Οι δέκα ταινίες με τα πιο σατανικά παιδιά

Σίγουρα έχει περάσει κάποια στιγμή από το μυαλό σας η σκέψη ότι τα υπερκινητικά παιδιά που τρέχουν, φωνάζουν, κλαίνε και κάνουν ζημιές γύρω σας μπορεί να έχουν κυριευτεί από κάποιο κακόβουλο πνεύμα (ειδικά τώρα στις γιορτές, η ζάχαρη και τα δώρα δεν βοηθούν καθόλου σε αυτές τις συμπεριφορές). Αυτό όμως δεν είναι τίποτα μπροστά στα έργα και ημέρες των παιδιών-κεντρικών ηρώων στις ταινίες που θα δείτε παρακάτω. Είπαμε να δούμε λίγο... ανάποδα την Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού, για αυτό σας παρουσιάζουμε τις δέκα ταινίες με τα πιο σατανικά πιτσιρίκια που έχουν περάσει ποτέ από τη μεγάλη (και τη μικρή) οθόνη. Ετοιμαστείτε να νιώσετε το αίμα σας να παγώνει!

Τομ Ριντλ (ταινίες «Χάρι Πόττερ», 2001-11)

Τα περισσότερα αγόρια στην ερώτηση «τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις», απαντούν αστροναύτης. Η απάντηση του Τομ Ριντλ ήταν «ο μεγαλύτερος κακός όλων των εποχών. Και χωρίς μύτη». Ο Τομ ορφάνεψε πολύ μικρός, ανακαλύφτηκε από τον Ντάμπλντορ και άρχισε να φοιτά στο Χόγκουαρτς. Εκεί ξεκλείδωσε τις δυνάμεις του και εξελίχθηκε στον Βόλντεμορτ, με στόχο να υποδουλώσει μάγους και κοινούς θνητούς.

Μάικλ Μάιερς (“Halloween” - «Η νύχτα με τις μάσκες», 1978)

Όλα ξεκινούν στην τρυφερή ηλικία των έξι χρονών, όταν ο Μάικλ δολοφονεί τη μεγάλη αδελφή του, Τζούντιθ. Το αγόρι μοιραία καταλήγει στο ψυχιατρείο, όπου θα μείνει μέσα για 15 χρόνια, μέχρι την απόδρασή του. Ο γιατρός του, Σάμιουελ Λούμις, είπε για αυτόν: «Πέρασα οκτώ χρόνια προσπαθώντας να τον προσεγγίσω και έπειτα άλλα επτά προσπαθώντας να τον κρατήσω κλειδωμένο επειδή διαπίστωσα ότι αυτό που ζούσε πίσω από τα μάτια αυτού του αγοριού ήταν απλά... διαβολικό». Αυτό αρκεί, νομίζω.

Τα παιδιά του Μίντουιτς (“Village of the Damned” - «Η πόλις των καταραμένων», 1960)

Μία σειρά από ανεξήγητες εγκυμοσύνες στο βρετανικό χωριό Μίντουιτς έχει ως αποτέλεσμα την ταυτόχρονη γέννα παιδιών που μόνο φυσικά δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Καθώς μεγαλώνουν με γοργούς ρυθμούς, τα παιδιά αποδεικνύεται ότι έχουν μία τηλεπαθητική σύνδεση μεταξύ τους, ενώ κυκλοφορούν συνεχώς ως ομάδα και προκαλούν τρόμο στους υπόλοιπους κατοίκους. Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, άλλωστε, αφού αυτά τα παιδιά διαβάζουν και ελέγχουν το μυαλό των γύρω τους - και ποτέ για καλό...

Κλόντια (“Interview with the vampire” - «Συνέντευξη με έναν βρικόλακα», 1994)

Το άτυχο πεντάχρονο κορίτσι καταλήγει τροφή του βρικόλακα Λουί. Ωστόσο, ο δημιουργός του τελευταίου, Λεστάτ, σώζει τη ζωή της και την κάνει έναν από αυτούς. Αυτή η μεταμόρφωση σημαίνει και το τέλος της ανάπτυξης της Κλόντια, η οποία παραμένει παιδί στο σώμα, αλλά όχι στο πνεύμα. Όσο, όμως, περνούν τα χρόνια, η Κλόντια διαπιστώνει ότι δεν θα γίνει ποτέ γυναίκα, φλιπάρει και γίνεται άκρως επιθετική - με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για ένα βαμπίρ.

Ρίγκαν ΜακΝίλ (“The exorcist” - «Ο εξορκιστής», 1973)

Η αλήθεια είναι ότι δεν φταίει το κορίτσι. Είναι να μη σου τύχει – να μη σε κυριεύσει δηλαδή ένας δαίμονας που αποφάσισε να κάνει τις διακοπές του στη γη. Κάπως έτσι, το ντροπαλό 12χρονο κορίτσι αρχίζει να αλλάζει. Κάνει περίεργους ήχους, βρίζει, λέει ανάποδα τις λέξεις -όπως ορισμένοι σατανιστικοί δίσκοι- και τελικά διαπράττει και έναν φόνο. Α, επίσης παραμορφώνεται το πρόσωπό της. Ποτέ δεν είναι καλό σημάδι κάτι τέτοιο...

