«Ετών 25 και ξύπνια αιώνια»

Η Παυλίνα Βουλγαράκη για 3 ακόμη Παρασκευές δίνει ραντεβού στο Σταυρό του Νότου Club (13, 20 και 27 Οκτωβρίου, στις 22:30).  Η Βουλγαράκη τραγουδά, γράφει μουσική και στίχους και αρχίζει πλέον να έχει ένα πιστό κοινό – συνομήλικους της που βρίσκουν την αλήθεια της να τους ταιριάζει και να τους εκφράσει. 

Ένα δείγμα της δουλειάς της. Στο τραγούδι «Μώβ καληνύχτες» - ο τίτλος του τραγουδιού που γίνεται και τίτλος της παράστασης- η Παυλίδα Βουλγαράκη έχει γράψει μουσική και στίχους. 

Προσπαθώ να μην γίνω μίσος 
Προσπαθώ να γίνω αγάπη 
Κι απ’τον σπόρο που σπείρατε ίσως 
Να γίνω λουλούδι που ανθίζει με δάκρυ 
Περάσαν σας λέω τα χρόνια 
Πέρασαν και ξύπνια αιώνια 
Κοιμίζω με χάδια τα μίση 
Μη μου γυρίσει και κάνω κακό 

Ψάχνω ένα αστέρι ν’ αποκοιμηθώ
Να φύγω σ’ ήσυχα μέρη
Μακριά από εδώ 
Ψυχή να μην με ξέρει να φανερωθώ 
Εκεί που η εκδίκηση είναι ν' αγαπώ 

Προσπαθώ να μην γίνω βία 
Προσπαθώ να γίνω ελπίδα 
Εκείνο που μου πες στα αστεία 
Πως γίνομαι ο πόνος που λέω πως δεν είδα 
Ετών 25 και ξύπνια αιώνια 
Ελέγχω σου λέω ελέγχω δαιμόνια 
Τον ύπνο μου μη και ξυπνήσει 
Και τιμωρήσει ό,τι αντικρίσει 
Δεν θέλω να κάνω κακό 

Ψάχνω ένα αστέρι να αποκοιμηθώ 
Να φύγω σε ήσυχα μέρη μακριά από εδώ 
Ψυχή να μην με ξέρει να φανερωθώ 
Εκεί που η εκδίκηση είναι ν’ αγαπώ

Κοιμάται η καρδιά μου όπως είδες 
Αιώνια με μωβ καληνύχτες
Κοιμάται γεμάτη παγίδες 
Άλλων λεπίδες 
Και θα κάνω κακό 

Ψάχνω ένα αστέρι να αποκοιμηθώ 
Να φύγω σ’ ήσυχα μέρη μακριά από εδώ 
Ψυχή να μην με ξέρει να φανερωθώ 
Εκεί που η εκδίκηση είναι ν’ αγαπώ



Στο μικρό ενημερωτικό για τις εμφανίσεις της διαβάζω:  «(…) με τραγούδια από την πρώτη δισκογραφική της δουλειά, καθώς και τραγούδια άλλων που όλοι έχουμε κάνει δικά μας.

Επίσης για πρώτη φορά θα συστηθούμε με τις νέες της ιστορίες, όπως αυτές έγιναν τραγούδια στην δεύτερη προσωπική της δισκογραφική δουλειά με τίτλο “Μωβ Καληνύχτες”.

Ο ήχος της Αθήνας, που επιμένει να μπλέκει τα στοιχεία της παράδοσης με τον ηλεκτρικό ήχο, όπως μπερδεύει τα λόγια της μπροστά στους καθημερινούς της Λαβύρινθους.

Αρκούν τα τραγούδια και μια καλοκουρδισμένη μπάντα για να βαφτούν μωβ τα μονόχρωμα βράδια. Άλλωστε και το μωβ είναι ένα σύνολο αποχρώσεων.

Μελωδίες ποτισμένες με ένταση και πάθος και στίχους γεμάτους ενέργεια, άλλοτε θυμωμένους και αγριωπούς, άλλοτε λυρικούς και γεμάτους αγάπη, όπως ακριβώς και η ίδια η ζωή.

“Γράφω τραγούδια  για να μην ξεχνάω να θυμάμαι”, λέει η Παυλίνα και παίρνει τη θέση της στη σκηνή, ανάμεσα στους μουσικούς και όχι μπροστά τους».