Τι θα δω φέτος στη Στέγη

Τη Δευτέρα, 28 Σεπτεμβρίου, η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών παρουσίασε το ρεπερτόριό της για τη σεζόν 2015–2016. Όχι, αυτό δεν είναι ένα άρθρο με τα must see του προγράμματος. Μπροστά σε ένα τόσο ευρύ, πολυσυλλεκτικό και δαιδαλώδες ρεπερτόριο κανείς δεν είναι ειδήμων να σας μιλήσει με σιγουριά για must see events. Επέλεξα λοιπόν να γράψω σε προσωπικό τόνο. Οι παρακάτω 17 εκδηλώσεις είναι αυτές που επέλεξα να δω εγώ ξεφυλλίζοντας το φετινό πρόγραμμα της Στέγης. Το κριτήριο άκρως υποκειμενικό. Όπως, άλλωστε, τα πάντα στην τέχνη…

DIGITAL REVOLUTION
20 Οκτωβρίου – 10 Ιανουαρίου


Μία έκθεση που δεν χάνω με τίποτα! Μία έκθεση σχετικά με την επίδραση της ψηφιακής τεχνολογίας στην εξέλιξη των Τεχνών, του design, της μουσικής, της μόδας, του κινηματογράφου και των videogames. Κι αν αυτό σας ακούγεται πολύ formal, σκεφτείτε ένα ταξίδι από το pac-man στην επανάσταση του 3D printing και ακόμα πιο πέρα! Ό,τι ζήσαμε, ό,τι ζούμε και το κυριότερο ό,τι θα ζήσουμε στα χρόνια που έρχονται. Οκτώ διαφορετικές ενότητες (από την «Ψηφιακή αρχαιολογία» μέχρι την «Κατάσταση Παιχνιδιού» και τα «Ψηφιακά μας μέλλοντα»). Επειδή το Barbican του Λονδίνου μας πέφτει μακριά, η Στέγη μας κάνει τη ζωή πιο εύκολη φέρνοντας το “Digital Revolution” στην Αθήνα.

EUROPIUM

29 Οκτωβρίου – 1 Νοεμβρίου

Οι Rootlessroot είναι από τις πιο δραστήριες, ικανές και διεθνώς αναγνωρισμένες ομάδες χορού στην Ελλάδα. Εγώ πάλι δεν θεωρώ εαυτόν ειδήμων στο κομμάτι σύγχρονος χορός. Αυτό που μου εξήρε την περιέργεια για να δω το “Europium” είναι ο θεματικός του πυρήνας. Μία παράσταση σύγχρονου χορού για τον καταποντισμό της ευρωπαϊκής κουλτούρας. Μία σχεδία που πλέει στο άγνωστο ευρωπαϊκό μέλλον… Σε μία εποχή που ο ευρωπαϊκός Βορράς στέκει υπεροπτικά έναντι του ευρωπαϊκού Νότου και τα καραβάνια των προσφύγων βρίσκουν κλειστά σύνορα στα πολιτισμένα κράτη της Ευρώπης, μπορώ να σκεφτώ πολλούς λόγους που αυτή η παράσταση με αφορά.

IN MUTE ‘15
30 Οκτωβρίου – 1 Νοεμβρίου

Από τα αγαπημένα φεστιβάλ, που συνδυάζουν κινηματογράφο και μουσική με τον πλέον ιδιαίτερο τρόπο. Ταινίες της εποχής του βωβού κινηματογράφου συναντούν την σύγχρονη πειραματική μουσική σκηνή. Ήδη έχω βάλει στην ατζέντα μου την «Αυγή» του Μουρνάου συνοδεία της μουσικής σύνθεσης των Stephen O’ Malley και Peter Rehberg, η οποία παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Μουσείο του Λούβρου το 2010.

TRANSITIONS 3
11 Νοεμβρίου – 29 Νοεμβρίου

Ο τρίτος και τελευταίος κύκλος του γεωπολιτικού Φεστιβάλ της Στέγης. Αυτή τη φορά την τιμητική τους έχουν η Πολωνία, η Τσεχία, η Σλοβακία και η Ουγγαρία. Θέατρο, χορός, performance, εικαστικά. Καθ’ ότι έχω μία αδυναμία στο θέατρο θα επιλέξω να δω δύο πρωτοποριακές παραστάσεις. Η μία, το “Frankenstein – Project” με έναν σύγχρονο εξεγερμένο Φράνκενσταϊν υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Ούγγρου Kornél Mundruczó, σκηνοθέτη της βραβευμένης ταινίας «Λευκός Θεός». Η άλλη, το «Υβόννη, η Πριγκίπισσα της Βουργουνδίας» του Witold Gombrowicz, που στα χέρια του Πολωνού Krzysztof Garbaczewski μετατρέπεται, λέει, σε ένα ψυχολογικό θρίλερ με επιρροές από τον Χίτσκοκ. Δεν έχω ιδέα αν θα μου αρέσουν, αλλά αν δεν τα δω, πώς θα το μάθω;

ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ
22 Νοεμβρίου – 24 Απριλίου

Η εφηβική σκηνή της Στέγης έχει αποδείξει ότι μπορεί να κάνει θαύματα. Ο Δημήτρης Καραντζάς το ίδιο. Ε, δεν έχω λόγο να μην δω τα «Κύματα» της Βιρτζίνια Γουλφ και μάλιστα με έναν εξαιρετικό θίασο νέων ηθοποιών (Μιχάλης Σαράντης, Αινείας Τσαμάτης, Ελίνα Ρίζου, Ιωάννα Πιατά κ.α.)

