Ο φωτογράφος Γιάννης Γιάσαρης κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη και τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια ζει στη Μελβούρνη, απαθανατίζοντας τη ζωή στους δρόμους της Αυστραλίας με έναν μοναδικό τρόπο. «Η επαφή μου με το street photography ήταν σχεδόν ταυτόχρονη με την αγορά της πρώτης μου μηχανής», μου αφηγείται. «Αιτία πιθανότατα ήταν η φυσική μου περιέργεια για το περιβάλλον, τους ανθρώπους γύρω μου, τις αντιδράσεις τους και για τις διάφορες απρόβλεπτες καταστάσεις που δημιουργούνται καθημερινά».
Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, αγαπά τη φωτογραφία δρόμου πιο πολύ από κάθε άλλο είδος φωτογραφίας. Τη θεωρεί μάλιστα μία από τις πιο δύσκολες, αλλά ταυτόχρονα πιο ειλικρινείς μορφές φωτογραφίας, αφού τίποτα δεν είναι στημένο ή προσχεδιασμένο. «Ο φωτογράφος δεν ελέγχει κανέναν παράγοντα, όπως ο καιρός ή τα φώτα, κυριαρχεί το απρόβλεπτο. Ίσως αυτό είναι που με εντυπωσιάζει, η ομορφιά του απροβλέπτου. Όταν είμαι στον δρόμο προσπαθώ να είμαι διακριτικός και ειλικρινής με τους ανθρώπους που φωτογραφίζω, σε περίπτωση που θα καταλάβουν ότι έχουν μπει μέσα στο κάδρο μου».
Σκοπός του δεν είναι να εισχωρήσει στον προσωπικό τους χώρο, αλλά να ενώσει πολλά κομμάτια μαζί από μια συνηθισμένη ημέρα στον δρόμο και να την παρουσιάσει σαν ένα “screenshot” από μια μικρή κινηματογραφική σκηνή. Γι’ αυτό και θέλει όσοι βλέπουν τις φωτογραφίες του να συνειδητοποιήσουν ότι τέτοιες στιγμές είναι γύρω τους συνέχεια αρκεί να έχουν τη διάθεση να τις δουν.
Όταν επεξεργάζεται τις φωτογραφίες του, προτιμά να τις δουλεύει ασπρόμαυρες - εκτός αν το χρώμα έχει σημασία. «Το ασπρόμαυρο σε αποδεσμεύει λίγο από την πραγματικότητα και μου είναι πιο εύκολο να δημιουργήσω αυτήν την κινηματογραφική ψευδαίσθηση στη φωτογραφία μου. Να δίνει την αίσθηση ότι υπήρχε και πριν αλλά και συνέχεια στην φωτογραφία και να δημιουργήσεις εσύ τη δική σου ιστορία μέσα από αυτήν».
