Το χάρισμα του Μαραβέγια

Ο ρεαλιστής ρομαντικός, οξύμωρα ερωτικός βερμπαλιστής διασκεδαστής το έκανε πάλι το θαύμα του. Από την εισαγωγική πρόταση ενδεχομένως να υποπτευθήκατε σε ποιον αναφέρομαι. Ο Κωστής Μαραβέγιας, που λέτε, κατάφερε για μία ακόμα φορά να κάνει sold-out το περασμένο Σάββατο, 28 Φεβρουαρίου, επιστρέφοντας στο Βοτανικός Live Stage μετά το θεότρελο πάρτι που σκάρωσε στον ίδιο χώρο τις παραμονές των Χριστουγέννων. Και τι sold-out. Καρφίτσα δεν έπεφτε. Το κοινό ήταν κυρίως νεαρής ηλικίας, χωρίς όμως να λείπουν και οι μεγαλύτεροι, γεγονός που σε έκανε να αναρωτιέσαι πώς θα μπορούσαν να αντέξουν καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας και μέσα σε τέτοιον πανικό ενθουσιασμού (εντάξει, αρκετοί έφυγαν πριν από το encore). Τα ζευγάρια, δε, είχαν την τιμητική τους. Και αυτό γιατί αυτή την περίοδο ο Μαραβέγιας είναι ένας από τους ελάχιστους καλλιτέχνες (αν όχι ο μοναδικός) της ελληνικής σκηνής που δίνει τόσες αφορμές για αγκαλιές και φιλιά με τα τραγούδια του.

Αν και η συναυλία ήταν προγραμματισμένη για τις 21.30, ο δημοφιλής μουσικός έκανε χρήση τριών… ακαδημαϊκών τετάρτων. Ανέβηκε στη σκηνή περίπου στις 22.15 και ενώ ακόμα η ουρά μπροστά στα ταμεία δεν έλεγε να μικρύνει, ο ίδιος υποδέχτηκε τον λαό του με τη γνωστή προσφώνηση «Αγαπημένοι και αγαπημένισσες καλησπέρα». Από εκεί και πέρα, έστησε για τρεις ώρες έναν μοναδικό χορό -όπως ο ίδιος ξέρει να κάνει-, έχοντας ως ιδανικό back-up την εξαιρετική μπάντα του, με τον διακριτό της ήχο: τον Νίκο Αγγλούπα (κρουστά, ηλεκτρική κιθάρα, πλήκτρα), τον Άγγελο Αγγελίδη

(ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα), τον Κρίτωνα Μπελλώνια (τύμπανα), τον Κωνσταντίνο Μάνο (κοντραμπάσο) και ως guest τον Αντώνη Ανδρέου (τρομπόνι) που συμμετέχει στους Pink Martini!



Το ρεπερτόριο του Μαραβέγια στηρίζεται κατ’ εξοχήν στα δικά του τραγούδια, από τα δημοφιλή «Λόλα», «Άσε με να μπω», «Το καλοκαίρι έφυγε», «Πού να βρω μια να σου μοιάζει», «Δεν ζητάω πολλά», μέχρι το «Τσαλαπατώ» και το «Ονειρεύεσαι μηδενικά», το οποίο τραγούδησε μαζί με τη φίλη του Ελένη που την είδε το βράδυ του Σαββάτου έπειτα από 12 χρόνια. Ακούσαμε επίσης ένα κομμάτι για μία νέα κωμωδία, το “Amore mio”, το οποίο θυμίζει πολύ δεκαετίες ’60 και ’70 και ταινίες Κωνσταντάρα…

Στο μεταξύ, ο οικοδεσπότης μας δεν παρέλειψε να μοιραστεί τις ιστορίες του με το κοινό. Και ήταν πολλές, καθότι του Κωστή ως γνωστόν του αρέσει να μιλάει αρκετά στις συναυλίες του. Από το πόσο… ερωτικό λεωφορείο είναι το 608, μέσα στο οποίο στριμώχνονται σαν σαρδέλες οι φοιτητές δίνοντας το έναυσμα για νέους έρωτες, μέχρι τη βόλτα του στο Red Lights District του Αμστερνταμ, όπου εμπνεύστηκε τη «Λόλα». Όλα τα λεφτά ήταν ωστόσο η συζήτηση που άνοιξε μαζί με μία ώριμη κυρία που ήρθε να τον δει από την Άρτα. Η κυρία αυτή ξεκίνησε από την άκρη του μαγαζιού και σιγά-σιγά κατέληξε στις παρυφές της πίστας, ανοίγοντας κάθε τόσο την πολύχρωμη ομπρέλα της (είμαι σίγουρος ότι ακόμα και σήμερα θα είναι πιασμένα τα χέρια της, τόση ώρα που την είχε υψωμένη). Ο Κωστής πήρε την ομπρέλα, τη… δοκίμασε πάνω του και συμπέρανε ότι με το ύφασμά της θα μπορούσε να κάνει ένα πουκάμισο που θα του ταίριαζε πολύ.



Ο Κωστής έπαιξε back-to-back το «Ποτέ ξανά μαζί» και το «Αρκεί να είμαστε μαζί», αναρωτώμενος εάν είναι διπολικός που έγραψε δύο τόσο διαφορετικά τραγούδια, ενώ εκανε επίσης ένα όμορφο μίνι ντουέτο μαζί με τον Νίκο Αγγλούπα, εξηγώντας πώς έχασε σε έναν μουσικό διαγωνισμό στο Αγρίνιο από τον κιθαρίστα του, όταν ο ίδιος έπαιξε το “Knockin’ on heaven’s door” και ο Αγγλούπας το “Tender” (ή τουλάχιστον τρεις στίχους από αυτό). Το κέφι απογειώθηκε προς το τέλος, με το ιδιαίτερα… interactive “Ue Cumpare”, το “Gypsy Powah” και το σκανδαλώδες «Όργιο στο υπόγειο» και αφού η σκηνή κατακλύστηκε με θαυμάστριες του μουσικού. Αυτό ήταν το τελευταίο live του Μαραβέγια μέχρι το καλοκαίρι, επομένως ανανεώνουμε το ραντεβού μας σε κάποιον ανοιχτό χώρο, από αυτούς που του ταιριάζουν τόσο πολύ.

Φωτογραφία: Ιωάννα Ματζουράνη