Ο Χάρης Κόκκινος και ο φόνος στην Πλάκα

Ο Αστυνόμος Χάρης Κόκκινος -ο νέος πρωταγωνιστής της συγγραφέως Ευτυχίας Γιαννάκη στη αθηναϊκή σκηνή του αστυνομικού μυθιστορήματος- δεν είναι μια καρικατούρα. «Έχει σάρκα και οστά», όπως επιμένει να τονίζει σε κάθε της κουβέντα η ίδια η συγγραφέας.

Το μυθιστόρημα της «Στο πίσω κάθισμα» (εκδόθηκε και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος και είναι το πρώτο μιας αθηναϊκής τριλογίας) ο Κόκκινος διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά ενός σύγχρονου Αθηναίου. Μένει σε μια μικρή πολυκατοικία στο Παγκράτι και τουρτουρίζει τον χειμώνα γιατί ο διαχειριστής δεν καταφέρνει να μαζέψει εγκαίρως τα κοινόχρηστα. Ο Κόκκινος είναι ένας μισθωτός της Ελληνικής Αστυνομίας. Τμηματάρχης του Πρώτου Τμήματος της Υποδιεύθυνσης Εγκλημάτων κατά της Ζωής, λίγο πιο κάτω από τα 50, που ζει και βιώνει την πραγματικότητα της πρωτεύουσας μετά το ΄10.

Άλλωστε, η πραγματικότητα αυτή παραμονεύει σε κάθε παράγραφο του μυθιστορήματος και μας υπενθυμίζει διακριτικά την παρουσία της στις ζωές όλων μας. Για παράδειγμα, ο δημοσιογράφος που δέχεται το τηλεφώνημα για τον φόνο του σκηνοθέτη Άρι Δόξα στο θεατράκι της Πλάκας δουλεύει σε μια συνεργατική εφημερίδα, πληρώνεται ψίχουλα, κρυώνει και εκείνος λόγω έλλειψης θέρμανσης στο διαμέρισμά του στο Περιστέρι που από εκεί «βγάζει» και τις βάρδιες του.

Πριν πούμε για το βιβλίο, δύο λόγια για τη συγγραφέα, μια νέα γυναίκα που γράφει αστυνομικά μυθιστορήματα - πράγμα όχι και τόσο συνηθισμένο. Παλαιότερα, μάλιστα, δεν ήταν και ιδιαίτερα αποδεκτό, καθώς οι αναγνώστες θεωρούσαν ότι τα αστυνομικά είναι ανδρική υπόθεση. Βεβαίως στο παρελθόν υπήρχε -και συνεχίζει- η αειθαλής Αθηνά Κακούρη.

Η Ευτυχία Γιαννάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, εδώ και σαράντα περίπου χρόνια, όπως διαβάζω στο σύντομο βιογραφικό της στο αυτί του εξωφύλλου . Η συγγραφέας σπούδασε πληροφορική, μουσική τεχνολογία και επικοινωνία και εργάστηκε για αρκετά χρόνια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ενώ στο παρελθόν εκδόθηκε με ψευδώνυμο ένα ακόμη μυθιστόρημά της με τον τίτλο «Χάρντκορ» που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο.

Μετά τα βιογραφικά της συγγραφέως, ας πάμε στο βιβλίο. Στο οπισθόφυλλο διαβάζουμε: «Ένας σκηνοθέτης βρίσκεται άγρια δολοφονημένος στο υπόγειο του Θεάτρου Πλάκας. Ο αστυνόμος Χάρης Κόκκινος και οι συνεργάτες του θα κληθούν να διαλευκάνουν μια υπόθεση που αναμένεται να απασχολήσει την κοινή γνώμη. Σύντομα θα αντιληφθούν ότι θα χρειαστεί να αναζητήσουν τα αίτια της δολοφονίας στο σκοτεινό παρελθόν του σκηνοθέτη, ξετυλίγοντας ένα κουβάρι κοινών μυστικών, συγκάλυψης και βίας στην καρδιά της σημερινής Αθήνας.

»Ταυτόχρονα, ο γιος του σαρανταπεντάρη αστυνόμου συλλαμβάνεται με κατηγορίες που θα τον αναγκάσουν να βουτήξει στο δικό του οικογενειακό παρελθόν. Η πίεση του χρόνου και τα σφραγισμένα στόματα θα αποδείξουν ότι τα πράγματα δεν είναι ποτέ απλά για όσους βρέθηκαν στο πίσω κάθισμα.

»Σε μια κοινωνία όπου όλοι είναι ένοχοι, κάποιοι θα πληρώσουν το τίμημα, μεταξύ αυτών και ο Χάρης Κόκκινος. Οι ανακρίσεις θα συνθέσουν μια τοιχογραφία των κατοίκων της Αθήνας που πρωταγωνιστεί σε μια ιστορία που δεν θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η πόλη και τίποτα δεν θα μείνει στο σκοτάδι κάτω από τον λαμπρό ήλιο της».

Η Ευτυχία Γιαννάκη διατηρεί έναν ενημερωμένο ιστότοπο (www.giannaki.com) όπου μπορεί κανείς να διαβάσει ένα κείμενο γεμάτο σκέψεις πάνω στη συγγραφή της αστυνομικής λογοτεχνίας. Εκεί, η Γιαννάκη περιγράφει την δική της σχέση με το γράψιμο και καταθέτει την άποψή της για την επιρροή της εξέλιξης της δυτικής κοινωνίας στην άνθιση αυτού του ιδιαίτερου λογοτεχνικού είδους.