Ένα βαλς για τρεις

Αυτή φαίνεται πως είναι η εβδομάδα της Δήμητρας Γαλάνη. Ξεκίνησε με τα γενέθλιά της (μία τούρτα με έξι κεράκια έκλεισε την παρουσίαση) χθες, Δευτέρα, και κλείνει την Παρασκευή 18 Νοεμβρίου με την κυκλοφορία του νέου δίσκου της μαζί με τον Στάθη Δράκο και σε στίχους Νίκου Μωραΐτη, με τίτλο «Το βαλς των χαμένων μετά», ένα σύνολο με τραγούδια που κρύβουν μία γλυκιά νοσταλγία και μία έντονη ελληνικότητα.

Προτού ξεκινήσει η ακρόαση του δίσκου, η Δήμητρα Γαλάνη πήρε το μικρόφωνο για να μας πει δύο λόγια τόσο για τη νέα δουλειά, όσο και για τους συνεργάτες της. Μας είπε πόσο πολύ της άρεσαν τα τραγούδια των Minor Project όταν τα άκουσε μέσα στο 2012, μέσα σε αυτή την «καντήφλα» που ζούσαμε εκείνη την περίοδο. «Σαν να έχει ζήσει 15 ζωές πριν και να τις κουβαλάει και να τις πηγαίνει στο μέλλον», προσέθεσε για το συναίσθημα που της ξύπνησε η μουσική με τον Στάθη, ενώ θυμήθηκε και πώς γνωρίστηκε με τον στιχουργό Νίκο Μωραΐτη, στην αρχή της στιχουργικής του πορείας.

«Έχω και κάτι στίχους, γράφω πού και πού», της είπε ο Νίκος μετά τη συνέντευξη που της πήρε -που ήταν και το έναυσμα της γνωριμίας τους. «Κοιτάω και βλέπω τα “Χάρτινα”. Και σκέφτομαι τι ωραίος στίχος! […] Οι στίχοι έμειναν στο συρτάρι για μερικούς μήνες και σε κάποια στροφή της ζωής μου που θέλησα να κάνω ένα δίσκο με τον Τάκη Σούκα, αυτόν τον μεγάλο λαϊκό μας δημιουργό, είπα με αυτόν θα γίνει. Και έτσι έγιναν τα “Χάρτινα”. Και έτσι παρουσιάστηκε ο Νίκος στη δισκογραφία και τον καμαρώνω όλα αυτά τα χρόνια”, θυμήθηκε η Δήμητρα.
  


Και κάπως έτσι, φτάσαμε στο σήμερα: «Ο Νίκος με πήρε για άλλη μία φορά και μου είπε “έχουμε να σου προτείνουμε κάτι με τον Στάθη Δράκο”. Και λέω παιδί μου, τι λες;! Τα υπόλοιπα είναι ιστορία, είναι αυτός ο δίσκος. Τα υπόλοιπα είναι μία υπέροχη σχέση που γεννήθηκε - μεταξύ τους πρώτα και εγώ μπήκα μετά. […] Τρεις γενιές άνθρωποι. Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω πού θα φτάσει αυτό το δικό μου», κατέληξε με το γνωστό της χιούμορ για να γελάσει όλη η αίθουσα.





Τον λόγο είχαν στη συνέχεια τα τραγούδια, ένα αξιόλογο μείγμα με ψήγματα ονειροπόλησης χάρη στο πιάνο του Στάθη και τη ζεστή βραχνάδα της Δήμητρας, από όπου ξεχωρίζει το «Βαλς των χαμένων μετά», το «Νερό» - ιδιαίτερα το mix του Papercut, η «Εκδρομή», αλλά και το ελαφρώς πιο λαϊκό «Ευτυχισμένοι άνθρωποι» (το μόνο τραγούδι του δίσκου που συνοδεύεται από μπουζούκι), καθώς και το «Όστρακο», που είναι το αγαπημένο τραγούδι του Στάθη.

Μετά την ακρόαση, ο Νίκος πήρε τον λόγο για να πει με τη σειρά του δύο λόγια για το πώς έγινε ο δίσκος: «Η Δήμητρα είναι μία από τις δύο αγαπημένες μου φωνές από όταν ήμουν παιδί και αυτό επανέρχεται. Όταν άκουγα τον αγγλόφωνο δίσκο των Minor Project μού έρχονταν λόγια ελληνικά και η φωνή της Δήμητρας. Και είπα ότι αυτό δεν είναι τυχαίο, ότι πρέπει να τον βρω αυτόν τον άνθρωπο. Ευτυχώς είχαμε έναν κοινό φίλο, μου έδωσε το τηλέφωνο του Στάθη, τον πήρα και του πρότεινα να γράψουμε τραγούδια για τη Δήμητρα και έτσι ξεκίνησε αυτή η διαδικασία, χωρίς να το ξέρει η Δήμητρα. […] Στον Στάθη του φάνηκε πάρα πολύ περίεργο και εκεί μου έβαλε τον όρο του, ότι άμα δεν τα πει η Δήμητρα [τα τραγούδια], θα πάνε στο συρτάρι».





Κάτι τέτοιο δεν συνέβη, μια και η Δήμητρα συμμετείχε πρόθυμα στο πρότζεκτ, κάτι που έκανε ιδιαίτερα χαρούμενο τον Στάθη, ο οποίος έπαθε μάλιστα ένα σοκ όταν άκουσε τα τραγούδια που έγραψε ο ίδιος να ερμηνεύονται από μία τόσο μεγάλη φωνή. Και αυτό τον έκανε να αλλάξει λίγο και τον τρόπο προσέγγισής του, μια και από το αγγλικό τραγούδι, γύρισε στο ελληνικό: «Αν δεν υπήρχε αυτή η δουλειά με τη Δήμητρα δεν ξέρω αν θα τραγουδούσα ποτέ ελληνικά. Τώρα με έχει πιάσει τρέλα και γράφω μόνο ελληνικά», ανέφερε ενθουσιασμένος. Τώρα πια, η δουλειά των τριών καλλιτεχνών είναι ολοκληρωμένη και κάνει το ντεμπούτο της σε τρεις ημέρες στα δισκοπωλεία και τις ψηφιακές πλατφόρμες, ενώ σίγουρα τα τραγούδια του θα μπουν στη ζωή μας και μέσα από τα ραδιόφωνα που παίζουν καλή ελληνική μουσική.