Το πολυδιάστατο ταλέντο του Ρένου Χαραλαμπίδη

Ο Ρένος Χαραλαμπίδης είναι μια μοναδική περίπτωση στον ελληνικό κινηματογράφο. Σκηνοθετης,ηθοποιός,Σεναριογραφος,παρουσιαστής,εκφωνητής,μουσικός, έχει περάσει λίγο-πολύ από όλες τις… θέσεις. Παρ’ όλα αυτά, δεν παύει να μας εκπλήσσει, Ο Ρένος γιορτάζει τα 25 του χρόνια από την πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο, στο σινεμά και στην τηλεόραση, με μια μουσική παράσταση στο Γυάλινο UpStage (λεωφόρος Συγγρού 143, Νέα Σμύρνη), η οποία θα παρουσιαστεί σήμερα, Παρασκευή 18 Νοεμβρίου και την Παρασκευή 25 Νοεμβρίου.

Ο Ρένος γίνεται… κομπέρ της δικής του παράστασης και παρουσιάζει τις πολλαπλές του περσόνες. Πότε αφηγείται ιστορίες, πότε ηγείται ενός εξωτικού μουσικού ταξιδιού, πότε τραγουδά, πότε σκηνοθετεί όνειρα και αναπάντεχες στιγμές. Σαρκάζει το παρόν και νοσταλγεί το μέλλον. Στο ύφος μιας live ραδιοφωνικής εκπομπής, σύντομα σχόλια και αφηγήσεις εναλλάσσονται με τραγούδια από τον Σαββόπουλο μέχρι τον Αττίκ και από τον Μπομπ Ντίλαν -πριν το Νόμπελ- έως τον Σταύρο Ξαρχάκο.

Δεν θα λείψουν οι ραδιοφωνικές του επιτυχίες, τα τραγούδια από τις ταινίες του, από θεατρικές παραστάσεις, αλλά και οι δικές του συνθέσεις. Ο απολογισμός ενός πολυκαλλιτέχνη αλλά και μια διακριτική ματιά στη γενιά του '90. Τον συνοδεύει Το Πλήρωμα του Χρόνου, μια ορχήστρα δεξιοτεχνών, με τη μουσική επιμέλεια του ενορχηστρωτή και κιθαρίστα Ηλία Κατελάνου. Στο μπάσο θα βρίσκεται ο Δημήτρης Φροσύνης, στο πιάνο και στα πλήκτρα ο Γιώργος Δελλής και στα ντραμς ο Θάνος Χατζηαναγνώστου. Μαζί τους η τραγουδίστρια της τζαζ, Δώρα Τσίγκα. Ο Ρένος μάς μίλησε τόσο για την παράσταση στο Γυάλινο, όσο και για την πολυετή καριέρα του.



Στα 25 χρόνια σου ως ηθοποιός, θέλω να μας πεις μια στιγμή που θα θυμάσαι για πάντα, αλλά και μια που θα ήθελες να ξεχάσεις.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που βρέθηκα σε κινηματογραφικό πλατό. Ένιωθα ότι επέστρεφα εκεί που πραγματικά ανήκω. Στο πατρικό μου. Η στιγμή που θα ήθελα να ξεχάσω είναι η πρώτη μου εμφάνιση στο θέατρο. Είχα τόσο τρακ, που ευχόμουν να χτυπήσει μετεωρίτης το θέατρο και να σταματήσει η παράσταση. Κανένας μετεωρίτης δεν εμφανίστηκε.

Περίγραψέ μου την ιστορία από την αρχή. Πώς ξεκίνησες;
Ξεκίνησα σαν ένας ονειροπαρμένος νεαρός που ήθελε να χαθεί μέσα στην τέχνη. Ακολούθησα τον δρόμο της καρδιάς. Με πήγε το ποτάμι της ζωής στον σωστό για εμένα προορισμό. Εξάλλου, η ζωή ξέρει και εγώ την εμπιστεύομαι.

Εμφανίζεσαι για δυο παραστάσεις στο Γυάλινο UpStage τις Παρασκευές, 18 και 25 Νοεμβρίου. Τι θα δούμε;
Μια γιορτή για τα 25 χρόνια που είμαι στα θεάματα. Μια χαρούμενη σούμα των δεκαετιών κατά τη διάρκεια των οποίων προσπαθώ να διασκεδάσω το κοινό. Επέλεξα να κάνω κάτι τέτοιο μέσα από τραγούδια ταινιών μου, αλλά και από τραγούδια που συνάντησα στη ζωή μου και τα τραγούδησα δημόσια και με κάποιον παράξενο τρόπο τα καπάρωσα. Με μια ορχήστρα δεξιοτεχνών και με μικρές πρόζες και ιστορίες , θα απευθύνω χαιρετισμό στη γενιά του '90.



Πόσο δύσκολο είναι να σκηνοθετείς τον ίδιο σου τον εαυτό;
Έχω σκηνοθετήσει τέσσερις ταινίες .Είναι πια στη φύση μου να σκηνοθετώ τον εαυτό μου. Μέχρι όμως να το καταφέρω, έριξα πολλή δουλειά στη μελέτη του σινεμά και της τέχνης του ηθοποιού στον κινηματογράφο. Τίποτα δεν γίνεται χωρίς κόπο. Αλήθεια αδιαπραγμάτευτη.

Ο κόσμος γιατί δεν πάει στα θέατρα; Είναι η κρίση ή κάτι άλλο;
Η κρίση είναι η προσπάθεια μιας αλλαγής να έρθει στην επιφάνεια . Ίσως ο κόσμος διστάζει να πάει στο θέατρο γιατί η αλλαγή που περιμένει ακόμα δεν μπορεί να βγει στη θεατρική επιφάνεια.

Αλλάζει ο κόσμο στο θέατρο;
Διανύουμε τη δεύτερη δεκαετία του νέου αιώνα. Όλα αλλάζουν.

Τι σου δίδαξε το θέατρο στην προσωπική σου ζωή;
Ότι τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται εκτός σκηνής.

Τι σου κάνει εντύπωση σήμερα όταν διαβάζεις συνεντεύξεις συνάδελφων σου;
Το ότι αρνούνται να πάρουν ξεκάθαρα πολιτική θέση.

Τι το διαφορετικό βλέπεις στη νέα γενιά των ηθοποιών;
Είναι λιγότερο κομπλεξικοί, περισσότερο καλλιεργημένοι και αρκετά ρεαλιστές. Πιστεύω ότι θα πάνε τα πράγματα παρακάτω.



Τι θα συμβούλευες στα νέα παιδιά που θέλουν να γίνουν ηθοποιοί;
Τίποτα!

Τι γνώμη έχεις για την ελληνική κριτική;
Ακόμα και η πιο μέτρια παράσταση ή ταινία αξίζει περισσότερα από την καλύτερη κριτική.

Και για το τέλος θέλω να μου πεις ένα ψέμα που έχεις πει και μια αλήθεια σου που δεν ξέρουμε.
Ένα ψέμα που έχω πει είναι ότι δεν με στεναχώρησε η λάσπη που μου έριξαν για την ανάμιξή μου στην πολιτική. Και βέβαια με στεναχώρησε. Μια αλήθεια που δεν ξέρετε για εμένα είναι ότι παίζω κιθάρα. Και τολμώ να πω όχι και τόσο άσχημα.