Με φτερά στο κεφάλι μας υποδέχτηκαν οι άνθρωποι της Στέγης στη σημερινή «γιορτή των πουλιών» που διοργανώθηκε στο κτίριο της Συγγρού. Αν και το concept ταιριάζει περισσότερο στον τρόπο που η ομάδα της Beetroot επέλεξε να προβάλει την παράσταση και λιγότερο στη σκηνοθετική προσέγγιση του Νίκου Καραθάνου, τα φτερά κυριαρχούσαν παντού. Από τα κεφάλια μας μέχρι το τρειλερ της παράστασης και φυσικά τη χάρτινη κατασκευή που προκαλούσε τους παρευρισκόμενους να φωτογραφηθούν σαν πουλιά.
Η πρώτη παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση στην Επίδαυρο, σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Αθηνών, αφορά στις «Όρνιθες» του Αριστοφάνη και στον τρόπο που ο Νίκος Καραθάνος και η ομάδα του επέλεξαν να προσεγγίσουν τη δημιουργία της φανταστικής Νεφελοκοκκυγίας (την κατοικία των κούκων στα σύννεφα, την πόλη δηλαδή των πουλιών). Μετά τη συγκλονιστική Γκόλφω ο σκηνοθέτης επιστρέφει στην Επίδαυρο και μετά τον Βυσσινόκηπο συνεργάζεται ξανά με τη Στέγη για μια παράσταση που ανυπομονούμε να απολαύσουμε.
Δίπλα στον Καραθάνο θα βρίσκεται ο πολυτάλαντος Άγγελος Παπαδημητρίου, ο οποίος έπαιζε και στην Γκόλφω, ο Άρης Σερβατάλης, ο Χρήστος Λούλης, η Αλεξάνδρα Αϊδίνη, η Έμιλυ Κολιανδρή, ο Μιχάλης Σαράντης και πολλοί ακόμα ηθοποιοί, ενώ τη μουσική έχει γράψει ο Άγγελος Τριανταφύλλου. Αίσθηση προκαλεί και η συμμετοχή της Νατάσσας Μποφίλιου, την οποία σκέφτηκε πρώτη ο Νίκος Καραθάνος όταν αποφάσισε να κάνει αυτήν την παράσταση. Η ερμηνεία της σε μελοποιημένα ποιήματα του παιδικού της φίλου Άγγελου Παπαδημητρίου έκαναν τον σκηνοθέτη να μαγευτεί όπως είπε και να τη θέλει σε αυτή την παραγωγή. «Πάρε με και κάνε με ότι θέλεις» ήταν η δική της απάντηση στην πρόταση και η πρώτη της συμμετοχή σε αριστοφανική κωμωδία είναι γεγονός.
«Ευτυχισμένος», δήλωσε ο σκηνοθέτης, «που όλοι αυτοί οι άνθρωποι είπαν ναι σε αυτήν την παράσταση και είμαι ιδιαίτερος χαρούμενος που με εμπιστεύτηκαν». Χωρίς να μας δώσει πολλά στοιχεία για τον σκηνικό χώρο -εκτός του ότι όλα θα διαδραματιστούν σε ένα δάσος- ο Καραθάνος και η ομάδα του επέμειναν στην πίστη για το απίστευτο και υποσχέθηκαν ότι αυτό θα πράξουν και στην Επίδαυρο. Στέλνοντας τα συλληπητήριά τους στον φόβο, οι συντελεστές όρμησαν με αγάπη στα λόγια ενός ποιητή που «δεν ντρέπεται για τίποτα».
Μια παράσταση που δοκιμάζει να δει τον Αριστοφάνη με καθαρό βλέμμα, με στόχο να ακουστεί και να αγαπηθεί από την αρχή ο λόγος του κορυφαίου αττικού κωμωδού. Ένας θίασος «που θέλει να πετάξει πέφτοντας», που αναζητά, τολμά και αναμετριέται με «μια ευτυχία άπιαστη, τόσο μεγάλη που δεν μπορείς να την πεις και δεν μπορείς να την πιστέψεις».
Η πιο αγαπημένη κωμωδία του Αριστοφάνη μιλάει για την ανάγκη του ανθρώπου να πετάξει, να δημιουργήσει έναν νέο κόσμο, να έρθει σε επαφή με την αληθινή του επιθυμία. Η ιστορία των δύο φίλων, του Πεισθέταιρου και του Ευελπίδη, που εγκαταλείπουν την πόλη τους, την Αθήνα, για να αναζητήσουν μια νέα πολιτεία «μαλακιά και παχουλή σαν πουπουλένιο στρώμα ή σαν την κοιλίτσα του μωρού» έχει παρουσιαστεί δεκάδες φορές τόσο στην Επίδαυρο όσο και θέατρα σε όλο τον κόσμο με πιο χαρακτηριστική αυτή του 1959 από τον Κάρολο Κουν και το Θέατρο Τέχνης.
Η «Νεφελοκοκκυγία», η χώρα των πουλιών, υποδέχεται με θέρμη τους δύο ξένους επισκέπτες και όλοι μαζί χτίζουν μια νέα πολιτεία που στηρίζεται στη φαντασία και στην πραγματικότητα. Η παράσταση του Θεάτρου Τέχνης, σε μετάφραση του Βασίλη Ρώτα, σκηνικά και κοστούμια του Γιάννη Τσαρούχη, μουσική του Μάνου Χατζιδάκι και χορογραφίες της Ραλλούς Μάνου έμεινε στην ιστορία αν και μετά την πρεμιέρα της απαγορεύτηκε με εντολή του Υπουργού Προεδρίας της Κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Τσάτσου και ανέβηκε ξανά την επόμενη χρονιά στην οριστική της μορφή.