Κάποιος να με φωνάξει

Στο θέατρο Μεταξουργείο παρουσιάζεται ένα νέο κοινωνικό μονόπρακτο βασισμένο στην αληθινή ιστορία της Αναστασίας Βούλγαρη, σε σκηνοθεσία του Αλέξιου Κοτσώρη με μουσική επένδυση από έργα του Μίκη Θεοδωράκη. Το έργο αφορά στη βιογραφία μιας γυναίκας που περνά ολόκληρη τη ζωή της περιμένοντας την επιστροφή του πατέρα της. Η θυσία, η προδοσία, η εγκατάλειψη και η μοναξιά, στιγματίζουν την ύπαρξή της και καθορίζουν την πορεία της ζωής της.

Μια αέναη αναζήτηση της χαμένης παιδικής ηλικίας, σε μια βασανιστική προσμονή αγάπης και τρυφερότητας. Ένας ζωντανός διάλογος ανάμεσα στο εν δυνάμει και το πεπερασμένο. «Θα γυρίσεις;», ρωτά η Ειρήνη τον πατέρα που αναζητά πενήντα χρόνια. Οι δεκαετίες που έζησε με όλα τους τα τραγικά γεγονότα δεν είναι παρά απλές αναφορές, σαν να τα έζησε κάποιος άλλος, μια κι εκείνη όλ’ αυτά τα χρόνια «είναι απούσα και δεν τη νοιάζει καθόλου που ζει χωρίς να έχει ένα μερίδιο ιστορίας». Μπαινοβγαίνει στον χρόνο και τον μηδενίζει. Η κυκλικότητα του χρόνου σαν ένας κύκλος που δεν κλείνει ποτέ.



Θέσαμε στον Αλέξιο Κοτσώρη πέντε βασικά ερωτήματα σχετικά με την παράσταση.

1. Τι ιδιαίτερο έχει αυτή η παράσταση;

Την απλότητα και την ελληνικότητά της, δυο κόσμοι δυο γυναίκες - μια επιλαμβανόμενη ιστορία στην πραγματική ζωή για πολύ κόσμο.

2. Πώς αντιλαμβάνεται ο θεατής την προσμονή μια γυναίκας που περιμένει μια ζωή την επιστροφή του πάτερα της;

Βασικά από τα λεγόμενα της ηρωίδας αφού το έργο είναι αφηγηματικό. Κατ' επέκταση από το σύνολο του έργου, αφού πάντα η ερώτηση παραμένει εμμονικά η ιδία: «θα γυρίσεις;».

3. Θυσία, προδοσία, εγκατάλειψη, μοναξιά. Που εστιάζει το έργο περισσότερο;

Στην εγκατάλειψη και στην εμμονή για αναμονή όταν έχουμε αποφασίσει πως θα περιμένουμε για πάντα αυτόν που μας εγκατέλειψε με το οποιοδήποτε συναισθηματικό τίμημα.

4. Θα μπορούσες να μας πεις τη σημασία αυτού του μονόπρακτου στην εποχή μας;

Το θέμα της εγκαταλείψης είναι δυστυχώς διαχρονικό και υπάρχει σε πολλές μορφές στους ανθρώπους. Στην παράσταση μας θα καθρεπτιστεί πολλής κόσμος - εύχομαι και ελπίζω αυτό να λειτουργήσει θετικά για τον καθένα.

5. Θα ήθελα τη δίκη σας ερμηνεία στην μοναξιά

Προσωπικά την αγαπώ και την αποδέχομαι στην ζωή μου, έτσι περνάμε καλά μαζί.