Από τον Τρωικό Πόλεμο στην Πλάκα

Η Σίσσυ Παπαθανασίου έρχεται να μας παρουσιάσει μαζί με τον Ένκε Φεζολλάρι τον «Φιλοκτήτη» του Γιάννη Ρίτσου, σε μία παράσταση που παίχτηκε στο "ELAIώNAS festival 2016" και στη συνέχεια ταξίδεψε στο Φεστιβάλ Βόλου και στο UNDERCLOUD - Festival de Teatru Independent de Orice του Βουκουρεστίου. Το έργο ανεβαίνει κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στο Βρυσάκι: Χώρος Τέχνης & Δράσης (Βρυσακίου 17, Πλάκα), για έξι ακόμα παραστάσεις - έως τις 27 Σεπτεμβρίου.

Η πλοκή του έργου τοποθετείται σε μία ερημική ακρογιαλιά νησιού, ενδεχομένως της Λήμνου, ένα καλοκαιρινό απόγευμα. Το χρονικό σημείο αναφοράς είναι ο δέκατος χρόνος του Τρωικού Πολέμου. Ο χρησμός λέει πως χωρίς τον Φιλοκτήτη και τα όπλα του Ηρακλή που αυτός έχει, δεν μπορεί να κατακτηθεί η Τροία. Ο Φιλοκτήτης είχε εγκαταλειφθεί νωρίτερα από τους συντρόφους του στο έρημο αυτό νησί, όταν βρίσκονταν καθ' οδόν προς την Τροία. Ο Νεοπτόλεμος, γιος του Αχιλλέα, μαζί με τον Οδυσσέα επισκέπτονται τον Φιλοκτήτη και προσπαθούν να του αποσπάσουν τα όπλα και να τον πείσουν να επιστρέψει στη μάχη.



Στον δραματικό αυτό μονόλογο του Γιάννη Ρίτσου, ο Φιλοκτήτης παραμένει σιωπηλός, και μιλά μόνο ο νεαρός Νεοπτόλεμος, θίγοντας ζητήματα όπως η προδοσία, η εγκατάλειψη, η εκμετάλλευση και η πολιτική ευθύνη. Μεταξύ αυτών θα μιλήσει για την παιδική ηλικία, τη μνήμη και το τραύμα.

Ο «Φιλοκτήτης» του Ρίτσου φαντάζει σήμερα ιδιαίτερα επίκαιρος, καθώς μιλάει για την εσωτερική μοναξιά του ανθρώπου, τα ιδανικά, το προσωπικό και κοινωνικοϊστορικό τραύμα του ατόμου και της κοινωνίας, τη συμφιλίωση, το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και τα παιχνίδια εξουσίας, την αλλοτρίωση της ψυχής, την οικογένεια, τη φιλία, την απάτη, τις νίκες που χάνουμε, τις μάχες που καλούμαστε να δώσουμε καθημερινά, και τα προσωπεία που καλούμαστε κάθε φορά να φορέσουμε.

Το ερώτημα που πλανάται καθ' όλη τη διάρκεια του έργου και χαρακτηρίζει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι: «Γιατί ήρθαμε, γιατί πολεμήσαμε, γιατί και πού επιστρέφουμε;».