Ήρθε πλέον ο καιρός που όσοι είμαστε γονείς ψάχνουμε να βρούμε πού μπορούμε να πάμε με τα πιτσιρίκια για σαββατοκύριακο και όταν κλείσουν τα σχολεία. Με απορίες του τύπου πώς είναι η θάλασσα, αν υπάρχει ασφάλεια για τα παιδιά, ευκολία στον «ανεφοδιασμό», αν μπορεί να έρχεται εύκολα ο άλλος γονιός που εργάζεται στην Αθήνα, πώς είναι το δωμάτιο, αν θα κουραστούμε, αν θα ξεκουραστούμε και όλα αυτά που πάνω-κάτω κι ασχέτως προτιμήσεων αναρωτιόμαστε όλοι μας τέτοια εποχή, κάνουμε ένα αναγνωριστικό ταξίδι στην «κοντινή» Εύβοια για να γνωρίσουμε τα Πολιτικά και τη γύρω περιοχή.
Στα Πολιτικά
Σε απόσταση από την Αθήνα κάτι λιγότερο από δύο ώρες φτάνουμε στα Πολιτικά με την όμορφη παραλία. Απομονωμένα από τη βουή και την πολυκοσμία της Χαλκίδας, αλλά σε πολύ κοντινή απόσταση από αυτήν, αποτελούν ιδανικό προορισμό για διήμερο ξεκούρασης και επαφής με τη φύση, αλλά και για παραθερισμό, ό,τι πρέπει για οικογένειες με μικρά και μεγαλύτερα παιδιά.
«Έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι κάπου πολύ μακριά. Εδώ είναι πραγματική εξοχή», μου είπε η μικρή μου κόρη καθώς μάζευε κοχύλια. Ο δρόμος για τα Πολιτικά από τη Χαλκίδα διαρκεί περίπου μισή ώρα, δεν έχει στροφές, η παραλία είναι προστατευμένη από τους ανέμους, αλλά και πεντακάθαρη, χάρη στα ρεύματα του Ευρίπου πιθανόν! Έχει βότσαλο, ξαπλώστρες, πολλά ταβερνάκια, καφέ και beach bars για να περάσει όλη η οικογένεια όμορφες ανοιξιάτικες, καλοκαιρινές και πρώτες φθινοπωρινές μέρες.
Το χωριό από την άλλη, είναι για όλο το χρόνο. Φίλοι μας κάλεσαν για πρώτη φορά μέσα στο χειμώνα και γοητευτήκαμε από τη φύση, το ρέμα και την ησυχία. Βρίσκεται λίγο πιο ψηλά από την παραλία και η πλατεία του είναι ιδανική για καφέ και παγωτό το καλοκαίρι, έτσι όπως «στεγάζεται» φυσικά από όμορφα πλατάνια την ώρα που παντού ο τόπος βράζει στο λιοπύρι. Δίπλα από την πλατεία βρίσκεται ο μεσαιωνικός Πύργος των Πολιτικών και το ανακαινισμένο εκκλησάκι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα. Οι ταβέρνες «Πετριά», «Κήπος» και «Αρχόντισσα» λειτουργούν όλο το χρόνο, έχουν καλό φαγητό και αυλή για να παίξουν τα παιδιά.
Στο μονοπάτι της Ηρώς και το μοναστήρι
Κλείσιμο
«Περνούσα κάθε μέρα από αυτό το μονοπάτι μέσα από το βουνό. Κι έβλεπα μέρες πολλές μια πεταλούδα να προσπαθεί να βγει από το κουκούλι της. Με τα πολλά, σκέφτηκα να «βοηθήσω». Πήρα ένα μαχαιράκι και το άνοιξα για να «ελευθερωθεί». Ήμουν πολύ χαρούμενος. Την επόμενη μέρα πέρασα από το ίδιο σημείο και είδα την πεταλούδα να περπατάει. Την επόμενη μέρα, η πεταλούδα ακόμα δεν είχε πετάξει. Τότε κατάλαβα ότι δεν ήταν έτοιμη ακόμα να βγει. Δεν είχε αγωνιστεί αρκετά για να πετάξει», μας διηγήθηκε ο κύριος Γιώργος Μαραγκός, προσπαθώντας να δώσει μια εξήγηση στη σοφία του Θεού και της Φύσης στο ξύλινο παγκάκι που αγναντεύει τα Πολιτικά και τη θάλασσα στην αρχή του μονοπατιού.