ΠΙΣΤΗ, ΑΓΑΠΗ, ΕΛΠΙΔΑ
19 – 30 Δεκεμβρίου

Ο Έντεν φον Χόρβατ μπορεί να έγραψε την περίοδο του Μεσοπολέμου, όμως τα έργα του μοιάζουν να έχουν γραφτεί για το σήμερα. Το συνειδητοποίησα στο «Σλάντεκ», που είδα πέρυσι στο Πόρτα. Κάτι μου λέει ότι το ίδιο θα αντιληφθώ και βλέποντας το «Πίστη, Αγάπη, Ελπίδα», που θα σκηνοθετήσει ο Ακύλλας Καραζήσης με τους Γ. Γλάστρα, Α. Μπαλή, Μ. Σκουλά, Σ. Κόκκαλη, τον ίδιο και άλλους. Ένα έργο γραμμένο το 1932, που φυσικά απαγόρεψε ο Χίτλερ με την άνοδό του στην εξουσία. Ένα έργο για μία εποχή, που τη διέπει η κρίση αξιών, η υλική και πνευματική εξαθλίωση. Μακριά από εμάς…

ΟΙ ΚΑΡΑΜΑΖΟΦ
3 – 6 Ιανουαρίου

Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι ένας θεατρικός συγγραφέας κατανοείται και παρουσιάζεται καλύτερα από τους ομοεθνείς του. Με αυτή τη λογική μία τραγωδία, που θα σκηνοθετούνταν από έναν Έλληνα, θα ήταν μετά βεβαιότητας καλύτερη από μία τραγωδία που θα ανέβαζε ένας αγγλικός θίασος. Δεν ισχύει. Ωστόσο, εδώ το αριστούργημα του Ντοστογιέφσκι γίνεται η βάση για την πιο αιρετική παράσταση του ιστορικού Θεάτρου Τέχνης της Μόσχας. Αυτό με ιντριγκάρει. Όπως κι αυτό που κάνει λόγο για «μία ανάγνωση που “εφαρμόζει” στα μέτρα της καπιταλιστικής ακρότητας.» Για να δούμε…

ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑ
20 – 31 Ιανουαρίου


Είναι από τις πιο απρόσμενες φετινές θεατρικές παραγωγές. Δεν έχω καταλάβει πώς η Ιώ Βουλγαράκη θα μεταφέρει το βωβό κινηματογραφικό έπος του Ντέιβιντ Γουώρκ Γκρίφιθ «Μισαλλοδοξία», παραγωγής 1916, στη σκηνή της Στέγης, αλλά γι’ αυτό είναι τα στοιχήματα, για να κερδίζονται ή να χάνονται. Πάντως η παράσταση, όπως και η ταινία, θα είναι κι αυτή βωβή συνοδεία πρωτότυπης μουσικής του Θοδωρή Αμπαζή, το οποίο μου εξάπτει την περιέργεια. Κι είναι κι αυτός ο εξαιρετικός θίασος (Χατζόπουλος, Τσαλίκη, Ξάφης, Σαουλίδου, Κούρτη,Πατσίκας κ.α.). Δεν το χάνω.

Η ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ
28 – 31 Ιανουαρίου


Ο Κάφκα ανάμεσα στους τοίχους της Διπλαρείου Σχολής υπό τη μουσική του Phillip Glass εκτελεσμένη από την Καμεράτα και τη σκηνοθετική ματιά του Πάρη Μέξη. Μου ακούγεται τόσο αλλόκοτο που αδυνατώ να του αντισταθώ. Μία site specific παραγωγή της Στέγης βασισμένη στο αριστούργημα του Κάφκα, γραμμένο το 1919.

ΚΑΘΑΡΗ ΠΟΛΗ
3 – 14 Φεβρουαρίου


Από τους νέους δημιουργούς που εκτιμώ απεριόριστα. Ο Ανέστης Αζάς και ο Πρόδρομος Τσινικόρης επιστρέφουν στη Στέγη μετά το εξαιρετικό “X Apartments” και μας ρωτάνε: «Πόσο καθαροί είστε;». Οι άνθρωποι που εισήγαγαν στην Ελλάδα το θέατρο του ντοκιμαντέρ ξεκινούν μία νέα έρευνα για το πώς παρερμηνεύεται και διαστρεβλώνεται, σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο, η έννοια του «καθαρού». Θα το δηλώσω και γραπτώς. Τους ακολουθώ με κλειστά μάτια.

