Το Μουσείο Ρωμαϊκής Αγοράς ανοίγει και πάλι

Πέρασαν οι Απόκριες, ήσυχα κι αθόρυβα στη Θεσσαλονίκη, με τους νέους να κατευθύνονται κατά κύματα προς την Ξάνθη, την Πάτρα και την Κοζάνη, ώστε να ζήσουν κάποιες στιγμές ξεγνοιασιάς. Προσωπικά ποτέ δεν ήταν έτσι ο τύπος μου και προτίμησα να περάσω αυτές τις ημέρες στην όμορφη Νύμφη του Θερμαικού. Δεν το μετάνιωσα καθόλου.

Ξεκινάμε την περιήγησή μας κινηματογραφικά. Έχουμε, άλλωστε, τόσα πολλά να πούμε. Aφετήρια το “Manchester by the sea” του Κένεθ Λόνεργκαν, που από τα ξημερώματα της Καθαρά Δευτέρας έχει στην κατοχή του, πλάι στα άλλα βραβεία, δύο Όσκαρ: Α' Ανδρικού Ρόλου για τον Κέισι Άφλεκ και Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου για τον σκηνοθέτη. Πρόκειται για έναν ύμνο στη δύναμη, τον πόνο και τις αντοχές του ανθρώπου, που συχνά καλείται να ξεπεράσει για να επιβιώσει. Ένας φιλότιμος βιοπαλαιστής, ο Λι, ακροβατεί συνεχώς μεταξύ του ηθικού χρέους προς τον μεγάλο αδερφό και την ανατροφή του γιου του και της δικής του ισορροπίας, που συχνά διαταράσσεται με βίαια ξεσπάσματα. Ένα μοιραίο λάθος του παρελθόντος έχει σημαδέψει ανεξίτηλα τη ζωή του. 

Η διακοπή της γραμμικής αφήγησης κι οι συνεχείς αναδρομές, μας εξηγούν πολλά, που στην αρχή έμοιαζαν σκοτεινά. Ο Πάτρικ (Λούκας Χέτζες) στέκεται άξια δίπλα του και του υποδεικνύει έμμεσα τον δρόμο της λύτρωσης. Μαζί βρίσκουν τρόπο επικοινωνίας και οικοδομούν μία σχέση αλληλεγγύης. Ένας άντρας απελπισμένος, που καλείται να βιώσει την οδύνη εσωτερικά. Ένας μαραθώνιος για μία δεύτερη ευκαιρία στη ζωή, μετά από τόσα αλυσιδωτά χτυπήματα της μοίρας. Ένα έργο που καθηλώνει, που θέτει τον θεατή σε θέση πρωταγωνιστή, που αν μη τι άλλο ευαισθητοποιεί και συγκινεί. Μία σπουδαία ταινία, ένα κοινωνικό δράμα, που για μένα μπαίνει ανάμεσα στις κορυφαίες για αυτή την κινηματογραφική χρονιά.

Κι αφού μιλήσαμε για Όσκαρ, δεν μπορούμε να μην κάνουμε το σχόλιο μας για μία τελετή που βιώσαμε τόσο έντονα, σαν να ήμασταν στην αίθουσα των απονομών, χάρη στην πρωτοβουλία του Τέλλου Φίλη (υπεύθυνου προγράμματος) και του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της πόλης συνολικά, να φέρουν τα Βραβεία της Ακαδημίας στην κεντρική αίθουσα του Ολύμπιον, που πλημμύρισε κόσμο σε συνεργασία με την Cosmote TV. Δυστυχώς, δεν τα κατάφεραν ο «Αστακός» και το «4,1 μίλια». Το “La La Land” κέρδισε έξι χρυσά αγαλματάκια: Σκηνοθεσίας στον Σαζέλ, Α' Γυναικείου Ρόλου στην Έμα Στόουν, δύο στη μουσική, με το “City Of Stars” να ξεχωρίζει, Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης και Διεύθυνσης Φωτογραφίας. 

Ακολούθησε το “Moonlight” με βραβεία Καλύτερης Ταινίας, Διασκευασμένου Σεναρίου και Β' Ανδρικού Ρόλου, για τον Μαχέρσαλα Αλί. Για το “Manchester by the sea” τα είπαμε αναλυτικά παραπάνω, ενώ στα δύο σταμάτησε και ο «Aντιρρησίας συνείδησης». Δίκαια το Βραβείο Β΄ Γυναικείου Ρόλου δόθηκε στη Βαιόλα Ντέιβις για την ερμηνεία της στο “Fences”, ενώ για το τέλος άφησα την ξενόγλωσση ταινία. Νικητής για δεύτερη φορά ο Ασγκάρ Φαραντί, με τον «Εμποράκο», και το σημείωμά του να στέλνει σαφές μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση: «Απουσιάζω εξαιτίας του απάνθρωπου νόμου που εφαρμόζει η Αμερική προς τους μετανάστες. Το να χωρίζουμε τον κόσμο στο “εμείς” και οι “εχθροί” προκαλεί ακριβώς τον φόβο που οδηγεί στον πόλεμο».

