Η κρυφή ομορφιά κάθε έρωτα

Ο Ιάκωβος Ανυφαντάκης δεν είναι ένας συγγραφέας δωματίου ανεξαρτήτως του ότι ο χώρος δράσης των περισσοτέρων διηγημάτων του είναι ο περιορισμένος χώρος των λίγων τετραγωνικών του δωματίου ενός τυπικού διαμερίσματος.

Τόσα τα τετραγωνικά, τόσες και οι σελίδες του κάθε ενός διηγήματος, θα έλεγε κανείς. Και ίσως να μην ήταν μια λάθος διαπίστωση, μια λάθος άποψη. Για παράδειγμα, το διήγημα «Ο Σωτήρης δεν παντρεύτηκε» από την νέα συλλογή με γενικό τίτλο «Όμορφοι Έρωτες» ( εκδόσεις Πατάκη, Μάιος 2017) είναι μόλις 4 σελίδες «ψαχνό» αλλά είναι ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά της οπτικής αλλά και της γραφής του Ανυφαντάκη. Η ιστορία του Σωτήρη και της Δανάης, της Δανάης και του Παύλου, τα δύο παιδιά της Δανάης… και οι δεκαετίες να περνούν σαν τις χαμένες ευκαιρίες του Κυπριακού αφήνοντας μια στυφή γεύση ανάμνησης συνδυασμένης με έλλειψης θάρρους και αποφασιστικότητας.

Για κάποιο λόγο – ή για εκατοντάδες διαφορετικούς λόγους- οι «έρωτες» του Ανυφαντάκη είναι ατελέσφοροι, μένουν από δυνάμεις, εγκαταλείπουν στο μέσο της διαδρομής. Με αυτήν την έννοια ο συγγραφέας ενδιαφέρεται για το ταξίδι με τα «ψυχοσώματα» και όχι για τον προορισμό ή το «αίσιον τέλος». 

Με άλλα λόγια, στην περίπτωση του, οι «Όμορφοι Έρωτες» είναι … οι δύσκολες σχέσεις και οι περίπλοκες καταστάσεις των ανθρώπων – οι έρωτες είναι απλώς η αφορμή ή και το φόντο. Και αυτό γιατί ο Ανυφαντάκης δεν είναι συγγραφέας …δωματίου αλλά της αστικής ζωής – είτε στην Αθήνα, είτε στην περιφέρεια. 

Ο συγγραφέας που γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1983 και σπούδασε Κοινωνική Θεολογία στην Αθήνα (αλλά στη συνέχεια έκανε και ένα διδακτορικό στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με αντικείμενο τη μνήμη του ελληνικού εμφυλίου πολέμου). Ο ίδιος, πάντως, βγάζει το ψωμί του δουλεύοντας ως κειμενογράφος σε μεγάλη διαφημιστική εταιρεία. 

Στο οπισθόφυλλο της έκδοσης διαβάζω: «Ένα ζευγάρι προσπαθεί να επινοήσει τη δική του γλώσσα λίγο πριν φύγει από την Πράγα.
Ένας άντρας και μια γυναίκα δεν περιμένουν τίποτα σπουδαίο από τον χρόνο αναμονής ανάμεσα στις πτήσεις.
Ένα τατουάζ στον γοφό γίνεται νησί και μετά βυθίζεται.
Η μυρωδιά από σκουριά που μένει στα ρούχα μετά το σεξ.
Ένα δεκαοχτάχρονο αγόρι νιώθει το αίμα του πράσινο, σαν τον μπερέ των λοκατζήδων.
Η φωτιά που έκαψε ένα δάσος αλλά κάποιος έκλαψε μόνο ένα πεύκο.
Δεκαπέντε διηγήματα για την κρυφή ομορφιά κάθε έρωτα».

Η συλλογή διηγημάτων «Όμορφοι Έρωτες» είναι το δεύτερο βιβλίο του. Το πρώτο βιβλίο «Αλεπούδες στην πλαγιά» (εκδόσεις Πατάκη, 2013), έκανε εντύπωση και συγκέντρωσε διακρίσεις. Ο Ανυφαντάκης ήταν υποψήφιος για το Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα και το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου στην Πεζογραφία του περιοδικού "Ο Αναγνώστης". 

Διηγήματά του έχουν διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς (Hotel Μετανάστευση, Β΄Διαγωνισμός Δημήτρης Βικέλας), έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά (Εντευκτήριο, Πλανόδιον, The Books' Journal) καθώς και στον συλλογικό τόμο "Είμαστε όλοι μετανάστες" (εκδόσεις Πατάκη, 2007).