Το ντοκιμαντέρ του Marianne & Leonard: Words of Love που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Σάντανς και ενθουσίασε τους θεατές, επιλέχθηκε από τους διοργανωτές να ανοίξει το 21ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης την Παρασκευή 1 Μαρτίου στο Ολύμπιον
Μίλτος Τόσκας
O Βρετανός σκηνοθέτης Nick Broomfield (Νικ Μπρούμφιλντ) όταν ο Λέοναρντ Κοέν ζει τον έρωτα του με την Μαριάννε Ιλέν στη κοσμοπολίτικη Ύδρα των αρχών της δεκαετίας του ΄60 είναι στη φάση της ενηλικίωσης του – μάλιστα, γεννημένος το 1948 ο σκηνοθέτης είναι ανάμεσα στα 19 και τα 21 χρόνια όταν ο Κοέν έχοντας ως μούσα του την Μαριάννε κυκλοφορεί τα δύο πρώτα albums, Songs of Leonard Cohen (1967) και Songs from a Room (1969).
Δεκαετίες αργότερα ο εβδομηντάρης πλέον σκηνοθέτης υπογράφει ένα ντοκιμαντέρ για τον έρωτα του Λέοναρντ Κοέν με την μούσα του Μαριάννε Ιλέν, έναν έρωτα που έγραψε ιστορία, γέννησε τραγούδια και τους ένωσε με μια σχέση ζωής.
Το ντοκιμαντέρ του Marianne & Leonard: Words of Love που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Σάντανς και ενθουσίασε τους θεατές, επιλέχθηκε από τους διοργανωτές να ανοίξει το 21ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης την Παρασκευή 1 Μαρτίου στο Ολύμπιον. Και εδώ η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια. Ο 20χρονος Νικ -το 1968 όταν βρέθηκε στην Ύδρα ως πρωτόβγαλτος φωτογράφος- γνωρίζει την Μαριάννε. Έγινε φίλος της, αλλά και εραστής της. Έτσι, μοιάζει μοιραίο να κάνει τώρα αυτό το ντοκιμαντέρ για την πρώτη του αγάπη.
Όπως επισημαίνεται σε ένα ενημερωτικό σημείωμα των διοργανωτών πρόκειται για «ένα ταξίδι έμπνευσης που ξεκινά την δεκαετία του ’60 από την Ύδρα όπου έζησαν μαζί για δέκα χρόνια και μένει αθάνατο μέσα τα τραγούδια, όπως το So Long Marianne και το Bird on the Wire που έγραψε για εκείνη. Η κοινή ζωή του αγαπημένου καναδού μουσικού και της νορβηγίδας μούσας του, έντυσε και το οπισθόφυλλο του άλμπουμ Songs from a Room: Μια φωτογραφία με την Μαριάν τυλιγμένη με λευκή πετσέτα να ποζάρει χαμογελαστή από το μικρό τους γραφείο.
Οι πορείες τους διαχωρίστηκαν για τα επόμενα χρόνια, όμως η βαθιά τους αγάπη δεν χάθηκε ποτέ. Όταν εκείνη αρρώστησε το 2016, ο Κοέν την αποχαιρέτησε, με τον δικό του(ς) τρόπο. Της εξομολογήθηκε πως την αγάπησε για την ομορφιά και την σοφία της και τη διαβεβαίωσε ότι σύντομα θα βρεθεί κοντά της. Ο ίδιος πέθανε 4 μήνες αργότερα».
Ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης Νικ Μπρούμφιλντ έχει προσκληθεί από το Φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη για να παρουσιάσει, πέραν όλων των άλλων, μια ιστορία που νιώθει πολύ προσωπική.
Κλείσιμο
Πάντως, όλοι όσοι θα ήθελαν να μάθουν κάτι παραπάνω από την μυθική ιστορία αγάπης στα σκαλιά της Ύδρας δεν έχουν παρά να διαβάσουν το βιβλίο της Νορβηγίδας Κάρι Χεστχάμαρ So long, Marianne: ιστορία ενός έρωτα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ποταμός.
Σε ενημερωτικό σημείωμα για το βιβλίο διαβάζω: «Αυτή είναι η ιστορία της Μαριάννε, της γυναίκας που ερωτεύτηκε ο Λέναρντ Κόεν, κάποτε στην Ύδρα, της γυναίκας που σημάδεψε τη ζωή και την τέχνη του.
Στα 22 της χρόνια, η Μαριάννε Ιλέν εγκαταλείπει το παγωμένο Όσλο και μετακομίζει στην Ύδρα, μαζί με τον αγαπημένο της Άξελ Γιένσεν, ήδη καταξιωμένο συγγραφέα. Αυτός γράφει· η Μαριάννε ασχολείται με το νοικοκυριό, μέχρι την ημέρα που ο Άξελ θα την αφήσει για χάρη μιας άλλης γυναίκας, στο μικρό ελληνικό νησί, μ’ ένα νεογέννητο μωρό στην αγκαλιά.
Μια από τις γκρίζες εκείνες μέρες, η Μαριάννε βρίσκεται στο μπακάλικο του νησιού. Ένας γοητευτικός άνδρας εμφανίζεται μπροστά της από το πουθενά και της ζητάει να καθίσει με τον ίδιο και την παρέα του στα λιγοστά τραπεζάκια της αυλής. Της συστήνεται ως Λέναρντ Κόεν. Η συνάντηση σηματοδοτεί την αρχή ενός μεγάλου έρωτα, που θα διαρκέσει όλη την ταραγμένη δεκαετία του ’60 και θα τους ταξιδέψει στο Όσλο, στο Μοντρεάλ, στη Νέα Υόρκη, στο Παρίσι και ξανά πίσω στην Ύδρα. Την ίδια περίοδο, ο Κόεν, θα δει την καριέρα του ως τραγουδοποιού να απογειώνεται και θα γράψει ένα από τα ωραιότερα τραγούδια αγάπης, το So Long, Marianne, για την όμορφη Μαριάννε.
Tο βιβλίο, αποδίδει καθηλωτικά την εικόνα μιας άλλης εποχής, ιχνηλατώντας το πορτρέτο της διεθνούς, καλλιτεχνικής “αποικίας” της Ύδρας στη δεκαετία του ’60. Οι πρωταγωνιστές του είναι όμορφοι, νέοι και ανήσυχοι, υπέρμαχοι μιας ζωής αντισυμβατικής, αφιερωμένης στην τέχνη και την αναζήτηση της εσωτερικής ελευθερίας».