Από τη βυζαντινή μουσική στον Σταύρο Ξαρχάκο

Ο Ζαχαρίας Καρούνης γεννήθηκε στα Πάκια Λακωνίας, σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας και είναι υποψήφιος διδάκτωρ βυζαντινής μουσικολογίας. Η σχέση του με τη βυζαντινή μουσική ήταν αναπόφευκτη, μια και σε ένα χωριό 300 κατοίκων οι ευκαιρίες για ένα παιδί που ενδιαφέρεται για τη μουσική είναι περιορισμένες. Διέξοδος λοιπόν η εκκλησία, αλλά και η πρώτη του ουσιαστικά δοκιμή πάνω στο τραγούδι.

Μεγαλώνοντας ο Ζαχαρίας ασχολήθηκε σοβαρά με το τραγούδι: από το 1998 ανέπτυξε καλλιτεχνική δραστηριότητα ως τραγουδιστής στον ρόλο του κορυφαίου του χορού, στην παράσταση της αρχαίας ελληνικής κωμωδίας του Αριστοφάνη «Βάτραχοι» που πραγματοποιήθηκε στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία του Κώστα Τσιάνου. Το 1999 συμμετείχε στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου «Βίρα τις άγκυρες», σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, ερμηνεύοντας το «Τραγούδι της ξενιτιάς» του Μίκη Θεοδωράκη. Την ίδια χρονιά, συνεργάστηκε με την «Ορχήστρα των χρωμάτων« του Μάνου Χατζιδάκι

, ερμηνεύοντας μικρασιατικά τραγούδια στην παράσταση «Δυο φωνές για τη Λωξάνδρα».

Και από τότε οι σημαντικές συνεργασίες δεν σταματούν. «Θάλασσα» στο Ηρώδειο με το Λύκειο Ελληνίδων, «Ενας αιώνας ελληνικό τραγούδι» με τη Μαρία Φαραντούρη στον ίδιο χώρο, αλλά και παραδοσιακή μουσική από τη Μικρά Ασία, ρεμπέτικα και λαϊκά μαζί με τη Μαριώ. Το 2007 συνεργάστηκε με τον Γιώργο Νταλάρα στην παράσταση «Ολα από την αρχή» που τον έκανε γνωστό και στο ευρύ κοινό.

Πώς φαίνονται όλα αυτά όμως σε ένα παιδί που ξεκίνησε από τα Πάκια Λακωνίας; «Η μουσική ήταν πάντα συνυφασμένη με τη ζωή μου οπότε δεν χρειάστηκε να τη βάλω στα σχέδιά μου. Ηξερα από μικρός τι ήθελα να γίνω», λέει ο ίδιος και προσθέτει ότι παρόλο που δεν μεγάλωσε σε μουσικό περιβάλλον, η αγάπη του για τη μουσική τον βοήθησε να βρει τον δρόμο - και αυτός πέρναγε από το ψαλτήρι της εκκλησίας. «Μεγάλωσα σε ένα χωριό 300 κατοίκων στη Λακωνία, όπου η μόνη μου ευκαιρία να είμαι σε επαφή με τη μουσική ήταν το ψαλτήρι της εκκλησίας. Μεγαλώνοντας εντάχθηκα στη φιλαρμονική της διπλανής κωμόπολης και στη χορωδία, αυτά υπήρχαν».



Ολα αυτά ξεκίνησαν μια συνηθισμένη Κυριακή, ενώ ήταν στο ιερό της εκκλησίας, όπως τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας του. «Ημουν οκτώ ετών και ο ιερέας του χωριού ακούγοντάς με να μουρμουρίζω αυτά που έλεγε ο ψάλτης με έπιασε από το χέρι, με έβγαλε στο Αναλόγιο και μου είπε: 'Εσύ θα μείνεις εδώ και δεν ξαναέρθεις μέσα'». Φυσικά σε αυτή την πορεία τα πράγματα δεν ήταν ρόδινα. Ειδικά τα χρόνια που ο Ζαχαρίας αναγκαζόταν να πηγαίνει με το λεωφορείο στη Σπάρτη -δύο ώρες δρόμο- για να κάνει μαθήματα μουσικής.

