Ένα όραμα για τη μόδα

Ο Χρήστος Ανδριόπουλος μεγάλωσε στο Περιστέρι. Είναι το μοναδικό αγόρι μιας φτωχής οικογένειας, με δυο μεγαλύτερες αδερφές και μία μικρότερη. Έζησε ευτυχισμένα παιδικά χρόνια, γνωρίζοντας από κοντά αυτό που λείπει πλέον από την ζωή μας: τη γειτονιά, τη γιαγιά και τον παππού, αλλά και τα καλοκαίρια με τα ξαδέρφια στο χωριό.

Από μικρός είχε καλλιτεχνικές ανησυχίες που αργότερα εξελίχθηκαν σε δημιουργίες. Του άρεσε η ζωγραφική και το μολύβι του ήταν η συντρόφια του. Στη συνέχεια απέκτησε ως εφόδια τα διπλώματα Σχεδιαστή & Στυλίστα από τη σχολή PAN SIK και έναν κύκλο σεμιναρίων στη Σχολή Σχεδίου & Μόδας Parsons (Παρίσι) με θέμα την Ιστορία του Θεατρικού Ενδύματος. Αργότερα, συνέχισε στο Κολέγιο Μόδας του Λονδίνου με σπουδές στην παραγωγή και τα τεχνικά υλικά στον κινηματογράφο. Μετά από όλα αυτά, ο Χρήστος αποφάσισε να ρισκάρει τα πάντα για να βρεθεί στο Λος Άντζελες. Εκεί αρχίζουν όλα.

Μετα από δώδεκα χρόνια εμπειρίας στον χώρο της διεθνούς μόδας, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου, και συνεργασίες με κορυφαίους επαγγελματίες, ο Χρήστος πιστεύει ότι η απόδοση μιας άριστης εικόνας είναι αποτέλεσμα επαγγελματισμού και κύρους, όπου η γνώση και το ταλέντο κυριαρχούν ως βασικοί παράγοντες. Με πάθος για γνώση και δημιουργία και με βασικά στοιχεία του χαρακτήρα του τη θέληση και την επιμονή, δέχεται τις όποιες οδηγίες και συμβουλές από καταξιωμένους επαγγελματίες, όπως οι σκηνοθέτες Τοντ Φίλντ, Ντέιβιντ Λιντς, Ντάρεν Αρονόφσκι

, Άλαν Μπολ, οι ενδυματολόγοι Πατρίσια Φιλντς και Ρεμπέκα Γουέινμπεργκ και οι στυλίστες Γουέιν Χέρντον, Ντόνα Φισκέτο και Σουζάνα Νεζίρι.



Έχει δουλέψει ως βοηθός image maker και στυλίστα σε τηλεοπτική παραγωγή του Τζέρι Μπρουκχάιμερ, για το σόου “Fearless”, τα Νέα των 60 λεπτών του CBS, το σόου της Έλεν ντε Τζενέρις, το μεταμεσονύκτιο σόου του Ντέιβιντ Λέτερμαν, στα στούντιο των Warner Brothers & Paramount, ενώ έχει περάσει από αρκετές τηλεοπτικές σειρές του ΗΒΟ, όπως τα “Sex & the city”, “Six feet under”, “Sopranos”, “Carnavale” και “Angels in America”.

Το 2004, γυρίζει στην Ελλάδα και ασχολείται ως creative director και product manager στον οίκο μόδας Νίκος-Τάκης και στην Τoi Μoi αντίστοιχα, αλλά και ως visual merchandiser για την Puma Hellas & Cyprus και για την εταιρεία Γλου. Παράλληλα, ασχολείται με την κατασκευή θεατρικών κοστουμιών και σκηνικών για θεατρικές παραστάσεις (Μήδεια, Βάκχες, Εκκλησιάζουσες, κά.) και αναλαμβάνει την καλλιτεχνική επιμέλεια για φωτογραφίσεις μόδας σε περιοδικά, τηλεοπτικές εκπομπές.

Πιστεύεις ότι η ελληνική μόδα σήμερα μπορεί να ανταγωνιστεί τους ξένους οίκους;
Η ελληνική μόδα ήταν στα καλύτερά της, όταν ο κόσμος την εκτιμούσε σοβαρά και ουσιαστικά! Μην ξεχνάμε τον Ντίμη Κρίτσα, που ήταν ένας καταξιωμένος σχεδιαστής την ίδια εποχή με τη Σανέλ. Τότε υπήρχε ουσιαστική μόδα και δημιουργοί μόδας. Δυστυχώς τώρα πρέπει να ανήκεις σε μια μεγάλη πολυεθνική εταιρεία για να μπορείς να ανταγωνιστείς τους ξένους οίκους. Και μιλάω σε διαφήμιση και αναγνωσιμότητα, όχι σε δημιουργικότητα. Υπάρχουν και στην Ελλάδα πραγματικοί δημιουργοί μόδας, αλλά δεν βοηθιούνται από την ίδια την κοινωνία και τους φορείς της βιομηχανίας της μόδας. Δεν κοιτούν το σύνολο, αλλά έχουν γίνει «μαγαζάκια» του κυκλώματος, χωρίς μεγάλες ιδέες και οράματα. Αν ενωθούμε όλοι μαζί, μπορούμε να αποδείξουμε πόσο δυνατοί είμαστε και να φανούμε στο εξωτερικό.



