H Άννα Σεβαστή Τζίμα, ψυχή του παιδικού θεάτρου των «Μορφών Έκφρασης», μας μιλάει για την επιλογή του παραμυθιού που βασίζεται η νέα παράσταση τους (με ζωντανή μουσική και επίκαιρα νοήματα) αλλά και για τη ζωή τους στο θέατρο!
Ελένη Φωτίου
Πού κρύβεται ο θησαυρός; Είναι η καλή μας «τύχη» που θα μας τον αποκαλύψει; Μήπως κάποιο ξωτικό θα εμφανιστεί στο διάβα μας, θα το αρπάξουμε και θα μας φανερώσει την κρυψώνα της χύτρας με το χρυσάφι; Πού βρίσκεται αυτό το χρυσάφι τελικά; Η αλήθεια είναι ότι πάντα με συγκινούν έργα που προσπαθούν να απαντήσουν σε τέτοια ερωτήματα, σχετικά με το στόχο, την προσπάθεια, τη διαδρομή, τον παράγοντα «τύχη»… Γιατί έχουν αναφορά στην καθημερινή μας ζωή και παρουσιάζονται ως ευκαιρίες να δούμε την πραγματικότητα αλλιώς κάθε φορά που αποθαρρυνόμαστε, «καταριόμαστε» την κακή μας τύχη, απογοητευόμαστε και πιστεύουμε ότι αποτύχαμε.
Η «χύτρα με το χρυσάφι» μας παρουσιάζει με ευχάριστο και διασκεδαστικό τρόπο μια άλλη οπτική. Ένα μουσικοθεατρικό ταξίδι στην Ιρλανδία μας οδηγεί στην αυτογνωσία, στον τρόπο με τον οποίο τα εμπόδια οφείλουμε να τα βλέπουμε ως ευκαιρίες και προκλήσεις και τελικά στο συμπέρασμα ότι εμείς διαμορφώνουμε την «καλή» μας τύχη.
Με την ευφάνταστη και γεμάτη χιούμορ σκηνοθεσία της Άννας Σεβαστής Τζίμα και την «Παραμυθένια Ορχήστρα», έναν θίασο νέων καλλιτεχνών, η «Χύτρα με το χρυσάφι» αποκαλύπτεται τελικά, όχι από το ξωτικό, αλλά από τα δικά του χέρια και τις δικές του ιδέες! Ψυχή του παιδικού θεάτρου των «Μορφών Έκφρασης» η Άννα Σεβαστή Τζίμα μας μιλάει για την επιλογή του παραμυθιού και για τη ζωή στο θέατρο!
Πώς διαλέξατε αυτό το παραμύθι;
Όταν πρωτοδιάβασα αυτό το παραμύθι, πριν 4-5 χρόνια, μου είχε φανεί τρομερά έξυπνο αλλά και αστείο, επιπλέον είναι ένα παραμύθι που διαβάζοντας το, θα ανακαλύψει κανείς πως είναι γεμάτο ήχους… «ένα ξωτικό χτυπάει με το σφυρί του ένα μικρό παπούτσι...», ρυθμό και μελωδία! Μου φάνηκε ιδανικό για μια «Παραμυθένια ορχήστρα»!
