Το πιο νόστιμο «βρώμικο»

Στο νέο Citylifε, η Αφροδίτη Παναγιωτάκου παρουσιάζει το Ύπνος Project, ο Βασίλης Καλλίδης φτιάχνει hot dogs στο Uberness, η Εύη Σούλη στήνει μια ολόκληρη χορογραφία σε μουσική του Παύλου Παυλίδη, η Cheap art φτιάχνει σύγχρονα πορτρέτα και ο Ελευθέριος Καλκάνης εξηγεί γιατί το Stabat Mater είναι ένας ύμνος στην εβδομάδα των Παθών.

Υπνος Project

Tι μπορεί να περιλαμβάνει ένα καλλιτεχνικό πρότζεκτ με θέμα τον ύπνο; Πώς μπορεί η τέχνη, και μάλιστα όχι με τη συμβατική της έννοια, να προσεγγίζει ένα θέμα στο οποίο έχουμε μάθει να μην δίνουμε και πολύ σημασία; Η απάντηση κρύβεται στο Ύπνος project και στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση που το διοργανώνει. Το πρόγραμμα εκδηλώσεων αποτελείται από μια έκθεση έργων μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης, performances και sleepovers, έναν κύκλο ηχητικών έργων και ζωντανών περιπατητικών δράσεων και μια σειρά διαλέξεων και δημόσιων συζητήσεων.

Uberness

Ο Βασίλης Καλλίδης φτιάχνει τα πιο νόστιμα hot dogs και μας καλεί να τα δοκιμάσουμε. Σε έναν βιομηχανικό χώρο μέσα στην Κεντρική Λαχαναγορά Αθηνών στου Ρέντη, ο αγαπημένος σεφ δημιουργεί ποιοτικό street food που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τη γοητεία του «βρώμικου». Πλαστικά λευκά τραπέζια και καρέκλες, self service φαγητό σε πλαστικό δίσκο αλλά γεύσεις που θα εντυπωσιάσουν.

Cheapart

Στα Εξάρχεια, στην Ανδρέα Μεταξά συγκεκριμένα, 57 καλλιτέχνες δημιούργησαν 100 έργα σε έναν διάλογο με το πάντα επίκαιρο «πορτρέτο». Σε μια ιδέα του Γιώργου Λυντζέρη, η Cheapart έδωσε τον λόγο σε σύγχρονους εικαστικούς και επιχείρησε έναν απαναπροσδιορισμό του κλασικού πορτρέτου με νέους όρους και φόρμες, μέσα σε έναν μουσειακό χώρο σε ένα καινούργιο συνολικό και αδιαίρετο έργο.

Beyond Collapse

Η νεαρή χορογράφος Εύη Σούλη δημιουργεί την παράσταση “Beyond Collapse” και ο Παύλος Παυλίδης συνθέτει για πρώτη φορά μουσική για τον χορό και το θέατρο. Μία ομάδα νέων προσπαθεί να χτίσει τη δική της ευδαιμονία με γνώριμα υλικά χωρίς να γνωρίζει ότι η προσπάθεια αυτή γίνεται μέσα σε ένα χώρο απόλυτα ελεγχόμενο που εμποδίζει την πορεία προς τα έξω, προς τα πάνω, προς πέρα. Μήπως τελικά η ουτοπία είναι μόνο μια ανάσα;

Stabat Mater

Με ένα ιδιαίτερο έργο υποδέχτηκε η Συμφωνική Ορχήστρα και η Χορωδία του Δήμου Αθηναίων τις μέρες του Πάσχα: το “Stabat Mater” του Gioachino Rossini, ένα έργο που σπάνια παίζεται στην Ελλάδα, ένα αριστούργημα που περιγράφει τα πάθη του Χριστού, τον πόνο και την θλίψη της Παρθένου Μαρίας κάτω από τον Εσταυρωμένο γιο της. Το έργο βασίζεται στο λατινικό ποίημα του 13ου αιώνα του Dolorosa και αρχικά είχε αποδοθεί στον ποιητή acopone da Todi. Αρχίζει να απαγγέλλεται και να τραγουδιέται στα τέλη του 15ου αιώνα κατά τη διάρκεια της Ρωμαιοκαθολικής Λειτουργίας πριν την εξαγγελία του Ευαγγελίου. Από το 1700 και μετά πάνω από εκατό συνθέτες επιχείρησαν να μελοποιήσουν το έργο, με τον Rossini να γράφει μια από τις πιο σπουδαίες συνθέσεις της ζωής του.