Ο Ερωτόκριτος συγκινεί ακόμα

Ο Δημήτρης Αποστολάκης εμπνεύστηκε από τον Ερωτόκριτο και έφτιαξε πέρυσι τον Ιούνιο τη δική του οπτική πάνω στη γνωστή ιστορία. Ο δημιουργός των Χαΐνηδων μαζί με την ομάδα «Κι όμΩς κινείται» παρουσίασε αυτή τη σκέψη του την ίδια περίοδο στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού και από τότε μέχρι σήμερα συνέχισε να την προβάλλει μπροστά σε εκατοντάδες θεατές σε όλη την χώρα. Όπως φάνηκε από τις τέσσερις παραστάσεις που έγιναν αμέσως sold out στο Θέατρο Τέχνης το κοινό συνεχίζει να δείχνει την αγάπη του και έτσι στις 21 και 22 Οκτωβρίου θα δοθούν δύο ακόμα έξτρα παραστάσεις στη σκηνή της Φρυνίχου.



Η μουσική συναντά την αφήγηση, αυτή τα ακροβατικά και όλα μαζί τη φυσική σε ένα έργο-εμπειρία που αν δεν το δεις δεν μπορείς εύκολα να το συλλάβεις. Η έμμετρη μυθιστορία του Βιτσέντζου Κορνάρου έχει ποτίσει με απόλυτο τρόπο τη μουσική παράδοση και έχει πλάσει σε μεγάλο βαθμό τη γλώσσα που μιλιέται σε αυτόν τον τρόπο. Έχει συγκινήσει γενιές ανθρώπων, τους δάνεισε εικόνες και σύμβολα για τον έρωτα, τον ηρωισμό, τη φιλία, τη γενναιότητα, την αξιοπρέπεια, τον πόνο, το σωστό, το λάθος και τελικά υιοθετήθηκε απόλυτα ως σύμβολο-αντιπρόσωπος του πολιτισμού τους.

«Ο Ερωτόκριτος εκδιώχτηκε από τα χωριά της Κρήτης. Τη θέση του πήραν το δελτίο των 8 στην τηλεόραση, το facebook, ο αυτισμός των sms και ο θόρυβος από την εκβιομηχάνηση της γεωργικής εργασίας», λέει ο ίδιος ο Αποστολάκης και συνεχίζει: «Συνήθως τον συναντάμε στα χείλη τραγουδιστών, που του αφιερώνουν ένα τρίλεπτο γλυκερής και αυτάρεσκης ευαισθησίας και σε θεατρικές παραστάσεις ως φολκλόρ ή ως φολκλόρ “πειραγμένο”. Ο λόγος της αποτυχίας των προσπαθειών αυτών είναι ότι ο Ερωτόκριτος, καθώς δεν είναι ούτε ποίημα, ούτε τραγούδι, ούτε θεατρικό έργο, απαιτεί άλλη στάση, άλλη ευθύνη, άλλη απεύθυνση, άλλη πίστη και εντέλει, άλλη αναπαράσταση.

»Για την ανάδειξη αυτών των θησαυρών θα ήθελα να επιχειρήσω μιαν άλλη αναπαράσταση της διαλεκτικής του Ερωτόκριτου, στηριγμένη στη δύναμη, την πίστη και την τέχνη των ιδιαίτερων προσώπων, που θα καταδυθούν σ΄ αυτή την αρχέγονη συνειδησιακή κατάσταση του Ομηρίδη-Λυράρη-Ράπερ. Η διαλεκτική της τραγουδαφήγησης από τα πολλά διαφορετικά όργανα και τις φωνές, συμπληρώνεται και διαχέεται στη θεατρική πτυχή του έργου, από τη στικτική ή αντιστικτική παρουσία της ομάδας «κι όμΩς κινείται». Η ανάγκη που μας οδήγησε στην παρουσία του χορού, είναι η άμεση και καθαρή σχέση του με τη ρυθμολογία και την εκστατική υπόσταση του έπους, μια σχέση απαλλαγμένη από τη θεατρική του αναπαράσταση».

Info
Κι όμΩς κινείται (κίνηση/χορός/ακροβασία): Αμέντας Γιώργος, Δημάς Βασίλης, Μακατσώρης Χριστόφορος, Μαλκότσης Ερμής, Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Χριστίνα Σουγιουλτζή, Χαμηλοθώρη Λία.

Χαΐνηδες (μουσική): Δημήτρης Αποστολάκης λύρα, Δημήτρης Ζαχαριουδάκης τραγούδι –κιθάρα, Μαρία Κώτη τραγούδι, Τάκης Κανέλλος κρουστά, Κλέων Αντωνίου ηλεκτρική κιθάρα, Μιχάλης Νικόπουλος λαούτο, μαντολίνο, Ρέλλος Θοδωρής σαξόφωνο, Παλαμιώτης Γιώργος μπάσο