Ποίηση εκ Κεφαλληνίας...

Ο Παναγιώτης Τζαννετάτος γεννήθηκε στην Κεφαλονιά το 1989, όπου και κατοικεί έως σήμερα. Σπούδασε τουριστικές επιχειρήσεις, αλλά από μικρές ηλικίες ασχολήθηκε με τις τέχνες: ζωγραφική και μουσική. Η πρώτη του ζωγραφική έκθεση πραγματοποιήθηκε στα 16 του χρόνια. Στην πορεία -από τα 16-17- τον τραβάει η ποίηση και το 2011 κυκλοφορεί την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Ποιήματα». Το 2012 ακολουθούν τα «12 Ποιήματα Του Δρόμου» που εξανλτείται και επανακυκλοφορεί. Το 2013 συμμετέχει σε μια ποιητική συλλογή με τίτλο «127 Φωνές Ψυχής».

Την Τετάρτη 27 Μαΐου στις 20.00 το απόγευμα θα βρεθεί στην Αθήνα για να παρουσιάσει την καινούργια του ποιητική συλλογή που ονομάζεται «Η Εποχή Των Ανθρώπων». Η παρουσίαση θα πραγματοποιηθεί στον πολυχώρο Poems & Crimes των Eκδόσεων Γαβριηλίδης, στην οδό Αγίας Ειρήνης 17, στο Μοναστηράκι.
Συντονιστής της βραδιάς θα είναι ο εικαστικός Sandi Νικολαρέας, ενώ θα μιλήσουν και οι: Λεόντιος Πετμεζάς (θεωρητικός και ιστορικός τέχνης), η Ελένη Κονοφαού (πρόεδρος της Ένωσης Επτανήσιων Ελλάδας), και ο Δημήτρης Παπαδημητριάδης (ψυχίατρος και ψυχοθεραπευτής).



Ζητήσαμε από τον Παναγιώτη Τζαννετάτο, λίγο πριν έρθει στην Αθήνα, να μας γράψει λίγα λόγια για την «Εποχή Των Ανθρώπων».
Η εποχή των ανθρώπων δεν είναι τίποτε άλλο από στιγμές που ζήσαμε σε αυτό το μικρό κενό διάστημα ανάμεσα από δύο ημερομηνίες, που το ονομάζουμε ζωή. Μην περιμένετε βαθιά νοήματα, περίπλοκες έννοιες και φιλοσοφικά ερωτήματα. Απλώς αφεθείτε στη σκιά των ποιημάτων. Εμπιστευτείτε τα συναισθήματα σας, τα κρυφά σας όνειρα, τα μικρά καθημερινά σας μυστικά. Απελευθερώστε τη ψυχή σας από τα περιττά και μη φοβηθείτε να την αφήσετε ελεύθερη να πετάξει πάνω από τα ανθρώπινα όρια. Η ελευθερία είναι ο καλύτερος οδηγός σε κάθε ταξίδι στην ποίηση. Η εποχή των ανθρώπων είναι όλες εκείνες οι αξημέρωτες νύχτες που δακρύζεις μόνος και δεν βρίσκεται κοντά σου κανείς... Εκείνες οι νύχτες που αναζητάς απεγνωσμένα μια αγκαλιά... Που ζητάς απεγνωσμένα δύο χέρια, που ζητάς απεγνωσμένα τον άλλον... Είναι οι μνήμες μιας ζωής. Τα πάθη, τα λάθη. Οι κρυφοί μας -ίσως και ανομολόγητοι- έρωτες που ζουν μετρώντας τις πληγές που άφησαν στη ψυχή, στη μνήμη, στο σώμα... Ο χρόνος, μια ανθρώπινη εφεύρεση για να μετριέται η μοναξιά τον ανθρώπων. Αισθήματα που μας άγγιξαν. Πρόσωπα που αγαπήσαμε και ερωτευτήκαμε. Είναι οι άνθρωποι που χάθηκαν από κοντά μας και όμως ζουν μέσα μας. Η εποχή των ανθρώπων είναι όλα αυτά τα ερωτήματα που παραμένουν αναπάντητα. Είναι ο δρόμος μιας ήσυχης γειτονιάς. Ένα γνώριμος τόπος για τον καθένα μας. Είναι εκείνη η αγκαλιά που ποθήσαμε μέσα στα σκοτεινά. Είναι όλα εκείνα τα φεγγάρια που χάσαμε. Γιατί ο έρωτας και η ποίηση προχωρούν στα σκοτεινά..



O Λεόντιος Πετμεζάς επισημαίνει για την ποίηση του Παναγιώτη Τζαννετάτου και για το νέο του βιβλίο:
«O ποιητής παραθέτει προς επίρρωση στίχους που αναδύουν μια οικεία και ζώσα ομορφιά. Συνιστά στο αναγνωστικό κοινό μια αποκρυπτογράφηση με ποιητική ζωντάνια και επιγραφική εργασία του λόγου. Διαθέτοντας βαθιά συναίσθηση εκθέτει την αλήθεια του με οξυδέρκεια και ζέστη, βιώνοντας την ιδιότητα του ποιητή που οι λέξεις αποτελούν για αυτόν όργανο ψυχής. Ο λόγος αγγίζει τις ψυχικές παρυφές και αναδεικνύει άμεσα το περιεχόμενο του ανθρώπινου ψυχισμού. Ο ανθρωποκεντρισμός του ενσαρκώνεται με ευμένεια, ενδόμυχη αποστολή και αισθαντικότητα. Με σαφήνεια το ύφος του ποιητή εκφράζει ιδιωματικά περάσματα, εκτεταμένες αναφορές, θεματολογικές επιμηκύνσεις με ρυθμό αρμονίας και μέτρο. Η έμπνευση του Παναγιώτη Τζαννετάτου σύγκειτε σε σημαίνοντα μέρη ενώ είναι εκφερόμενη από φλόγα γνώσης και δημιουργικής δύναμης.»