Ένα καταχρεωμένο νεογέννητο κράτος!

Σκάρτα 25 σελίδες από την καινούργια, αναθεωρημένη και επαυξημένη έκδοση του κορυφαίου έργου του καθηγητή Γ. Β. Δερτιλή «Ιστορία της νεότερης και σύγχρονης Ελλάδας 1750-2015» (από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης) θα έπρεπε να διδάσκονται ως «υποχρεωτικό μάθημα» για προβιβασμό από την μία στην άλλη τάξη των Γυμνασίων και Λυκείων. Και πιο συγκεκριμένα, το κεφάλαιο Γ1 – «Ένα καταχρεωμένο νεογέννητο κράτος»- και το κεφάλαιο Γ2 – «Το χρέος προς την Ευρώπη: Τα δάνεια του 1825 και του 1832».

Και αυτό γιατί η Ιστορία της Νεότερης και της Σύγχρονης Ελλάδας πάνε μαζί με τα χρέη και τα δάνεια – σχεδόν από την γέννηση του Νεοελληνικού Κράτους. Με άλλα λόγια, οι 25 αυτές σελίδες είναι μια καλή ένεση για την εθνική αυτογνωσία και αυτοσυνειδησία, κόντρα στους δημαγωγούς και τους πατριδοκάπηλους στην παλιά και την νέα εκδοχή τους. Η καλή γνώση της Ιστορία μας προφυλάσσει – ιδίως τις νέες γενιές των συμπατριωτών μας- από τα ολέθρια λάθη μας. Επιτέλους, ας παραδεχθούμε ότι χρωστάμε από την εποχή των παππούδων των παππούδων μας και ας ζητήσουμε από το πολιτικό προσωπικό αυτής της χώρας να ζητήσει ένα μεγάλο, ηχηρό συγγνώμη.

Σε ενημερωτικό σημείωμα για την νέα έκδοση διαβάζουμε: «Το ελληνικό κράτος δημιουργείται το 1828 εκ του μηδενός και αλλάζει ριζικά την ζωή των ανθρώπων που το δημιούργησαν με την φαντασία τους και με την επαναστατική τους πράξη. Τους επιβάλλει την αυθεντία και την νομιμότητά του, την βία και την εξουσία του· ελέγχει την αναμεταξύ τους βία· τέμνει, δικάζει και τιμωρεί· εκπαιδεύει τους νέους και τις νέες, τους μαθαίνει τον νόμο, την τάξη, την υποταγή, τον πατριωτισμό. Και εκείνοι, με την σειρά τους, απορρίπτουν αυτό το κράτος υποκύπτοντας, το στελεχώνουν για να το χρησιμοποιούν εναντίον αλλήλων, το περιβάλλουν με τα εθνικά σύμβολα και το στηρίζουν, το διεκδικούν και εξεγείρονται για να το καταλύσουν και να το θεσπίσουν εξ υπαρχής. Εκείνοι διατυπώνουν τις εθνικιστικές του φαντασιώσεις, εκείνες μεταδίδουν στα παιδιά τους τις αλυτρωτικές του προσδοκίες και, όλοι μαζί, ακολουθούν τις σημαίες του, τροφοδοτούν με φόρους τα ταμεία του και με αίμα τους πολέμους του».

Ο Δερτιλής στον πρόλογο της νέας έκδοσης γράφει: «Γράφοντας το βιβλίο αυτό, σκοπός μου δεν ήταν να διηγηθώ “τι έγινε”, αλλά να κατανοήσω το “γιατί έγινε”. Δεν ήταν να διηγηθώ μια ιστορία, αλλά να την ερμηνεύσω. Να εξηγήσω την Ιστορία της νεότερης και σύγχρονης Ελλάδας με τους Έλληνες να φαντάζονται μιαν από τις πρωιμότερες δημοκρατίες στον κόσμο και να την διαμορφώνουν βυθισμένοι σε εξάρσεις ενθουσιασμού και σε εμφύλια μίση, να παλεύουν με την αστάθεια που τους επέβαλλε η μοίρα της χώρας, η θέση της στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων, και να σκορπούν το αίμα τους αντιμετωπίζοντας αυτοκρατορίες και αψηφώντας υπερδυνάμεις. Και με αυτήν την Ιστορία, ήθελα να μιλήσω όχι μόνο στον ιστορικό, στον ανθρωπολόγο, στον οικονομολόγο, αλλά και στις μαθήτριες και στους φοιτητές και στους γενικούς αναγνώστες, αυτούς που αγαπούν το διάβασμα ή και όσους ακόμη δεν το συνηθίζουν. Είναι τα πρόσωπα που περιδιαβάζουν συνεχώς στην σκέψη του κάθε συγγραφέα και οδηγούν το χέρι και την καρδιά του. Είναι τα πρόσωπα που έχουν από τον συγγραφέα μόνο δύο απαιτήσεις: να μοιραστεί μαζί τους την όποια γνώση του, προσφέροντάς τους και ολίγη ευχαρίστηση. Δύο μόνο απαιτήσεις, αλλά μεγάλες: επιβάλλουν στον συγγραφέα σαφήνεια, απλότητα και καλαισθησία γραφής. Επειδή αυτοί είναι οι μόνοι τρόποι που έχει ένας συγγραφέας για να πλησιάσει πραγματικά τον αναγνώστη, την αναγνώστρια – κοιτάζοντάς τους στα μάτια». Ο Γιώργος Δερτιλής γεννήθηκε το 1939 στην Αθήνα. Σπούδασε Δημόσιο Δίκαιο και Οικονομικές Επιστήμες στην Αθήνα, Πολιτική Θεωρία και Ιστορία στην Αγγλία. Μεταξύ 1978 και 2000 δίδαξε Ιστορία στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στην οποία εξελέγη ομοφώνως το 1980 υφηγητής και το 1983 καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών. Ίδρυσε το Ιστορικό Αρχείο του Πανεπιστημίου Αθηνών και διετέλεσε μέλος του Εθνικού Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Έρευνας και των Επιστημονικών Συμβουλίων του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης και των γαλλικών Ιδρυμάτων Schlumberger και Maison Suger. Tο 1989 εξελέγη μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών (Academia Europaea). Μεταξύ 1985 και 1999 δίδαξε ως εκλεγμένος επισκέπτης καθηγητής στο Τμήμα Ιστορίας του Harvard, στο St. Antony’s College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας. Το 2000 εξελέγη τακτικός καθηγητής (directeur d’etudes) στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales. Έκτοτε παραιτήθηκε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και ζει στη Γαλλία. Το 2003 η Γαλλική Δημοκρατία τού απένειμε το παράσημο του Φοίνικα (palmes academiques, chevalier). Δώδεκα βιβλία και περίπου πενήντα άρθρα του έχουν δημοσιευθεί ή μεταφραστεί στην ελληνική, αγγλική, γαλλική, ισπανική και ιταλική γλώσσα.

Περισσότερες πληροφορίες για τον συγγραφέα: dertilis-history.gr
Περισσότερα για την νέα έκδοση: cup.gr