«Θα έλεγα πως τα πράγματα στην πορεία ήρθαν πολύ φυσικά. Πέρασα στη Θεολογική, ανέβηκα Αθήνα και παράλληλα ξεκίνησα σοβαρές σπουδές στο Ωδείο Αθηνών πάνω στη Βυζαντινή και στην Ευρωπαϊκή μουσική, με υποτροφία. Η πρώτη μου δουλειά ως τραγουδιστής ήταν στο Εθνικό Θέατρο, όπου με πήραν με ακρόαση. Μετέπειτα όποια συνεργασία και να έκανα ήταν μετά από ακρόαση. Ακόμα και αυτή με τον Σταύρο Ξαρχάκο ή αυτή που θα κάνω τώρα με τον Μίκη Θεοδωράκη. Σαφώς και κάποιες συνεργασίες ήρθαν ως αποτέλεσμα της πορείας που έχω μέχρι αυτή τη στιγμή. Η μία δουλειά φέρνει την άλλη που λέμε».

Από τις συνεργασίες που έχει κάνει κρατάει αυτή με τη Δόμνα Σαμίου. Αν και όλοι οι καλλιτέχνες τού έδωσαν κάτι ξεχωριστό, η Δόμνα Σαμίου για δέκα χρόνια γυρνώντας όλο τον κόσμο τού έμαθε πώς να προσεγγίζει με αισθητική τα παραδοσιακά τραγούδια. Του λείπει η Σαμίου, όπως και ο Μαμαγκάκης, στον οποίο μαθήτευσε και τον έμαθε πώς να αντιμετωπίζει τα τραγούδια μέσα στο στούντιο. Και φυσικά ξεχωρίζει τον Σταύρο Ξαρχάκο που του εμπιστεύτηκε τον ρόλο του τραγουδιστή στο «Μεγάλο μας τσίρκο», έναν ρόλο που πρώτος είχε ενσαρκώσει ο Νίκος Ξυλούρης.



Η συνεργασία του με τον χαρισματικό συνθέτη ήρθε όταν είχε κάνει ήδη κάποια βήματα στον χώρο, αλλά όταν ξεκίνησε να δουλεύει μαζί του κατάλαβε ότι πρόκειται για έναν διαφορετικό μουσικό κόσμο, για μια ανώτερη γνώση, που αν είσαι έτοιμος να τη δεχθείς μπορεί να σε αναγεννήσει καλλιτεχνικά. Ο Ξαρχάκος τον έμαθε να μην δίνει σημασία στις νότες, αλλά στο συναίσθημα και στον τρόπο που κάθε φορά έπρεπε να τραγουδήσει και ο Ζαχαρίας παραδέχεται ότι του χρωστάει πολλά.

Πριν από δύο χρόνια κυκλοφόρησε ο δίσκος του Ζαχαρία «Τα υλικά των Μυστικών» κυρίως με νέους δημιουργούς όπως ο Απόλλων Ρέτσος και ο Νεοκλής Νεοφυτίδης. Τα τραγούδια τα επέλεξε ο ίδιος μαζί με τον Αγγελο Σφακιανάκη και στόχος ήταν να δοθεί βάση στον στίχο και σε έναν πιο ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα. Αν και ο Ζαχαρίας δεν μπορεί εύκολα να ξεχωρίσει κάποιο αγαπημένο του, με λίγη πίεση μου εξομολογείται ότι η «Βακτριανή» της Λίνας Νικολακοπούλου και της Δάφνης Αλεξανδρή τον αγγίζει λίγο περισσότερο.

Αυτή την εποχή ο Ζαχαρίας ετοιμάζει την επόμενη δισκογραφική του δουλειά που θα κυκλοφορήσει από την Μικρή Αρκτο σε καλλιτεχνική επιμέλεια του Παρασκευά Καρασούλου. «Τη μουσική και τους στίχους θα γράψει ένας πολύ ταλαντούχος συνθέτης της νέας γενιάς που ξεχώρισε από την τέταρτη ακρόαση της Μικρής Αρκτου, ο Σπύρος Παρασκευάκος. Επίσης σε δύο τραγούδια η μουσική θα είναι δική μου και οι στίχοι του Χρίστου Γ. Παπαδόπουλου. Παράλληλα μελετάω το έργο 'Διόνυσος' του Μίκη Θεοδωράκη, το οποίο θα τραγουδήσω στο Ηρώδειο και στο Θέατρο Μπάντμιντον για τα 90 χρόνια του συνθέτη, και μόλις πριν από λίγες μέρες έβγαλα στο YouTube για τους φίλους ένα τραγούδι με τίτλο 'Απ' τον Ερωτα στον Αχέροντα'. Είναι ένα παραδοσιακό αρμένικο τραγούδι σε στίχους του Χρίστου Γ. Παπαδόπουλου και συμμετέχει το συγκρότημα ΠΟLIS ensemble».