Η ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΤΩΝ ΔΡΑΚΩΝ
26 – 28 Φεβρουαρίου


Υπάρχουν τρεις φράσεις–κλειδιά, που με έπεισαν να βάλω τη συγκεκριμένη παράσταση στην ατζέντα μου. Γαλλική αβανγκάρντ, Φιλίπ Κεν και… σούπερ γιαγιά. Το τελευταίο ίσως βάρυνε και περισσότερο από τα άλλα. Ο Φιλίπ Κεν είναι σκηνοθέτης και εικαστικός κι από τους κυριότερους εκπρόσωπους της γαλλικής πρωτοπορίας. Δεν παίρνει τον εαυτό του πολύ στα σοβαρά, έχει βιτριολικό χιούμορ και μία σούπερ γιαγιά είναι πανταχού παρούσα στα έργα του. Όλα αυτά δεν μου αφήνουν περιθώρια να μην δω τη «Μελαγχολία των Δράκων»

THE ENCOUNTER
1 – 3 Απριλίου


Απλά… Complicite. Ό,τι κι αν πω από εδώ και πέρα είναι περιττό. Το θρυλικό λονδρέζικο σχήμα, που έχει εξερευνήσει με τις παραστάσεις του αχαρτογράφητες μέχρι πρότινος περιοχές του devised theatre και του σωματικού θεάτρου, έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με μία solo performance του ιδρυτή του, Σάιμον Μακ Μπέρνυ, που μας παρασύρει στα βάθη του Αμαζονίου. Must see όσο δεν πάει άλλο!

HYPNOS PROJECT
11 Απριλίου


Σε διαφορετικούς χώρους της Στέγης, αλλά και εκτός, το Hypnos Project υπόσχεται να μας ανοίξει τα μάτια για όλες εκείνες τις ώρες που… τα έχουμε κλειστά. Τι συμβαίνει στο σώμα όταν κοιμόμαστε; Ποια είναι τα στάδια του ύπνου; Τι σηματοδοτούν τα όνειρα και οι εφιάλτες μας; Επειδή έχω ένα θεματάκι με τον ύπνο δεν υπάρχει περίπτωση να χάσω αυτή την εκδήλωση.

ADOLF HITLER “MEIN KAMPF, VOL. 1 & 2”
21 – 24 Απριλίου

Οι Rimini Protokoll ξανά στην Ελλάδα. Θα μπορούσε να είναι αρκετό αυτό για να δω την εν λόγω παράσταση. Το γεγονός όμως ότι στη νέα τους παράσταση οι κορυφαίοι πρεσβευτές του θεάτρου της πραγματικότητας καταπιάνονται με το βιβλίο του Αδόλφου Χίτλερ «Ο Αγών μου» αναρωτώμενοι τι πραγματικά ξέρουμε γι’ αυτό, πόσοι από εμάς το έχουμε διαβάσει και αν είναι όντως το μανιφέστο του εθνικοσοσιαλισμού ή απλά ένας σωρός ανοησίες ενός παράφρονα, με κάνει πραγματικά να μετράω αντίστροφα μέχρι τον Απρίλιο.

ΡΕΪΝΕΡ ΕΣ
22 Απριλίου

Ο εγγονός του αμετανόητου ναζιστή Ρούντολφ Ες, διοικητή του στρατοπέδου του Άουσβιτς, έχοντας αποκηρύξει το παρελθόν του και τον παππού του, γεγονός που οδήγησε στη διάλυση των σχέσεων του με την οικογένειά του, έρχεται στην Ελλάδα για μία διάλεξη για την άνοδο του νεοναζισμού και τη διαχείριση της προσωπικής και συλλογικής μνήμης. Απ’ όποια σκοπιά και να το δεις σε αφορά. Θα είμαι εκεί.

Κ. ΒΗΤΑ «ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ»
3 & 4 Ιουνίου

Ο Πάπας της ηλεκτρονικής μουσικής στην Ελλάδα συναντά δύο μεγάλες Κυρίες του ρεμπέτικου: τη Σωτηρία Μπέλλου και τη Μαρία Παπαγκίκα. Το αποτέλεσμα δεν το ξέρω, αλλά είμαι τρομακτικά περίεργος να το μάθω.

ΒΕΡΝΕΡ ΧΕΡΤΖΟΚ – ΠΩΛ ΧΟΛΝΤΕΝΓΚΡΑΜΠΕΡ
Άνοιξη 2016

Από τη μία ο κορυφαίος εν ζωή Γερμανός κινηματογραφιστής. Από την άλλη ο κορυφαίος Αμερικανός interviewer. Μία συζήτηση. Είναι σαν να σου δίνουν την ευκαιρία να ακούσεις δύο μεγάλες προσωπικότητες να συζητάνε μεταξύ τους και να μην πας. Δεν γίνονται αυτά.