Μια πρόταση εναλλακτικής Κυριακής σε ένα παραγωγικό αγρόκτημα, μισή ώρα από το κέντρο της Αθήνας
Ο Θόδωρος εδώ και 4 χρόνια έχει αφήσει τον αστικό ιστό και έχει καταπιαστεί με το χώμα και τα ζώα. Σε μια κίνηση ματ, αποφάσισε να ανακαινίσει ένα εξοχικό σπίτι και να «ξαναζωντανέψει» ένα μεγάλο χωράφι με σκοπό να αλλάξει ολιστικά -και οριστικά- τον τρόπο ζωής του. Αλλά «δεν τα έφτιαξα αυτά μόνο για να τα χαίρομαι εγώ», μου είπε την ώρα που μεγάλοι και παιδιά ανοίγαμε τη ζύμη της πίτσας στη μεγάλη σάλα έξω από την κουζίνα.
Αυθεντικός, ειλικρινής, ένα «παιδί της πόλης» που έγινε αγρότης και κτηνοτρόφος παράγει λαχανικά -ανάλογα με την εποχή- κι έχει κότες, γουρούνια, αρνάκια και κουνέλια σε ένα αγρόκτημα στον Αυλώνα που είναι επισκέψιμο κατόπιν συνεννόησης και ιδανική λύση για μια εξόρμηση μιας μεγάλης παρέας με πολλά παιδιά.
Μας υποδέχθηκε χαμογελαστός δίπλα από μια μεγάλη καρότσα γεμάτη καφάσια με λαχανικά.
«Τα μάζεψα από τη λαϊκή για τα ζώα και σκέφτηκα να περιμένω τα παιδιά να τα ταΐσουν», μας χαμογέλασε. Σε λίγα λεπτά, μικροί και μεγάλοι είχαμε συντονιστεί με το φυσικό περιβάλλον και κυκλοφορούσαμε ανάμεσα στις κότες «ξαμολημένοι» σε κάθε γωνιά του αγροκτήματος, αλλά και ανακαλύπτοντας τις «μυστικές» γωνιές του σπιτιού όπου «κρυβόταν» το χειροποίητο απάκι, το μπέικον και φυσικά το κρασί. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και θύμιζε «Πάσχα στο χωριό», όπως παρατήρησαν κάποιοι από την παρέα, που, ασχέτως αν το έχουμε βιώσει ή όχι, καταλαβαίνουμε ακριβώς τι σημαίνει.
Μια χειροποίητη κούνια κάτω από έναν πανύψηλο κέδρο με καταπληκτική σκιά, μερικά κουβαδάκια που άπλωσαν οι μικρές κάτω από τα ελαιόδεντρα, τα κλαδιά που μεταμόρφωσαν τα παιδιά σε «σπίτια» και «φωλιές» για το παιχνίδι τους, τα σκυλιά, το κοτέτσι, τα κουνέλια, τα γουρούνια, τα μικρά τους, οι λάσπες και ένα κριάρι, ο Μάριο, που παρακολουθεί στενά τις προβατίνες. Αυτά, και τίποτα παραπάνω, έφτιαξαν το μικρό μας παράδεισο. Σε λίγη ώρα τα παιδιά ήξεραν τα ονόματα των ζώων και είχαν καταλάβει γιατί μερικά ζώα δεν έχουν όνομα (!)
Κάποιοι γονείς κατηφόρισαν προς τη συστάδα από τα πλατάνια και το ποτάμι, ενώ ο ξυλόφουρνος άναψε, η ζύμη φούσκωσε και η «γραμμή παραγωγής» της πίτσας ξεκίνησε.
Μετά το φαγητό, ο Θόδωρος και η γλυκιά του σύντροφος Κατερίνα, ένωσαν το μικρό τρακτέρ με την καρότσα και ξεκίνησε το τάισμα των ζώων, που μάλλον είναι μία από τις πιο διασκεδαστικές σκηνές που έχω ζήσει ποτέ. Παιδιά και γονείς εκτίνασσαν μαρούλια κι άλλα ζαρζαβατικά με τα καφάσια, κουνέλια καταβρόχθιζαν εν ριπή οφθαλμού τα καρότα, γουρούνια εξαφάνιζαν τα πορτοκάλια με τα φλούδια και τα κοτσάνια, παιδιά χοροπηδούσαν δεξιά-αριστερά φωνάζοντας «είναι η καλύτερη μέρα της ζωής μου» σε ένα απολύτως βουκολικό τοπίο,καθ’ όλα αληθινό και χαρούμενο.
Δεν ξέρω αν τέτοιες εμπειρίες λείπουν από τα παιδιά μας περισσότερο από ό,τι οτιδήποτε άλλο ή είναι η Αλήθεια της φύσης και της γης που λείπει από όλους μας. Σε κάθε περίπτωση, η αγροδιατροφή και η επισκεψιμότητα των αγροκτημάτων φαίνεται να αποτελούν ζητούμενο και αναγκαιότητα όλων μας, τόσο ως φυσικός τρόπος ζωής και υγιεινής διατροφής, αλλά και ως επένδυση στα φυσικά αυτά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της χώρας μας.
Για παραγγελίες και για να επισκεφτείτε με την παρέα και την οικογένειά σας την Crazy Farm επικοινωνήστε με το Θόδωρο στο 698 270 2872 και στο facebook.
Για περισσότερες ιδέες για βόλτες και ταξίδια με παιδιά, ακολουθήστε το blog της πλατφόρμας ΜΑΜΑΚΙΤΑ στο facebook.