Έχει μία σπουδαία φωνή και μία γεμάτη ενέργεια σκηνική παρουσία. Κατά τη γνώμη μου ωστόσο, δεν είναι αυτά που ξεχωρίζουν τον Δώρο Δημοσθένους. Όχι, γιατί δεν είναι και τα δύο πολύτιμα, αλλά, όπως και να το δεις, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που τα διαθέτουν. Αυτό που πραγματικά ξεχωρίζει για μένα τον Δώρο είναι ότι στα 20 και πλέον χρόνια που μετράει στον χώρο δεν υπάκουσε ποτέ σε νόρμες «καριέρας». Γοητευτικά ακατάτακτος έλαμψε και έκανε «δικά του» διαφορετικά είδη τραγουδιών. «Είναι η καλλιτεχνική μου ελευθερία που με κάνει να νιώθω πλήρης», μου λέει.
Από την Εθνική Λυρική Σκηνή στην Ορχήστρα των Χρωμάτων και σε τραγούδια των Beatles, από το μιούζικαλ “Grease” στη Λένα Πλάτωνος, από τον «Μεγάλο Ερωτικό» και την «Αμοργό» του Χατζιδάκι στον Λουκιανό Κηλαηδόνη… Είκοσι (και βάλε) χρόνια γεμάτα διαφορετικά μουσικά ταξίδια, νέες προκλήσεις και σπουδαίες συνεργασίες (Μαρία Φαραντούρη, Νάνα Μούσχουρη, Έλλη Πασπαλά, Λαϊκή Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης, Χρήστος Λεοντής, Νίκος Κυπουργός, Γιάννης Σπανός κ.α.).
«Δεν ήθελα ποτέ να έχω μανιέρα, αλλά να εξαντλώ τις δυνατότητες μου στην μουσική -όποια κι αν είναι- και να δοκιμάζω καινούργια και διαφορετικά μεταξύ τους είδη και συνεργασίες. Κι αφού μου δόθηκε η δυνατότητα και το μπορούσα, το έκανα γιατί έτσι νιώθω ότι προχωράω και αισθάνομαι ότι εξελίσσομαι», σχολιάζει. Φέτος το καλοκαίρι θα κυκλοφορήσει το νέο του άλμπουμ με τίτλο “Compère”. Οκτώ ολόκληρα χρόνια μετά το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ “One for the road”.
Ναι, και όμως, σε μία μουσική διαδρομή δύο δεκαετιών μετράει μόλις δύο προσωπικούς δίσκους. «Η δισκογραφία δεν ήταν ποτέ αυτοσκοπός για μένα», μου ξεκαθαρίζει. «Αφιέρωσα χρόνο και ενέργεια στις πολύ σημαντικές συνεργασίες που έκανα με πολύ σπουδαίους καλλιτέχνες και μεγάλες ορχήστρες κι αυτό ήταν κάτι που με γέμιζε. Τα τελευταία χρόνια, από το 2008 και μετά, που έκανα το “One for the road” άρχισε και η σταδιακή αλλαγή του δισκογραφικού τοπίου όπως το ξέρουμε, με την κρίση να επιδρά καθοριστικά, κι αυτό σίγουρα επηρέασε τις επιλογές μου. Πάντα όμως, ακόμα και σε αυτήν τη δύσκολη εποχή, επιδιώκω νέες συνεργασίες αλλά γράφω κι εγώ ο ίδιος τραγούδια που ελπίζω να βρουν τον δρόμο τους προς τον κόσμο».
Ένα από αυτά, το «Πάει κι αυτή η μέρα» σε μουσική και στίχους του ίδιου του Δώρου, περιλαμβάνεται και στο νέο άλμπουμ του “Compère”, δίπλα σε swing και jazz διασκευές δώδεκα αγαπημένων παλιών τραγουδιών με την υπογραφή του Γιαννίδη, του Σουγιούλ, του Βαμβακάρη, του Μουζάκη, του Θεοφανίδη, του Θεοδωράκη και άλλων. Κάπως έτσι το «Ας ερχόσουν για λίγο» συναντά την «Ταμπακέρα», τα «Ζηλιάρικα σου μάτια» το «Που να βρω γυναίκα να σου μοιάζει» και το “Whatever Lola wants” το «Στρώσε το στρώμα σου για δύο» μέσα από φρέσκιες, αναπάντεχες διασκευές.
«Τα τραγούδια αυτά τα ενώνει η ατμόσφαιρα που φτιάξαμε, το ηχητικό τοπίο, η φωνή και η ηχογράφηση που θέλαμε να θυμίζει άλλες εποχές σε αρκετά από αυτά», μου εξηγεί. «Θέλω ο δίσκος να ακούγεται ενιαίος, να διασκεδάζει και να ταξιδεύει τον ακροατή, να το θεωρήσει ένα concept άλμπουμ για τη δισκοθήκη του. Για μένα τα τραγούδια αυτά τα ενώνει η νοσταλγία μου για το παρελθόν και η ανάγκη μου να τα κάνω δικά μου».
