Ξέρετε τις συντριμάδες;

Στο ναό της κρητικής γαστρονομικής εμπειρίας που ακούει στο όνομα Peskesi στο Ηράκλειο της Κρήτης εκείνο το στοιχείο που με εντυπωσιάζει πάντα στις επισκέψεις μου είναι ο πλούτος της «φτωχής κουζίνας». Τα απλά, ταπεινά υλικά και ο συνδυασμός τους μέσα από τη καθαρότητα των γεύσεων και το μεγαλείο της καλής πρώτης ύλης.

Το πιάτο στο όποιο θα αναφερθώ το είχα τσεκάρει εδώ και μέρες μέσα από μια ανάρτηση στο facebook.

Ας ξεκινήσουμε από την ανάρτηση. Ιδού το περιεχόμενο της: «''Συντριμάδες'', ελιές τηγανιτές με δεντρολίβανο και πορτοκάλι.

Πόσο πίσω μας πάει αυτή η συνταγή;

Στις εποχές που η Κρητική νοικοκυρά δημιουργούσε για το καθημερινό τραπέζι πιάτα, που της ευτυχίας τα υλικά ήταν απλά, αλλά πλούσια σε αρώματα και γεύση».

Το Σάββατο το βράδυ ήταν το πρώτο που παραγγείλαμε για να έρθει στο τραπέζι. Μάλιστα, το συνοδέψαμε με ένα δροσερό λευκό εξαιρετικό Βιδιανό από τοπικό οινοποιό.

Δίχως υπερβολή είναι ένα πλήρες φαγητό – με γουλιά κρασί και οι ελίτσες στο παξιμάδι! Αν θες, δοκίμασε το με τις τηγανητές πατάτες – όσες μπορούν να περισσέψουν από την επικάλυψη της στάκας. Αλλά, η πατάτα (πάντα κομμένη στο χέρι να στέκει μεγαλοπρεπώς στο πιάτο) μαζί με το λαδάκι και το χυμό του πορτοκαλιού που ρίχνεται και αυτό στη φωτιά του τηγανιού είναι εντελώς για Όσκαρ!

Καθώς τα παιδιά μάζευαν τα πιάτα παρατήρησα το απόφθεγμα πάνω στο χαρτί… «Το σταμναγκάθι στην Κρήτη δεν είναι Gourmet. Είναι το γιαλοράδικο που μαζεύει η γιαγιά!». Ένα και στο χέρι – γιατί οι καλοί λογαριασμοί κάνουν ευτυχισμένους τους πελάτες.

Μια ολόκληρη φιλοσοφία και στάση ζωής μέσα από τις πρώτες ύλες και τα προϊόντα της κρητικής γης.