Ο Σωτήρης, ο Αλκίνοος και μια τρελή ιδέα που άντεξε στο χρόνο

Στην είσοδο υπάρχει και η σχετική ένδειξη. Κάτι σαν την ιδρυτική πράξη αυτής της μουσικής σκηνής σε μια μικρή αλλά κατάφωτη εμπορική οδό της Χαλκίδας – μιας μουσικής σκηνής που στο πείσμα των καιρών αντέχει ακόμη και συνεχίζει!

Ο λόγος για την Οδό Ονείρων, το όνομα της μουσικής σκηνής στην Οδό Τσιριγώτη, λίγα μέτρα δρόμος από την Αβάντων και την Πλατεία του Αγίου Νικολάου. 

Η ημερομηνία που αναγράφεται στη ταμπέλα (31 Οκτωβρίου 2007) είναι κάτι σαν τη ληξιαρχική πράξη γέννησης! Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Όπως θυμάται –γυρίζοντας πίσω το χρόνο- ο ιδιοκτήτης της μουσικής σκηνής Σωτήρης Γκίκας η «τρελή ιδέα» να δημιουργηθεί ένας χώρος «έκφρασης συναισθημάτων» στη Χαλκίδα ήρθε ένα χειμωνιάτικο βράδυ σε ένα χωριό της Αρκαδίας. Στη παρέα που ξενυχτούσε και έπινε και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης. Ο τελευταίος εκείνη την εποχή είχε επιλέξει να μένει μόνιμα στη Νέα Αρτάκη, ένα παλιό προσφυγικό χωριό λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο της Χαλκίδας. 

«Αν το φτιάξεις, έρχομαι ακόμη και γκαρσόνι». Αυτή ήταν η βασική δέσμευση του Αλκίνοου που δεν σβήστηκε από την ισοπεδωτική μπογιά της καθημερινότητας. Ο Σωτήρης κάποια στιγμή βρήκε το ακίνητο, ένα διώροφο παλιό πέτρινο κτήριο. Τα εγκαίνια έγιναν με live . «Ο Αλκίνοος έφερε τον Θηβαίο και το πρώτο μας live ήταν με τον Χρήστο Θηβαίο». Ο Αλκίνοος στήριξε τη μουσική σκηνή με τις γνωριμίες του αλλά και με τη δική παρουσία και συμμετοχή. 

Από εκείνη την εποχή μέχρι τις μέρες μας έχει κυλήσει πολύ μουσική αλλά και με πολλούς έρωτες και γλέντια! Ο Σωτήρης σε ένα πρόχειρο υπολογισμό κάνει λόγο για 400 live –από τον Σαββόπουλο, τον Νταλάρα και τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου από τη παλαιά φρουρά μέχρι τις εμφανίσεις των νεωτέρων όπως η Μποφίλιου και η Ρίζου. Βεβαίως, καταλυτική για τη μουσική σκηνή ήταν η παρουσία των Μάλαμα, Χαρούλη, Θηβαίου, Πασχαλίδη και προφανώς και του Αλκίνοου Ιωαννίδη.  



Αλλά, τι είναι τελικά η Οδός Ονείρων σε αυτό το δρομάκι της Χαλκίδας. Η απάντηση έρχεται από μια παλαιά ανάρτηση στο site της : «Είναι ένας χώρος έκφρασης αισθημάτων. Μέσα της χωράνε το σμίξιμο και ο χωρισμός των ανθρώπων, η μουσική ακρόαση, η ανάγνωση ενός βιβλίου, η συζήτηση (όχι την ώρα της παράστασης), τα γέλια μας (όχι την ώρα της παράστασης), οι αγκαλιές (σεμνά), οι καβγάδες (έξω στο δρομάκι παρακαλώ), ένα ποτό και η επιθυμία της συνάντησης.

Τις ημέρες λειτουργεί σαν καφέ-μπαρ, γίνεται αντίβαρο, στην τηλεοπτική ανοησία, στη μουσική-κονσέρβα, στην πολιτιστική απομόνωση, στην κοινωνική αποξένωση. Σκοπό έχει να γεμίσει τα πρωινά και τα μεσημέρια μας με την ζεστασιά ενός καφέ, την ανεμελιά και τα γέλια ενός επιτραπέζιου παιχνιδιού και τις βραδιές μας με όμορφα μουσικά ταξίδια. 





Κι όταν μετατρέπεται σε μουσική σκηνή, φέρνει κοντά μας τους πιο ξεχωριστούς δημιουργούς και ερμηνευτές του ελληνικού τραγουδιού. Οποτεδήποτε αισθανθείτε πως ο χώρος αυτός λειτουργεί με βάση την τρέχουσα πελατειακή αντίληψη της εκμετάλλευσης, της αρπαχτής, της πρωινάδικης αισθητικής, του σουξέ ή της κονόμας, παρακαλούμε να μας επαναφέρετε στην τάξη.

Συχνά, φιλοξενούνται στην «Οδό Ονείρων» διάφορα μουσικά και θεατρικά σχήματα.



Στόχος είναι να εμφανιστούν εδώ γνωστοί και καταξιωμένοι καλλιτέχνες, αλλά κυρίως να δοθεί η δυνατότητα να γνωρίσουμε καλλιτέχνες και σχήματα λιγότερο γνωστά (και όχι λιγότερο αξιόλογα), που αλλιώς δύσκολα θα επισκέπτονταν την πόλη μας, όπως επίσης και να δοθεί η ευκαιρία σε καλλιτέχνες της περιοχής μας να παρουσιάσουν τη δουλειά τους».