Το «Μονοπάτι της Ηρώς» είναι το αποτέλεσμα ομαδικής δουλειάς και αφοσίωσης πολλών εθελοντών, φίλων, πεζοπόρων και κατοίκων της περιοχής των Πολιτικών και της Χαλκίδας με αφορμή την αγάπη της Ηρώς και το όραμά της να καταγράψει την ιστορία της περιοχής σε μία διαδρομή μέσα στη φύση. Από μικρή ηλικία, η Ηρώ με την οικογένειά της «έπαιρναν τα βουνά», τους άρεσαν τα δάση και η πεζοπορία και προσπαθούσαν να ανακαλύψουν κάθε φορά κάτι καινούριο, ώσπου ένας μπάρμπας από τα Πολιτικά τους «επίπληξε» προτρέποντάς τους να ασχοληθούν με την ιστορία του δικού τους τόπου. Η Ηρώ άρχισε, σε συνεργασία στην αρχή με τον πατέρα, τη μητέρα και την αδερφή της και εν συνεχεία με πολλούς ανθρώπους της περιοχής, πεζοπόρους και ορειβάτες του ΕΟΣ Χαλκίδας να καταγράφει διηγήσεις και στοιχεία από παλιές φωτογραφίες και σιγά-σιγά να «χτίζει» το μονοπάτι που είναι ανηφορικό στην αρχή, καταλήγει όμως σε μια υπέροχη θέα μόλις φτάσει κανείς στην κορυφή. Η ίδια έφυγε νωρίς από τη ζωή, καθώς τη νίκησε η κακιά αρρώστια πριν πατήσει τα 30. Άφησε πίσω της όμως μια μεγάλη παρακαταθήκη, τόσο στον τόπο, όσο και στους ανθρώπους. Εκτός από το μονοπάτι, οι γονείς της Γιώργος και Χρυσή Μαραγκού ετοιμάζονται τώρα να εκδώσουν τις σημειώσεις της Ηρώς σε ένα βιβλίο που έχει τον τίτλο «Ανάβαση Ζωής: το Μονοπάτι της Ηρώς», ενώ κάθε 1ο Σαββατοκύριακο του Νοεμβρίου πραγματοποιείται μια ομαδική ανάβαση-πεζοπορία στις τρεις διαδρομές του μονοπατιού: η δύσκολη διαδρομή είναι 10 χιλιομέτρων, μία πιο εύκολη φτάνει μέχρι τον Αη-Γιώργη και διαρκεί περίπου δύο ώρες, ενώ η τρίτη είναι η μικρότερη και φτάνει ως τον Άγιο Παντελεήμονα όπου προσφέρονται ρεβίθια με μανέστρα. Έτσι… απλά πράγματα και παραδοσιακά, όπως τα οραματιζόταν η Ηρώ. Δείτε περισσότερα στη σελίδα tomonopatitishrws.blogspot.gr, και facebook.com/ToMonopatiTisIros/.
Λίγο χαμηλότερα από την αρχή του μονοπατιού, σε μια στροφή βρίσκεται το σημαντικό μοναστήρι της Παναγιάς της Περιβλέπτου, το οποίο η θεία Ρήνα φρόντιζε για πολλά χρόνια, μέχρι που ήρθε μια μοναχή. Η ηγουμένη του μοναστηριού σήμερα με πολλή χαρά θα σας διηγηθεί την ιστορία του μοναστηριού, αλλά και της Ηρώς που λειτούργησε ως καταλύτης για να ενωθούν όλοι για έναν κοινό σκοπό.
Στην Αλιλέα Ξυπνήσαμε και ο ελαιώνας μπροστά μας είχε γεμίσει παπαρούνες. Ένας κούκος διαλαλούσε την άνοιξη και κάτι κόκορες από μακριά σήμαιναν την αυγή. Στο Λιμενάρι, την ακτή της Θεοτόκου, μία ήσυχη παραλία δίπλα από τα Πολιτικά βρίσκεται το «Αγρόκτημα Αλιλέα». Πέντε πετρόκτιστα σπιτάκια με όλες τις ανέσεις ενός κανονικού σπιτιού για οικογένειες «βλέπουν» στη θάλασσα και σε έναν φροντισμένο ελαιώνα με ρίζες που έχουν φυτέψει οι «σταθεροί» επισκέπτες. Ο Αλέξανδρος, φιλόξενος ιδιοκτήτης, πατέρας ο ίδιος και αρχιτέκτονας, με μεράκι σκαλίζει τον κήπο, επιθεωρεί τα δέντρα και μετράει τις πέτρινες πεζούλες. «Ο δρόμος της παραλίας μας δεν ενώνεται με την παραλία των Πολιτικών κι έτσι εδώ είναι πιο ήσυχα. Δεν έχει κτιστεί αυτό το κομμάτι της παραλίας, γι’ αυτό και έχουμε τόσο πράσινο!», μας εξηγεί δείχνοντάς μας τη θέα από την ταράτσα της μεζονέτας. Με τόση διαύγεια, η Χαλκίδα φαίνεται πολύ καθαρά, καθώς ο ήλιος δύει απλώνοντας τις ροδοκόκκινες αποχρώσεις του πάνω στις ελιές και την πόλη. Η Αλιλέα είναι για «απόλυτο» άραγμα στην εξοχή, αλλά και «βάση» για δραστηριότητες όπως κολύμπι, ψάρεμα, πεζοπορία και ποδηλασία. Το Νοέμβριο μπορείτε να συμμετάσχετε στο λιομάζωμα και να προμηθευτείτε για το σπίτι ελιές, λάδι, ρίγανη, θυμάρι, κάπαρη και ό,τι άλλο βγάζει ο μπαξές. Κατόπιν συνεννόησης, μπορείτε να βγείτε στα ανοιχτά με βάρκα για ψάρεμα, αλλά και να πάτε ως την διπλανή παραλία της Δάφνης με το λευκό βότσαλο και την εξαιρετική (ομώνυμη) ταβέρνα που βρίσκεται σε ένα καταπράσινο περιβάλλον με πεύκα και τρεχούμενα νερά. Για το «Αγρόκτημα Αλιλέα», δείτε περισσότερα στη σελίδα www.alilea.com.
