Η γοητεία του αυθεντικού

Όταν θέλουμε να φάμε σε ταβέρνα, τη θέλουμε παραδοσιακή, να ξέρουμε ότι είναι στέκι ανθρώπων που αγαπούν το καλό σπιτικό φαγητό. Nα βλέπουμε ξύλινα βαρέλια κρασιού, ζεστά χρώματα, γλάστρες της γειτονιάς γεμάτες με φυτά δίπλα στα τραπέζια, περικοκλάδες να στολίζουν την αυλή και να ακούμε καλή μουσική από παρέες μουσικών που παίζουν σε μια όμορφη γωνιά της.



Όλα αυτά, συν μια σημαντική ιστορία που αρχίζει από το 1927 είναι η «Κληματαριά». Το παλιό, ρομαντικό, οίκημα του 1880 στην πλατεία Θεάτρου ανήκει στη μικρή εκκλησία του Άη-Γιάννη του Θεραπευτή που βρίσκεται μεσοτοιχία, επί της οδού Ευριπίδου, και όπως μου λέει η ιδιοκτήτριά του, Μαρία Σώτου η πρώτη του χρήση πριν γίνει ταβέρνα ήταν καφενείο για τις τελετές. Ανέλαβε τη διεύθυνση πριν από 10 χρόνια με τη βοήθεια του συζύγου της, Περικλή, που -μουσικός ο ίδιος- οργανώνει τις μουσικές βραδιές της ταβέρνας.

Διότι από τις 20 κάθε Σεπτέμβρη έως το τέλος Μαΐου, τραγουδούν και παίζουν εδώ κάθε Παρασκευή και Σαββατοκύριακα μερικά από τα καλύτερα σχήματα, ενώ μαθαίνω ότι εδώ έχουν παίξει ο Μ. Βαμβακάρης και ο Γ. Παπαϊωάννου. Η Μαρία μου εξηγεί: «Θέλουμε να κρατήσουμε την ταυτότητα του μαγαζιού, χωρίς όμως να είναι παρωχημένο. Γι αυτό και τα μουσικά σχήματα που φιλοξενούμε είναι όλα ιδιαίτερα, με καλλιεργημένους μουσικούς και ερμηνευτές όπως για παράδειγμα η Εύα Κέσσελρινγκ με τους Bluezuki και η Φωτεινή Βελετσιώτου».



Η Μαρία, που έχει επιμεληθεί το μενού, παραδίδει στην ταβέρνα και μαθήματα μαγειρικής! Την εκτέλεση των συνταγών της έχει εμπιστευθεί φέτος στον γνωστό νέο σεφ Αντρέα Τζουανόπουλο. Το ψωμί, όπως και το φύλο για τις πίτες, φτιάχνονται φρέσκα κάθε μέρα και τα υλικά για το φαγητό αγοράζονται μόνο από την παρακείμενη κεντρική αγορά. Εδώ δεν υπάρχει τίποτα εισαγωγής. Αντιθέτως, μπορούμε να πούμε ότι από αυτό το σημείο της Αθήνας γίνεται μάλλον «εξαγωγή πολιτισμού» καθώς αποτελεί και αγαπημένο στέκι των απαιτητικών ξένων που περνούν από την πόλη αναζητώντας τη γοητεία του αυθεντικού.