Διάβασέ τα πριν τα… φας

Ποια είναι η συγγραφέας του «Τι συμβαίνει με τα βατόμουρα»; Δύσκολη ερώτηση το ποια είναι, όπως και το ποιοι είμαστε εμείς οι ίδιοι. Ίσως θα μπορούσε να βοηθήσει σε αυτό ο Τοντ ο ψυχαναλυτής, αλλά δεν είναι εδώ, πάει συνέχεια εκδρομές. Αυτή πάντως νομίζει πως είναι η Χόλι Μπαλόνι -το κανελόνι των εδράνων, η Σάρα-, η μοδίστρα με το κομμένο δάχτυλο, ο πεθαμένος σταθμάρχης της πλατείας Ουράνιου Τόξου ή μερικές φορές -σε στιγμές διαύγειας- η Γιούλη Αναστασοπούλου από τον Πειραιά.

Η πλατεία Ουράνιου Τόξου απέχει χιλιάδες μίλια από την πλατεία Κοραή στο Δημοτικό Θέατρο, αλλά αυτό δεν την εμποδίζει να βλέπει τους περαστικούς να τρώνε βατόμουρα κάτω από τον καυτό ήλιο.

Πριν συμβούν όλα αυτά, η Γιούλη πέρασε από διάφορα εργαστήρια δημιουργικής απραξίας, στα οποία μάθαινες πώς να ολοκληρώσεις μια πραγματικά λευκή σελίδα χωρίς τη βοήθεια λευκαντικού και γνώρισε μερικούς συναδέλφους της κατάλληλης λέξης, που έμελλε να γίνουν αχώριστοι στο κυνήγι μανιταριών στο πάρκο Σαμάνθα. Μαζί δημιούργησαν τη Λέσχη Γομολάστιχα, λέσχη που όταν δεν γράφει, πάει για ψάρεμα χωρίς καλάμια (συνήθως πάει για ψάρεμα δηλαδή), και τρώει μεγάλες ποσότητες φαγητού στις συναντήσεις της, για να ξεχάσει πως δεν είναι εύκολη δουλειά το γράψιμο, δεν είναι... χλαπ.

Μετά από μερικά πραγματικά λουκούλλεια γεύματα, τρεισήμισι ολόκληρα χρόνια και κάποια εκλεκτά κρασιά από τα ταβερνεία, γεννήθηκε το πρώτο έργο της και παραπατώντας έφτασε μέχρι την Αλεξάνδρεια (τις εκδόσεις), όπου στολίστηκε, ίσιωσε τις σελίδες του, ξεπέρασε το hangover και ετοιμάστηκε να παρουσιαστεί παραέξω. Επειδή μας έβγαλε την ψυχή και επειδή διαδραματίζεται στη Σαλαμίνα, ονομάστηκε «Ψυχή στην Κούλουρη». Κινείται στον ρεαλισμό γιατί αποφάσισε να μην ξαναπιεί και επειδή στα καράβια δεν είναι καλή ιδέα να μπαίνεις πιωμένος. Τρεισήμισι, πάλι, χρόνια μετά, καρποφορούν τα βατόμουρα. Πιο μερακλίδικα αυτά, θέλησαν να ψηθούν στη Θράκα (τις εκδόσεις). «Τα πήγα για να δω “Τι συμβαίνει με τα βατόμουρα;”, αν μπορείς μεταξύ άλλων πχ. να ξεροψήσεις ένα ζουμερό φρούτο, αλλά αυτά επιμένουν πως μόνα τους κατρακύλησαν ως εκεί. Είναι τόσο γλυκά τελικά τα ζεσταμένα φρούτα, τέτοια η αγαλλίαση στον ουρανίσκο που καλά έπραξαν. Μετά βέβαια πήραν τα μυαλά τους αέρα και ήθελαν και άλλα και άλλα και έτσι γίναν είκοσι», μας λέει η Γιούλη. Λίγο πριν από την παρουσίαση του «Τι συμβαίνει με τα βατόμουρα;» τη Δευτέρα 17 Οκτωβρίου, η συγγραφέας δέχτηκε να μας απαντήσει σε ορισμένες ερωτήσεις σχετικά με το νέο της βιβλίο, αλλά και για την ίδια.

