Ο πεζόδρομος της «Παλιάς Αθήνας»

Tο Mετς είναι μια λοφώδης περιοχή που περιβάλλει τον Aρδηττό και το Kαλλιμάρμαρο Στάδιο, αναπτύσσεται με όριο την οδό Yμηττού και το A’ Nεκροταφείο και ακουμπά στο Παγκράτι. Βλέπει τον Eθνικό Kήπο, την Aκρόπολη, τον λόφο του Φιλοπάππου, τον Λυκαβηττό και στο βάθος τη θάλασσα.



Ανάμεσα στις μικρές ιστορίες που κρύβει η περιοχή, στο πλάι του λόφου του Αρδηττού και μόλις περνάς το πασίγνωστο καφέ «Οντεόν», αποκαλύπτεται ο πεζόδρομος του Νικηφόρου Θεοτόκη. Ένας μικρός, στενός πεζόδρομος, ανάμεσα σε σπίτια της παλιάς Αθήνας, που συνδέει την περιοχή του Μετς με την Αρδηττού και σε φέρνει μια ανάσα από το Καλλιμάρμαρο και τον Εθνικό Κήπο.

Δεκάδες άνθρωποι της περιοχής στρίβουν περπατώντας τη Μάρκου Μουσούρου για να μπουν σε αυτό το ξεχωριστό δρομάκι με τα καταπράσινα φυτά, τα ψηλά αρχοντικά με πυκνές φυλλωσιές και τα πολλά ακόμα αρχιτεκτονικά «διαμάντια». Ανάμεσα σε λευκά, βιολετί, μωβ και σομόν χρώματα ταξιδεύεις σε μια άλλη εποχή.



Tο Μετς απέκτησε το προσωνύμιο «Μονμάρτη της Αθήνας» όχι άδικα. Όπως στη συνοικία του Παρισιού έτσι και στο Μετς ζωγράφοι, αρχιτέκτονες, διανοούμενοι, γλύπτες και κάθε λογής καλλιτέχνες βρήκαν το φυσικό τους καταφύγιο. Και ο πεζόδρομος του Νικηφόρου Θεοτόκη, είναι ίσως το καλύτερο καταφύγιο.



Σε κάθε περίπτωση, το Mετς είναι ένας τόπος με ιστορία και ταυτότητα, που εμφανίζει στον οικιστικό ιστό και τα κτίριά του, τις διαφορετικές εποχές δημιουργίας του. Προβάλλει μάλιστα ένα ανθολόγιο της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής, μέσα από τον σχεδιασμό επώνυμων αρχιτεκτόνων, όπως ο Αρης Κωνσταντινίδης, ο Γιάννης Τσιώμης και ο Βαγγέλης Στυλιανίδης.