Η δημιουργική υπογραφή των Beetroot

Το πολυβραβευμένο δημιουργικό γραφείο των Beetroot – που έχει την έδρα του στην Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης αλλά έχει κατακτήσει μια διεθνή παρουσίας- έχει αναλάβει την ευθύνη να βάλει την σφραγίδα του στην οπτική ταυτότητα του φετινού 59ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Οι Θεσσαλονικείς designers μαζί με την παρουσίαση των poster που θα αξιοποιηθούν από το Φεστιβάλ εξήγησαν και το σκεπτικό τους.

Σε σχετικό ενημερωτικό σημείωμα διαβάζουμε: «Πώς ένα μικρό κομμάτι φιλμ μπορεί και φιλοξενεί τόσες διαφορετικές ιστορίες και συναισθήματα;

Πώς μία επιφάνεια λίγων μόλις εκατοστών καταφέρνει και σε ταξιδεύει σε τόσους διαφορετικούς κόσμους;

Αυτή η απλή σκέψη είναι και αυτή που έδωσε έμπνευση και κρύβεται πίσω από την οπτική ταυτότητα του 59ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Για πρώτη φορά η οπτική επικοινωνία του θεσμού έχει εστιάσει ολοκληρωτικά στα ψηφιακά μέσα όπου και αναπτύσσεται πλήρως, δίνοντας ζωή και πλοκή και στις αναλογικές εφαρμογές.

Κομμάτια φιλμ μοιάζουν να χορεύουν, αποκαλύπτουν κρυφές εικόνες, γιορτάζουν σαν φεστιβαλικές κορδέλες.

Και όλα αυτά με μοναδικό σκοπό να αποθεώσουν τη μαγεία του σινεμά και να γιορτάσουν τη συνεύρεση των απανταχού εραστών του».

Το 59ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης – η μεγάλη γιορτή του Πολιτισμού στην Πόλη- θα ξεκινήσει την 1η Νοεμβρίου και θα διαρκέσει μέχρι και τις 11 Νοεμβρίου 2018. Μάλιστα, σύμφωνα με τις πρώτες ανακοινώσεις, ο αγαπημένος του Φεστιβάλ Καννών Ισπανός Χάιμε Ροσάλες, η ήρεμη δύναμη από την Ολλανδία Νάνουκ Λέοπολντ και οι εικαστικοί και σκηνοθέτες Λεόν και Κοσίνια με φόρα από το Γκούγκενχαϊμ και τη Μπιενάλε Βενετίας, είναι οι προτάσεις του φετινού Φεστιβάλ για αφιερώματα που θα συζητηθούν. «Συστήνουμε δημιουργούς οι οποίοι αυτή τη στιγμή γράφουν ξανά τα όρια του διεθνούς σινεμά, ωστόσο παραμένουν σχετικά άγνωστοι στην Ελλάδα και στο Φεστιβάλ θα έχουμε τη σπάνια ευκαιρία να τους ανακαλύψουμε. Οι σκηνοθέτες θα βρεθούν στη Θεσσαλονίκη για να παρουσιάσουν το έργο τους στο κοινό».

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά:
Ο 48χρονος Ισπανός Χάιμε Ροσάλες έχει «ένα σπάνιο ταλέντο να παρατηρεί με μια ένταση μεταδοτική. Σα να μπαίνει κρυφά σε διαμερίσματα και να κλέβει στιγμές. Από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους του νέου ισπανικού κινηματογράφου, με σταθερή παρουσία στο Φεστιβάλ Καννών, επιρροές από Μπρεσόν και Όζου, κι ένα πολύ προσωπικό ύφος, ο Ροσάλες δημιουργεί υπέροχα κάδρα, φτιαγμένα με μοιρογνωμόνιο, που δίνουν έμφαση σ’ εκείνες τις στιγμές που δεν θέλουμε να μας βλέπει κανείς». Στο αφιέρωμα του 59ου Φεστιβάλ θα προβληθούν και οι έξι μεγάλου μήκους ταινίες του.

Η ολλανδή σκηνοθέτιδα Νάνουκ Λέοπολντ «προκαλεί και συχνά ενοχλεί, θέτει τις ερωτήσεις μόνο και μόνο για να κάνει «πάσα» στον θεατή που θα δώσει τις απαντήσεις στο τέλος. “Θέλω οι ταινίες μου να είναι περισσότερο για το τι πιστεύει και τι νιώθει αυτός που τις βλέπει, παρά για το τι λέει ή τι κάνει κάποιος στην οθόνη”, σημειώνει η ίδια. Γεννημένη το 1968 στο Ρότερνταμ, η Λέοπολντ είναι από τις πιο καταξιωμένες δημιουργούς στην Ολλανδία, με εντυπωσιακή διεθνή φεστιβαλική πορεία μέσα από έξι ταινίες. Ο φακός της ζουμάρει στις οικογενειακές και ερωτικές σχέσεις: το απαγορευμένο σε διάφορες εκδοχές, όλα όσα μπορούν να τινάξουν τα πάντα στον αέρα μέσα σε μια στιγμή. Τα υλικά στο σινεμά της είναι απλά και τα διαχειρίζεται με αξιοθαύμαστη εκφραστική οικονομία, δίνοντας απόλυτη ελευθερία και προτεραιότητα στους χαρακτήρες της».

Οι 38χρονοι χιλιανοί εικαστικοί και σκηνοθέτες Κριστομπάλ Λεόν και Χοακίν Κοσίνια έχουν κάνει με τις σκοτεινές, σουρεαλιστικές stop motion animation ταινίες τους το γύρο του κόσμου σε διεθνή φεστιβάλ, μουσεία και γκαλερί. Μεταξύ αυτών, η Μπιενάλε της Βενετίας και το Γκούγκενχαϊμ της Νέας Υόρκης, αλλά και τα φεστιβάλ Ρότερνταμ, Λοκάρνο, IDFA, καθώς και το φετινό Φεστιβάλ Βερολίνου, όπου ενθουσίασαν με την τελευταία τους δουλειά –και πρώτη μεγάλου μήκους ταινία τους- The Wolf House.

Η ταινία θα προβληθεί στη Θεσσαλονίκη μαζί με εννιά μικρού μήκους δημιουργίες τους: όλα δείγματα ενός πρωτοποριακού πειραματικού σινεμά που μας στοιχειώνει μπλέκοντας τα πιο όμορφα όνειρα με τους πιο δύστροπους εφιάλτες.

Οι δημιουργοί αφηγούνται ζοφερά παραμύθια -βασισμένα σε αλήθειες- για μεγάλα παιδιά, σε μια ντελιριακή κινηματογραφική εμπειρία που παίζει με το φαντασιακό και το υποσυνείδητο, φέρνοντας στο νου το σινεμά του Γιαν Σβανκμάγιερ και των αδελφών Κουέι. Οι ταινίες τους αγγίζουν θέματα-ταμπού όπως η χιλιανή δικτατορία, η θρησκεία αλλά και το σεξ, μέσα από μια εξωπραγματική μείξη τεχνικών που συνδυάζει το stop motion με φιγούρες από παπιέ μασέ, πραγματικά σκηνικά και αντικείμενα, σκίτσα και φωτογραφίες. Όπως το πρόσφατο έργο τους The Wolf House (2018), μια ενήλικη εκδοχή του παραμυθιού με τα τρία γουρουνάκια που επιστρέφει στη διαβόητη «αποικία της αξιοπρέπειας» που συγκλόνισε τη Χιλή, έργο των ναζί και κέντρο βασανιστηρίων του δικτάτορα Πινοσέτ.