Ο τίτλος του δίσκου “Compère” προέρχεται από το τραγούδι «Δεν είναι» (Κομπέρ) του Λουκιανού Κηλαηδόνη από την εποχή του Ελεύθερου Θεάτρου, το οποίο περιλαμβάνεται κι αυτό στον δίσκο. «Το τραγούδι αυτό το άκουσα από τον ίδιο τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, μου το τραγούδησε μια μέρα στο τηλέφωνο την εποχή που συνεργαζόμασταν και με εξέπληξε ευχάριστα καθώς ένιωσα ότι αντιπροσωπεύει τον τρόπο που έχω να εκφράζομαι θεατρικά στις παραστάσεις μου, την επικοινωνία και τη διάδραση που επιδιώκω με τον κόσμο», μου λέει ο Δώρος.
«Ο ίδιος ο Κηλαηδόνης ήθελε να το ακούσει με μια φιλαρμονική κι έτσι το κάναμε και στον δίσκο με μια μίνι φιλαρμονική με πολλά πνευστά σαν τις μουσικές του Νίνο Ρότα για τις ταινίες του Φελίνι. Να θυμίζει λίγο τσίρκο, αυτό θέλαμε», προσθέτει και θυμάται τη συνεργασία του με τον Λουκιανό που κράτησε έξι χρόνια. «Ήταν απ’ τις πιο σημαντικές στην πορεία μου. Με έφερε σε επαφή με παλιές μουσικές από περασμένες δεκαετίες που αγαπούσαμε κι οι δύο. Σε προσωπικό επίπεδο περάσαμε πολλές όμορφες στιγμές, γιατί είναι μια ξεχωριστή και μοναδική προσωπικότητα ο Λουκιανός», αναφέρει.
«Υπάρχει κάποιο άλλο τραγούδι από το άλμπουμ με το οποίο συνδέεσαι μαζί του ξεχωριστά;» τον ρωτάω. «Ένα τραγούδι που με αγγίζει πολύ είναι το “Σήμερα σε γνώρισα” του Κώστα Γιαννίδη και του Αλέκου Σακελλάριου που κλείνει τον δίσκο και έχει μια πολύ ιδιαίτερη κι απόκοσμη ενορχήστρωση σαν να έρχεται από κάπου μακριά», μου απαντά. «Μου θυμίζει αυτή την απίθανη περίπτωση να αισθάνεσαι ότι έχεις ζήσει όλη σου τη ζωή μέσα σε μια μέρα και τώρα μπορείς και να πεθάνεις (στην υπερβολή των στίχων). Μια έντονη ερωτική κατάσταση -στην πληρότητα μιας μέρας- που ξεκινάει κι ολοκληρώνεται και σε αφήνει τόσο γεμάτο».
Ο Γιαννίδης άλλωστε είναι μία μεγάλη του αδυναμία. «Πολύ θα ήθελα να μπορούσα να είχα γνωρίσει και συνεργαστεί με έναν τόσο μελωδικό συνθέτη που διέπρεψε στο ελαφρό τραγούδι, αλλά και σε κλασικές συνθέσεις, πάντα με μια μοναδική ενορχήστρωση, σε τραγούδια σπάνιας ευαισθησίας. Δεν είναι τυχαίο το πόσο ζωντανά είναι τα τραγούδια του μέχρι σήμερα. Το “Πόσο λυπάμαι” μάλιστα που τραγούδησα στον προηγούμενο δίσκο μου το θεωρώ πλέον τραγούδι του ρεπερτορίου μου και είναι αδύνατον να το αφήσω έξω από κάποιο πρόγραμμα μου», παραδέχεται.
Το καλοκαίρι θα τον βρει, όπως σχεδόν κάθε χρόνο, σε συναυλίες. Μετά τη συμμετοχή του στη μεγάλη συναυλία του Νίκου Κυπουργού στο Ηρώδειο στις 2 Ιουλίου και εν αναμονή της κυκλοφορίας του “Compère”, θα εμφανιστεί στις 8 Ιουλίου στη Δράμα και στις 12 Ιουλίου στο πλαίσιο του «Music Now-Μέρες μουσικής στην πόλη» στο Υπαίθριο Θέατρο Ζωγράφου με το πρόγραμμα “Let’s swing again”.
Επίσης στις 16 Ιουλίου σε μια μεγάλη συναυλία-αφιέρωμα στον συνθέτη Δημήτρη Λάγιο στη Λευκωσία με τη συμμετοχή του Γ. Νταλάρα, της Φωτ. Βελεσιώτου, της Υακίνθης Λάγιου και με το φωνητικό σύνολο Διάσταση, στις 24 Ιουλίου σ’ ένα αφιέρωμα στην Κύπρο στο Ίδρυμα Μιχ. Κακογιάννης, στις 29 Ιουλίου στην Κυπαρισσία και στις 31 Ιουλίου στην Κόρινθο. Κάθε live του Δώρου είναι μία εμπειρία. Και με το νέο άλμπουμ “Compère” στις αποσκευές του, ο χειμώνας που έρχεται αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.