Τι συμβαίνει με τα βατόμουρα;
Πολλά και διάφορα ή τίποτα, ανάλογα σε ποια πλευρά κοιμάσαι το βράδυ και με ποιο τρόπο κρατάς το βιβλίο. Είσαι αναγνώστης που περιμένει ή που θέλει να τα φάει τώρα έτοιμα στο πιάτο σε χρυσή πιατέλα; Γιατί αυτά τρώγονται σαν τσαμπιά σταφύλι, σχεδόν πάντα εν κινήσει ενώ κοιτάς αμέριμνος αλλού. Είναι ύπουλα και σε λερώνουν. Και ανήκουν στην εξουσία. Πρόσεχε λοιπόν γιατί είναι τσιράκια της κυβέρνησης, κολλητοί της εταιρείας-κολοσσού και εσύ ένας ευνομούμενος πολίτης που δεν θέλεις να καταλήξεις στα έγκατα της αφράτης γης, εκεί που πάνε δηλαδή οι Παρατηρητές του Γραναζιού για να σημειώσουν τις κινήσεις και τις ορέξεις της μεγάλης μηχανής. Και να ’ταν μόνο αυτό... Αλλά μην ανησυχείς, βατόμουρα υπάρχουν, φροντίζει το σύστημα για να έχεις και να μην πασχίζεις να βρεις κάτι άλλο πιο ζουμερό να σου γυαλίσει στο μάτι. Όλα καλά ως εδώ, τι σου φταίει; Ο εαυτός σου μόνο. Αλλά έρχεται πάντα μια μέρα που λες, γιατί δεν ήμουν πιο προνοητικός, να ’τα τώρα. Και σχεδόν πάντα ένας κολλητός ή η μαμά σου από δίπλα (από άλλη ιστορία) πετάγεται με ευχαρίστηση: Στα ‘λεγα εγώ! Ε, τότε ξεκινούν όλα. Μήπως το σπίτι σου είναι μέσα σε ένα ενυδρείο και το κατοικούν ψάρια; Μήπως τελικά κοιμάσαι μέσα σε γιγάντιους λοβούς κρεμμυδιών; Μήπως δεν είναι όλα τόσο αστεία όσο φαίνονται;
 
Σου αρέσουν τα βατόμουρα;
Ναι, ειδικά στο τζίσκεϊκ.

Θέλω να μου πεις μια φράση για το σήμερα.
Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Μπομπ Ντίλαν.

Τι θα έλεγες στην γενιά των 45 και άνω;
 Έμαθες τίποτα; Άλλαξες καθόλου;

Είσαι ψυχολόγος και έγραψες το δεύτερο βιβλίο σου. Θέλω να μου πεις τι σε ώθησε να γράφεις βιβλία.
Η συγγραφή ήταν το καταφύγιό μου.

Τι δεν θα έκανες στη ζωή σου;
Δεν θα πλήγωνα όσους αγαπώ.

Τι θα ήθελες να δεις στον Πειραιά από πλευράς πολιτισμού;
Πολυχώρους για να στεγάζονται οι λέξεις. Λέσχες για να γεννιούνται.

Ψέματα έχεις πει; Και αν ναι, τι;
Ναι, στην ερώτηση πέντε.

Και για το τέλος θέλω να μου πεις ένα όνειρό σου, μια επιθυμία και μια υπόσχεση που δεν κράτησες.
Να μη χρειαζόμασταν τιμωρίες για να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον. Να τα βρίσκαμε και χωρίς εξουσίες. Ο Χομπς, όμως, έχει άλλη άποψη.

Info
Τι συμβαίνει με τα βατόμουρα
Εκδόσεις Θράκα
Η παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει στο Polis Art Cafe,
Πεσματζόγλου 5 (αίθριο Στοάς Βιβλίου)
Δευτέρα 17 Οκτωβρίου, στις 20:30
Θα μιλήσουν οι: Γιάννης Μπασκόζος, διευθυντής του περιοδικού «Ο Αναγνώστης», Χρίστος Κυθρεώτης, συγγραφέας