Tην ίδια ώρα συνεχίστηκαν με μεγάλη επιτυχία οι παιδικές προβολές. Βρέθηκα πλάι σε οικογένειες και παρακολουθήσαμε όλοι μαζί τη «Ζωούπολη» την Κυριακή το μεσημέρι. Λίγες ώρες αργότερα έμελλε να πάρει κι αυτό το 'Οσκαρ στην κατηγορία του animation. H αισιόδοξη αστυνόμος, Τζούντι Χοπς καταφθάνει στη μεγαλούπολη. Εκεί πρέπει να τα βάλει με θεούς και δαίμονες για να κερδίσει τον σεβασμό και μία ευκαιρία εργασίας. Χρησιμοποιεί το μυαλό της και την αρετή της συνεργασίας. Έχει μόνο 48 ώρες για να τα καταφέρει. Και κάπως έτσι, μπήκαμε στην τελική ευθεία για το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, έχοντας πλέον το πρόγραμμα στα χέρια μας. Ξεκινάει την προσεχή Παρασκευή, 3 Μαρτίου και ολοκληρώνεται στις 12 του μηνός. Και θα έχουμε φυσικά συνεχείς ανταποκρίσεις.

Aρκετά όμως με τα της μεγάλης οθόνης. Eίμαστε στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσουμε πως από την πρώτη Μαρτίου ανοίγει ξανά το Μουσείο Ρωμαϊκής Αγοράς, ύστερα από δύο χρόνια που παρέμενε κλειστό. Με ένα ρεσιτάλ πιάνου δύο σπουδαίων καλλιτεχνών υποδέχεται το κοινό της πόλης, σε μία βραδιά που θα μείνει αξέχαστη. Στόχος είναι το ρεσιτάλ να αποτελέσει την αφετηρία για μια σειρά πολιτιστικών και επιστημονικών δράσεων στον συγκεκριμένο χώρο, αλλά και για την ανάπτυξη συνεργασιών. Η είσοδος θα είναι ελεύθερη και η ευκαιρία ιδανική, ακόμα και για όλους όσοι θα επισκεφτούν για πρώτη φορά τον ιδιαίτερο χώρο του μουσείου.

Κι από το μουσείο στο θέατρο. Τα «Ανεμοδαρμένα ύψη» μετρούν ήδη πάνω 4.500 θεατές στις 11 πρώτες παραστάσεις τους. «Είμαστε παράξενοι οι άνθρωποι, από τη μια μας τρομάζουν τα φαντάσματα και από την άλλη δεν αντέχουμε να μη μας κυνηγάνε». Αποτελεί το μοναδικό έργο της Έμιλυ Μπροντέ, το οποίο έγραψε όταν ήταν μόλις 29 ετών, ένα χρόνο δηλαδή πριν πεθάνει. Το διασκεύασε και το σκηνοθετεί ο Γιάννης Καλαβριανός. Ήρωές του τα μέλη δύο οικογενειών που κατοικούν σε απομονωμένα σπίτια στα χερσοτόπια του Γιόρκσαϊρ και σημαδεύονται από τον ανεκπλήρωτο έρωτα του Χήθκλιφ και της Κάθριν. Έναν έρωτα που οδήγησε στην ολοκληρωτική καταστροφή και των δύο σπιτιών. Τους κεντρικούς ρόλους ερμηνεύουν ο Γιώργος Γλάστρας (Χήθκλιφ), η Μαριάνθη Παντελοπούλου (Κάθριν), ο Γιώργος Κολοβός (Έντγκαρ) και η Έφη Σταμούλη (Νέλυ).

Τελευταία αφήσαμε μία μουσική νότα, και πιο συγκεκριμένα το Balkan Fest. Για έβδομη συνεχή χρονιά παρουσίασε μια ακόμη γιορτή για την αλληλεγγύη και τον πολιτισμό, μέσα από την ανάδειξη της ποικιλομορφίας, της διαφορετικότητας. Το φεστιβάλ που αγαπήθηκε από το κοινό της πόλης μάς χάρισε άλλη μία βραδιά γεμάτη αρώματα, γεύσεις, εικόνες και μουσικές βαλκανικές. Η εκδήλωσε έλαβε χώρα στον πολυχώρο WΕ, σε συνδιοργάνωση με τη Μη κυβερνητική οργάνωση Παιδιά εν Δράσει-Kids In Action και το περιοδικό «Εξώστης». Μετά από μία χορταστική εβδομάδα, δεν μας μένει παρά να ευχηθούμε καλή Σαρακοστή σε όλους.