Περί πτήσεων και… πτώσεων

«Δημιουργώ ομάδα σημαίνει συνήθως δημιουργώ τις εργασιακές συνθήκες που επιθυμώ μόνος μου. Πάνω από όλα όμως είναι μια κίνηση ενηλικίωσης. Δημιουργείς κάτι, άρα φέρεις την ευθύνη για αυτό που δημιουργείς. Μαθαίνεις να κάνεις λάθη που κοστίζουν και να προχωράς στηριζόμενος στα δικά σου πόδια. Δύσκολο μάθημα, αλλά πολύ ωραίο», μου λέει η Δήμητρα Δερμιτζάκη, η ψυχή της νέας θεατρικής ομάδας Nessuno, που μας συστήνεται φέτος με τη «Δωδεκάτη Νύχτα ή ό,τι προτιμάτε» του Σαίξπηρ κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Studio Μαυρομιχάλη.

«Ο Σαίξπηρ μπορεί να ερμηνευθεί με χίλιους τρόπους και ταυτόχρονα να μη χωρά καμία άλλη ερμηνεία. Η επιλογή της κατεύθυνσης, βάσει της οποίας στήνεις ένα έργο, είναι μεγάλη πρόκληση. Η Δωδέκατη Νύχτα, δε, είναι ακόμη μεγαλύτερη. Η μεταμφίεση, της μεταμφίεσης, ω μεταμφίεση! Επιγραμματικά αυτή η πρώτη μας επιλογή, θέλαμε να είναι μια χαρτογράφηση των εργαλείων και της αντίληψης , που σε παρόντα χρόνο διαθέτουμε», μου επισημαίνει όταν τη ρωτάω για την επιλογή του έργου.



Πτυχιούχος του Τμήματος Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Πατρών και απόφοιτος της Δραματικής Σχολής «Εμπρός – θέατρον εργαστήριον», η Δήμητρα δεν ανήκει στην κατηγορία των νέων ηθοποιών που κάνουν θέατρο για να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία τους. Της αρέσει να ψάχνεται, να αναζητά τη μαγεία. «Το να νιώθεις τον χρόνο να διαστέλλεται δεν είναι αμελητέα υπόθεση», σχολιάζει.

Το πέρασμά της από τη Φιλοσοφία της χάρισε την κριτική σκέψη που κάνει έναν άνθρωπο να μην αντιμετωπίζει τα πράγματα ως δεδομένα. «Ως επιστήμη η φιλοσοφία είναι από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που έχω ασχοληθεί. Σε γεμίζει ερωτηματικά, που φέρουν άλλα ερωτηματικά κι άλλα κι άλλα, και τελικά οι απαντήσεις είναι οι κομπάρσοι της διαδικασίας», μου λέει. Και μπορεί στην αρχή οι φιλοσοφικές της σπουδές να έρχονταν σε κόντρα με τη συγκέντρωση και την αποφασιστικότητα που χρειάζεται το θέατρο, αλλά στην πορεία κατάφερε να βρει τις ισορροπίες της, όπως μου ομολογεί.

Κάπως έτσι ένιωσε έτοιμη –αν και στην τέχνη ποτέ δεν είσαι έτοιμος- να βουτήξει και στα βαθιά, αλλά πάντα συναρπαστικά, νερά του Σαίξπηρ διασκευάζοντας, σκηνοθετώντας και παίζοντας μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της Nessuno Theatre Company τη «Δωδεκάτη Νύχτα». «Αντλώντας έμπνευση από κινησιολογικά στοιχεία πτηνών, η ομάδα επιχειρεί μια διασκευή βασισμένη στα "σμήνη" των ανθρώπων που κατοικούν τα αστικά περιβάλλοντα σήμερα», διαβάζω στο δελτίο τύπου και η Δήμητρα σπεύδει να μου εξηγήσει: «Χρησιμοποιήσαμε ως έμπνευση την κινησιολογία πτηνών, ωστόσο έχουμε κρατήσει πολύ λίγα στοιχεία. Κυρίως κρατήσαμε την αίσθηση του σμήνους ,για τους ακόλουθους, όπου αυτοί εμφανίζονται. Όσον αφορά τα σύγχρονα αστικά περιβάλλοντα, δε μιλάμε για πραγματική αναπαράσταση, ούτε για αφαίρεση των κλασικών στοιχείων του έργου, αλλά για ένα πάντρεμα που είναι προς όφελος του φανταστικού».