Φυσικά το μήνυμα του είναι τελικά αυτό που με έπεισε και μας έπεισε όλους. Και ποιος δεν έχει αισθανθεί έστω και μια φορά στη ζωή του σαν τον καημένο τον Νάιαλ Ο Λίρι; Μιλάμε σε παιδιά που γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν μέσα στην κρίση, μιλάμε στους γονείς τους, που καθημερινά παλεύουν για να τα καταφέρουν, μιλάμε σε εμάς που κουραστήκαμε να ακούμε τα ίδια και τα ίδια… σε εκείνους που έφυγαν από τη χώρα, σε εκείνους που έχουν χάσει τα φτερά τους… Το ηθικό είναι πολλές φορές πεσμένο και όλοι ψάχνουν μια «Χύτρα γεμάτη με χρυσάφι» που θα τους λυτρώσει από τη δυστυχία τους… Ο καθένας βρίσκει έναν λόγο για να λυπηθεί τον εαυτό του, όμως τελικά το χρυσάφι βρίσκεται κάτω από τα πόδια μας, μέσα στο σπίτι μας… είναι οι ευτυχισμένες στιγμές που θα περάσουμε με την οικογένεια μας, ένα χάδι στο κεφαλάκι του παιδιού μας, η αγκαλιά μας, το χαμόγελο, η αισιοδοξία μας και η φαντασία μας που μπορούν να γεννήσουν άπειρες ιδέες για να κάνουν τη ζωή μας καλύτερη.
Κλείσιμο
Πώς δουλεύετε με την «παραμυθένια ορχήστρα»;
Η «Παραμυθένια Ορχήστρα» είναι η καρδιά της ομάδας μας! Οι «Μορφές Έκφρασης» εκφράζουν μέσα από αυτήν τη δική τους στάση απέναντι στη ζωή! Είναι μια ολόκληρη ιδέα η οποία συνεχώς εξελίσσεται και αναπτύσσεται, ηθοποιοί, μουσικοί και χορευτές εκπαιδεύονται στο σύστημα «Κίνηση, Λόγος & Ρυθμός» και καλλιεργούν την ιδέα μια καλλιτεχνικής κοινότητας που βρίσκεται σε μια συνεχόμενη και πολύ ζωντανή επικοινωνία. Εδώ και κάποιους μήνες οι συναντήσεις μας είναι πολύ συχνές. Μια φορά το μήνα μαγειρεύουμε και τρώμε όλοι μαζί, και φυσικά σκαρφιζόμαστε ένα σωρό όμορφα σχέδια για το μέλλον!
Πώς είναι οι πρόβες σας;
Οι πρόβες μας είναι είτε πολυυυυύ οργανωμένες είτε πολυυυύ ανοργάνωτες! Είχαμε μόλις τελειώσει την πρώτη σκηνή και ήταν όλα πολύ οργανωμένα και τακτοποιημένα: Η Στεφανία είχε καταγράψει τα πάντα, ο Δημήτρης με τη Δανάη είχαν φτιάξει την παρτιτούρα. Τι ωραία … Ώσπου λίγο πριν φύγουμε μου καρφώνεται μια ιδέα στο μυαλό και… ναι! Τελικά το αλλάξαμε όλο και γράψαμε κι ένα τραγούδι από το μηδέν!
Υπάρχει τελικά «καλή τύχη» ή εμείς τη δημιουργούμε;
Κάποτε ο πατέρας μου δεν είχε χρήματα για να μου πάρει ένα κουκλόσπιτο. Μια μέρα με πήγε σ’ ένα κοντινό πάρκο, μάζεψε μερικά μικρά ξυλαράκια κι άρχισε να τα δένει μεταξύ τους με χόρτα. Στο τέλος είχε φτιάξει ένα μικρό σπίτι με σκεπή με πευκοβελόνες. Ήταν μαγικό! Όταν κατάλαβα τι έκανε άρχισα κι εγώ να ψάχνω για ξυλαράκια και λουλούδια και μαζί φτιάξαμε έναν ωραίο κήπο. Καθίσαμε αγκαλιά και καμαρώναμε μαζί το «παλάτι» μας! Δεν μου είπε τίποτα. Δεν χρειαζόταν. Δεν του ξαναζήτησα ποτέ κουκλόσπιτο… δεν το χρειαζόμουν πια!
Info
Η Χύτρα με το χρυσάφι
Κάθε Κυριακή στις 15:00 στις Μορφές Έκφρασης
Περισσότερες πληροφορίες και εισιτήρια στη σελίδα www.morfesekfrasis.gr.
