Ο Θανάσης και η... Αντιγόνη

Πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου. Η ζέστη δεν λέει να κοπάσει, να μπούμε σε ένα πρόγραμμα. Η εξεταστική πιέζει. Νιώθω πως μία χρονιά τελειώνει και μία νέα αρχίζει. Ο Αύγουστος έκλεισε όμορφα. Οι δράσεις Σινεμά με Θέα και Taratsa International Film Festival έδωσαν άλλον χαρακτήρα στην πόλη, ανέβασαν το επίπεδο. Επιτέλους είδαμε νέο κόσμο στις επάλξεις. Θεατές κι εθελοντές. Ο Ορέστης Ανδρεαδάκης, νέος διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, θέλει να επαναφέρει τη μεγάλη οθόνη σε πρώτο πλάνο και βαδίζει στον σωστό δρόμο - τολμώ να πω κι ας είναι λίγο νωρίς ακόμα. Οι άδειες τελείωσαν, η πόλη και πάλι γέμισε, δικαιολογώντας τον τίτλο της συμπρωτεύουσας. Oι ρυθμοί γρήγοροι· περπατάμε ασθμαίνοντας από τα καυσαέρια και τον συνωστισμό.



Στις δύο Σεπτεμβρίου ξεκίνησε και το όγδοο Street Mode Festival, που παρουσιάζει ο Γιώργος Μαυρίδης. Ένα τριήμερο γεμάτο μουσική, χορό, εκπλήξεις. Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης από νωρίς πλημμύρισε με κόσμο κάθε ηλικίας, που ήρθε να ζήσει τη μεγαλύτερη γιορτή δρόμου της Ελλάδας. Στα μουσικά δρώμενα είχαμε μία ευχάριστη νότα ανθρωπιάς κι ελπίδας, στη συναυλία του Θανάση Παπακωσταντίνου στο Φράγμα της Θέρμης, με ελαφριές σταγόνες βροχής να συνοδεύουν τις μελωδίες την πρώτη μέρα του φθινοπώρου.

Στο θέατρο, είχαμε τη χαρά να παρακολουθήσουμε την «Αντιγόνη» σε σκηνοθεσία του Στάθη Λιβαθινού. «Πολλά φοβερά, μα πιο φοβερό απ΄όλα ο άνθρωπος», η φράση που μου έμεινε ως επιμύθιο. Επίσης τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη στο Θέατρο Δάσους, με τον Γιώργο Κιμούλη, τον Γιάννη Μπέζο και τον Πέτρο Φιλιππίδη, σε σκηνοθεσία του πρώτου. «Κωμική παράσταση με διονυσιακά στοιχεία και βακχικά γλέντια». Περιοδεύει μάλιστα σε όλη την Ελλάδα.



Και επανερχόμαστε στον κινηματογράφο, καθώς ο κόσμος της Θεσσαλονίκης, έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει την καλύτερη ιταλική ταινία του 2015, το Σκοτεινές Ψυχές (“Anime nere”) του Φραντζίσκο Μούντσι. Ένα φιλμ που βλέπει με μία διαφορετικά ματιά από τη συνηθισμένη την ιταλική μαφία και τις συνέπειές της στην καθημερινότητα της κοινωνίας.

Είχαμε όμως και μία πολύ δυσάρεστη είδηση. Ο θάνατος του ποιητή-μουσικού, Θάνου Ανεστόπουλου σε ηλικία 49 ετών, νικημένος από την επάρατη νόσο. Κρατώ τα λόγια του, όταν δημοσιοποίησε το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει: «Ζήστε την κάθε σας μέρα με αλήθεια, έρωτα, αγώνα και δημιουργία. Ζήστε την κάθε ημέρα σας σαν να ήταν η τελευταία σας. Γιατί συχνά στην καθημερινότητά μας μεγεθύνουμε μικρά προβλήματα παραμερίζοντας και ξεχνώντας τι σπουδαίο και μεγάλο δώρο είναι η ζωή που μας δόθηκε». Και θα τον θυμάμαι πάντα όρθιο...