Για περισσότερη δράση Από τα Πολιτικά μπορείτε να κάνετε μια «ορεινή» ημερήσια εκδρομή στη Δίρφη και να συμμετάσχετε σε κάποια δράση στο Καταφύγιο του ΕΟΣ Χαλκίδας, ο οποίος είναι από τους ελάχιστους ορειβατικούς συλλόγους με δραστήριο παιδικό τμήμα http://eoschalkidas.gr/. Στη Στενή θα βρείτε σούβλες (κοκορέτσια, κοντοσούβλια και τα λοιπά!) δίπλα στο ποτάμι σε ένα καταπράσινο τοπίο και στους Καθενούς το «Ονειρόσπιτο», μια επισκέψιμη φάρμα για όλη την οικογένεια facebook.com/oneirospito.
Από τη Χαλκίδα αναχωρούν καραβάκια της Fedra Cruises για ημερήσιες εκδρομές σε παραλίες του κόλπου της βόρειας Εύβοιας, όπως οι Μέλουνα, Declan και Εγγλεζονήσι facebook.com/FedraCruises/, ενώ μπορείτε να οργανώσετε καταδύσεις «στα μέτρα σας» αν τα παιδιά είναι μεγαλύτερα με την καταδυτική σχολή Sport Apollon sportapollon.gr/. Οικογενειακές ποδηλατάδες αλλά και ποδηλατάδες με θέμα την οινογευσία διοργανώνει η Evia adventure tours eviatours.com/, ενώ κρουαζιέρες στα Λιχαδονήσια, πεζοπορίες και ράφτινγκ η Explore Evia explorevia.gr.
Στη Χαλκίδα Όλοι γνωρίζουμε το «γαστρονομικό επίπεδο» της Χαλκίδας στα θαλασσινά. Αυτό που μας διαφεύγει συνήθως είναι ότι η Χαλκίδα είναι μια πόλη με πλούσια ιστορία και πολλά αξιοθέατα. Μεταξύ άλλων, στη Χαλκίδα σε μικρή απόσταση ο ένας από τον άλλον βρίσκονται τρεις σημαντικοί τόποι λατρείας. Πρόκειται για μία από τις πιο παλιές εκκλησίες της Ελλάδας, την Αγία Παρασκευή, ένα από τα πιο παλιά τεμένη, το τζαμί του Εμίρ Ζαδέ και μία από τις πιο ιστορικές συναγωγές. Στα «προάστια» της Χαλκίδας, στην κοιλάδα που ρέει ο Λήλας ποταμός, γνωστή και ως Ληλάντειο πεδίο, βρίσκεται το κάστρο των Φύλλων και μεσαιωνικός Πύργος του Βασιλικού, που είναι αντίστοιχος με αυτόν που θα είδατε στα Πολιτικά στο κέντρο του χωριού.
Επειδή όμως στο μυαλό όλων ημών των Ελλήνων από την εκδρομή δεν μπορεί να λείπει το καλό φαγητό, σε μικρή απόσταση βρίσκεται η Νέα Λάμψακος. Πάνω στη θάλασσα, βρίσκεται το «Κουτούκι του Περικλή», με παιδική χαρά σε άμεση οπτική επαφή από τα τραπέζια και χωρίς να παρεμβάλλεται δρόμος. Στο Μπούρτζι, στην παραλία του Αγίου Νικολάου, βρίσκεται το «Αλάτι», με εκλεπτυσμένες γεύσεις, ευβοιώτικα προϊόντα, τραπεζάκια πάνω στο κύμα και τα παιδιά αμολητά. Στη Χαλκίδα, κατά τα άλλα, όλη η παραλία είναι γεμάτη ψαροταβέρνες και παντού θα δείτε «πεινασμένους» εκδρομείς να «ξεκοκαλίζουν» αστακούς και καραβίδες και να βουτούν το ψωμάκι μέσα στις τελευταίες σταγόνες του πιάτου που κάποτε είχε πετροσωλήνες σαγανάκι. Για να ανακαλύψετε όλη την Εύβοια με την οικογένεια επισκεφτείτε mamakita.gr/2016/12/01/εύβοια-με-παιδιά/, ενώ για περισσότερες ιδέες για βόλτες και ταξίδια με παιδιά, ακολουθήστε τη σελίδα στο Facebook/ Μαμά Κοίτα Ταξίδια με παιδιά.
