Riot (V): Όταν η εξέγερση παραμένει στην ψυχή σου...

Είναι από αυτά τα heavy metal live που όταν ακούς ότι ορίστηκε η ημερομηνία, τα καταχωρείς στο ημερολόγιό σου για ιστορικούς λόγους, καθώς πρόκειται για μπάντες που -άσχετα με πόσες φορές τις δεις- επιβάλλεται να τις ξαναδείς ή να προσπαθήσεις να τις δεις για πρώτη φορά.

Όταν πρόκειται για μπάντες που είναι αποτέλεσμα συνάντησης παλαιότερων μελών, οι σκέψεις περί αρπαχτής και παικτικής διεκπεραίωσης επί σκηνής τριγυρίζουν στο μυαλό σου και, συχνά, δεν σε ενοχλεί άμα τις χάσεις. Ε, αυτά ισχύουν για άλλες μπάντες και όχι για τους Riot V ή καλύτερα τους «σκέτους» Riot, που παρά τις ατυχίες και απώλειες συνεχίζουν να παίζουν για τους πιστούς του κλασικού metal ήχου τους. Με κλασικούς ήχους, φυσικά, άνοιξαν τη βραδιά και οι Mystery του Άγγελου Περλεπέ, συνεπείς στη διαχρονική ποιότητα και τον περίτεχνο metal ήχο τους.


 
Οι Riot για ακόμα μία φορά κατάφεραν να χωρέσουν στο setlist τους μία τεράστια ιστορία που ξεκινά -δισκογραφικά- από το “Rock City” του 1977 έως και το “Unleash the Fire” της περασμένης χρονιάς. Όσοι βρεθήκαμε την περασμένη Τετάρτη, 3 Ιουνίου, και γεμίσαμε το Κύτταρο Live ακούσαμε κομμάτια από το τελευταίο δίσκο τους, όπως και από τον προτελευταίο “Immortal Soul”.

Ωστόσο, τα μεγάλα κομμάτια που όλοι περιμέναμε, ήταν αυτά που ξεσήκωσαν τον κόσμο, ανέβασαν φίλους στη σκηνή για stage diving και τραγουδήθηκαν από όλους. Κομμάτια, όπως το “Bloodstreets”, το “Thundersteel”, το “Warrior”, το “Angle Eyes”, “Swords and Tequila”, “Fire Down Under”, “Flight of the Warrior”, “Sign of the Crimson Storm”, αλλά και το “Black Leather and Glittering Steel” και πολλές άλλες κλασικές metal δημιουργίες των Riot ακούστηκαν το βράδυ της περασμένης Τετάρτης, «ανεβάζοντας» όλους τους φίλους της μπάντας.

Αυτό, ωστόσο, που πρέπει να υπογραμμιστεί με κάθε έμφαση είναι ότι η εικόνα στη σκηνή δεν ήταν αυτή μίας απλής συνάντησης παλαιοτέρων μελών μιας μπάντας τεσσάρων δεκαετιών (όσο και αν τα μέλη είναι από τα νεότερα του line-up). Αντιθέτως, η μπάντα είχε τεράστια όρεξη, πάθος, ενέργεια και metal διάθεση, αντάξια της ιστορίας και του ονόματος που «ξεσήκωσε» όλο το Κύτταρο.

Πραγματικά, η όλη σκηνική παρουσία και δύναμη άρμοζε σε κάποιο νεανικό, εντυπωσιακό και ταλαντούχο metal συγκρότημα. Και, όμως, επί σκηνής ήταν οι Riot αυτοί που συγκλόνισαν και κέρδισαν τον κόσμο, αλλά και συγκίνησαν όταν η θήκη της κιθάρας του Mark Reale (1955-2012) «σηκώθηκε» στη σκηνή. Και από τη σκηνή αυτή δυσκολεύτηκαν να κατέβουν αφού πέρα από το προγραμματισμένο encore, η πίεση του κόσμου, αλλά και η διάθεση του συγκροτήματος τους κράτησαν επάνω για ακόμα λίγα -μη προγραμματισμένα- κομμάτια, υπογραμμίζοντας ότι η «εξέγερση» παραμένει στην ψυχή του συγκροτήματος. Έτσι, η επιτυχημένη βραδιά, που διοργάνωσε το Up the Hammers Festival, έκλεισε ανανεώνοντας το ραντεβού για την επόμενη επίσκεψη στην Αθήνα...