Σαμάρα Μόργκαν (“The ring” - «Σήμα Κινδύνου», 2002)

Το 11χρονο κορίτσι πρωταγωνιστεί σε ένα βίντεο (VHS, παρακαλώ) που όποιος το βλέπει βρίσκει τραγικό θάνατο μέσα σε επτά ημέρες. Μάλιστα, η ίδια η Σαμάρα βγαίνει από την τηλεόραση για να εξασφαλίσει ότι η δουλειά θα γίνει σωστά. Η μόνη λύση για να τη σκαπουλάρεις είναι να δείξεις το βίντεο σε κάποιον άλλο. Η κοπέλα τρελαίνεται για δημοσιότητα.

Ντάμιεν Θορν (“The omen” - «Η προφητεία», 1976)

Ο μικρός Ντάμιεν προτού... γίνει μέλος των AC/DC

Ο τυπάκος είναι ο Αντίχριστος που ήλθε στη γη για να βγάλει αληθινές τις προφητείες της Αποκάλυψης. Γεννήθηκε στις έξι Ιουνίου στις έξι το πρωί (μαζεύουμε εξάρια) από ένα τσακάλι. Τον μικρό θα μεγαλώσει η οικογένεια του Αμερικανού πρέσβη στη Βρετανία, Ρόμπερτ Θορν. Στα πέντε του, οι δυνάμεις του Ντάμιεν αρχίζουν να εκδηλώνονται με τον πλέον σκοτεινό τρόπο, όταν η νταντά του αυτοκτονεί ανήμερα των γενεθλίων του. Και αυτή είναι μόνο η αρχή.

Έσθερ (“The orphan” - «Το ορφανό», 2009)

Προκειμένου να ξεπεράσουν την απώλεια του αγέννητου παιδιού τους, η Κέιτ και ο Τζον υιοθετούν ένα εννιάχρονο ορφανό κορίτσι που εκ πρώτης όψεως γλυκύτατο γλυκό. Δεν είναι. Και πώς θα μπορούσε, άλλωστε, αφού σκοτώνει και τραυματίζει όσους μπαίνουν στον δρόμο της;

Χένρι Έβανς (“The good son” - «Ο καλός γιος», 1993)

Ο ορισμός του κτητικού παιδιού. Ο δωδεκάχρονος Χένρι υποδέχεται στην οικογένειά του τον εξάδελφό του, Μαρκ, που μόλις έχασε τη μητέρα του. Αρχίζει όμως να ζηλεύει το δέσιμο που αναπτύσσει ο τελευταίος με τη δική του μητέρα, όπως ζηλεύει παθολογικά και την αδελφή του, την οποία σκοπεύει να ξεφορτωθεί μια και καλή.

Άιζακ (“Children of the corn” - «Ο δολοφόνος με το δρεπάνι», 1984)

Αξίζει να βάλουμε και λίγο Στίβεν Κινγκ σε αυτή τη λίστα. Ο Άιζακ μαζεύει όλα τα παιδιά του χωριού Γκάτλιν σε ένα χωράφι καλαμποκιού, όπου κηρύττει τις προφητείες ενός αιμοσταγή θεού γνωστού ως «Αυτός που Περπατά πίσω από τα Αυλάκια». Από εκεί ξεκινά με τα παιδιά και καταλήγουν πίσω στο χωριό τους, όπου σκοτώνουν όλους τους ενηλίκους. Μάλιστα, όταν τελειώσουν με τους ντόπιους, φροντίζουν να σκοτώνουν και όποιον άλλο μεγάλο περνά από εκεί - θυσία στον θεό τους.

ΜΠΟΝΟΥΣ

Κέβιν ΜακΆλιστερ (“Home alone” - «Μόνος στο σπίτι», 1990)

Είπαμε να κλείσουμε με κάτι πιο ελαφρύ... Μία οικογένεια ξεχνά κατά λάθος τον 8χρονο γιο της στο σπίτι κατά την περίοδο των Χριστουγέννων. Ο μικρός Κέβιν απολαμβάνει αυτή την περίοδο ελευθερίας κάνοντας ό,τι θέλει στο σπίτι. Μέχρι που διαπιστώνει ότι το σπίτι του έχει μπει στο στόχαστρο διαρρηκτών. Τι κάνει ο ίδιος; Αντί να το βάλει στα πόδια, ο μικρός διάβολος οχυρώνεται στο σπίτι και δημιουργεί ένα σύστημα παγίδων που θα κάνει τη ζωή των δύο παρανόμων κόλαση. Εγκαύματα και κοψίματα είναι λίγα μόνο από τα βασανιστήρια που θα υποστούν…