Η κρίση έχει κλείσει αρκετές μικρές βιοτεχνίες ενδυμάτων και γενικά ο κλάδος της κλωστοϋφαντουργίας αφανίζεται. Θέλω να μας πεις μερικές λύσεις.
Πιστεύω ότι τη βιομηχανία της μόδας την κατέστρεψαν κάποιοι που είχαν οικονομικά συμφέροντα και δεν ήθελαν να έχουμε εξαγωγές, όπως την εποχή του '60, '70 και '80. Μας έφεραν το έτοιμο ρούχο από το εξωτερικό και διέλυσαν την παραγωγή και τη βιομηχανία της μόδας. Υπάρχουν εργατικά χέρια και τεχνίτες, πολλοί καλοί στην Ελλάδα, και γι' αυτό με τόσα προγράμματα που δημιουργούν και τόσα χρήματα που λαμβάνουν από το εξωτερικό, ας ανοίξουν πάλι τα εργοστάσια και να αφήσουν τους νέους δημιουργούς και τεχνίτες να ξαναφτιάξουν μοναδικά αριστουργήματα!

Οι Ελληνίδες είναι καλοντυμένες;
Αρκετές θα έλεγα σήμερα είναι καλοντυμένες, γιατί έχουν πλέον την εικόνα παντού και ενημερώνονται για όλα. Όσες έχουν γούστο και ξέρουν τι τους πηγαίνει, ντύνονται σωστά. Υπάρχουν και εκείνες που πιστεύουν ότι με τα λεφτά τους ή την αντιγραφή του καλύτερου ρούχου θα είναι καλοντυμένες! Δεν πάει έτσι. Ή ξέρεις να ντύνεσαι ή δεν ξέρεις. Πολλές από τις επώνυμες, αφήνονται στα χέρια των στυλιστών, αλλά αυτό μπορεί να καταλήξει καταστροφικό. Γιατί δεν έχουμε πολλούς στυλίστες με πραγματικές γνώσεις που να ντύνουν, ανάλογα με το προσωπικό τους γούστο, κάποιον όπως του ταιριάζει, ανάλογα με την προσωπικότητα του και την περίσταση! Καλή είναι η αντιγραφή εικόνων, αλλά δεν είναι γνώση.

Εδώ στην Ελλάδα τι παρατήρηση θα έκανες στις γυναίκες, άλλα και στους άνδρες που προσέχουν το στυλ τους;
Το ρούχο πρέπει να το φοράς και όχι να σε φοράει. Αυτό ισχύει και για τους ίδιους τους δημιουργούς μόδας, όχι μόνο τον απλό κόσμο. Χρειάζεται πρώτα σεβασμός από τον κάθε δημιουργό προς τη μόδα και μετά θα σεβαστεί και ο κόσμος την μόδα και ίσως τον ίδιο.



Έχεις συνεργαστεί με κορυφαία ονόματα του Χόλιγουντ. Θέλω να μας πει μερικά ευτράπελα που σου έχουν τύχει.
Δεν νομίζω ότι υπάρχουν ευτράπελα. Παραξενιές όμως έχουν κάποιοι, όπως η Σαρλίζ Θερόν που πιστεύει ότι έχει ατέλειες, ενώ είναι συγκλονιστική γυναίκα. Κι όμως πιστεύει ότι δύσκολα κάποια ρούχα μπορεί να τα υποστηρίξει! Το καλό στο εξωτερικό είναι ότι για το δικό τους καλό εμπιστεύονται τους συνεργάτες τους, ενώ στην Ελλάδα οι επώνυμοι νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα περί μόδας και πώς πρέπει να είναι η εικόνα τους. Δυστυχώς κάνουν λάθος! Και αυτό γιατί η μικρή μας Ελλάδα έχει δημιουργήσει ένα ψεύτικο star system, που είναι κακή αντιγραφή του εξωτερικού και πραγματικά έχει χαθεί η ουσία, του πραγματικά να είσαι σταρ.

Πού βρίσκεται σήμερα ο Χρήστος, αλλά και τι θέλει να κάνει;
Το όνειρο να δημιουργήσει έναν θεσμό που θα ενώσει όλους τους Έλληνες δημιουργούς, γύρω από τη μόδα και να οργανώσει τα πρώτα διεθνή Athens Fashion Awards με τις προδιαγραφές των βραβείων μόδας της Νέας Υόρκης, αρχίζει να γίνεται πραγματικότητα, μετά από επτά χρόνια προσπαθειών με πολλές προσωπικές επαφές από το εξωτερικό. Θα μπορούσα να είχα μείνει στην Αμερική, αλλά δύο λόγοι δεν θα μπορούσαν να με κρατήσουν μακριά από την Ελλάδα: Ο πρώτος είναι ο δεσμός μου με την οικογένειά μου, τους γονείς μου και τις αδερφές μου, μου δίνουν την απαραίτητη ευαισθησία να είμαι οραματιστής και να πιστεύω ότι μπορούν να γίνουν μεγάλα ουσιαστικά πράγματα, στη μικρή Ελλάδα, όταν παραμείνουν ή γυρίσουν νέοι άνθρωποι που έχουν ταλέντο και γνώσεις. Και το δεύτερο είναι η αγάπη μου για την μόδα, κάτι που με κάνει να πιστεύω ακόμη ότι εάν ο καθένας βοηθήσει πραγματικά από την πλευρά του, μπορούμε να κάνουμε την ελληνική βιομηχανία της μόδας να γίνει πόλος έλξης για τον παγκόσμιο τουρισμό και να στρέψει όλα τα βλέμματα των παγκόσμιων μέσων μαζικής ενημέρωσης στον Ελληνισμό. Σε όλο τον κόσμο!

Και πες μας κάτι αισιόδοξο.
Ας είμαστε χαρούμενοι με την κάθε μας προσπάθεια (μικρή ή μεγάλη δεν έχει σημασία) που κάνουμε κάθε μέρα, γιατί τότε η ελπίδα ή μια ιδέα, θα γίνει γεγονός! Δεν με τρομάζει η καινούργια μέρα που ανατέλλει γιατί αντικρίζω φως!