Η περιπέτεια της «Μικρής Πολυκατοικίας»

Γειτόνισσα της «μεσοτοιχίας» με το νέο Μουσείο της Ακρόπολης η λεγόμενη "Μικρή Πολυκατοικία" γλύτωσε στο …τσακ την κατεδάφιση της και σήμερα στέκει αγέρωχη για τις φωτογραφήσεις των τουριστών. Η περιπέτεια της «μικρής πολυκατοικίας» ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 2000 και πιο συγκεκριμένα, το 2007 όταν το υπουργείο Πολιτισμού προχώρησε στον αποχαρακτηρισμό του από προστατευόμενο έργο τέχνης(την ίδια στιγμή που παρέμενε ως διατηρητέο από τότε ΥΠΕΧΩΔΕ). Ο αποχαρακτηρισμός του ήταν ένα βήμα για την κατεδάφιση του. Το αιτιολογικό της απόφασης του υπουργείου Πολιτισμού ήταν ότι παρεμποδίζει τη θέα των μνημείων της Ακρόπολης από το υπό ανέγερση Νέο Μουσείο στον χώρο του Μακρυγιάννη. Η απόφαση προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Οι αντιδράσεις πέτυχαν τον στόχο τους και το κτήριο έμεινε στην θέση του. Πέρα από την κινητοποίηση των ιδιοκτητών, φορέων κλπ 45.000 πολίτες απ’ όλο τον κόσμο υπέγραψαν υπέρ της διατήρησης των ακινήτων της Διονυσίου Αρεοπαγίτου 17 και 19. Επιπλέον, έγιναν και αιτήσεις ακυρώσεως στο ΣτΕ από περιβαλλοντικές οργανώσεις, τους ιδιοκτήτες των ακινήτων και άλλους πολίτες. 



Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η λεγόμενη "Μικρή Πολυκατοικία" στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου, οικοδομήθηκε το 1930, βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Βασίλειου Κουρεμένου (1875-1957), απόφοιτου της γαλλικής Ecole des Beaux-Arts, και οπαδού μιας "ρασιοναλιστικής κάθαρσης" του κλασικισμού, με στόχο την "εναρμόνησή του με τις νέες λειτουργικές και κατασκευαστικές συνθήκες", χωρίς ωστόσο να χαθεί η αισθητική του.

Το έργο του εμφανίζει παράλληλα στοιχεία αναζήτησης της "ελληνικότητας", όπως στην περίπτωση αυτή με τις παραστάδες των φωτιστικών της εξώπορτας (που μιμούνται αρχαίους κίονες σε συνδυασμό με νεοελληνικές "καρυάτιδες"), τις ορθομαρμαρώσεις και τις ψηφιδωτές παραστάσεις με αρχαιοελληνικό περιεχόμενο (ανάλογες συναντάμε και σε άλλα του έργα, όπως λ.χ. στο κτίριο του Μ.Τ.Π.Υ., που βρίσκεται στη γωνία των οδών Αθηνάς και Λυκούργου). 

Η "Μικρή Πολυκατοικία" έχει χαρακτηριστεί διατηρητέα το 1978 από το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. και προστατευόμενο έργο τέχνης το 1988 από το Υπουργείο Πολιτισμού, αλλά το τελευταίο προχώρησε στον αποχαρακτηρισμό του το 2007. Τότε, άρχισε και η περιπέτεια που είχε αίσιον τέλος. 





Πηγές: EIE- Αρχαιολογία της Πόλεως των Αθηνών / εφημερίδες της εποχής.