Οι παλιές ετικέτες του κρασιού

Αλήθεια πόσοι θυμάστε εκείνη τη θρυλική διαφήμιση του κρασιού «Δεμέστιχα» και τη φωνή του Γιώργου Παπαστεφάνου να κλείνει τις σκηνές χαρούμενου κόσμου μέσα σε ένα τρένο με τη φράση «Ο κόσμος πίνει Δεμέστιχα κόκκινη»;

Ήταν η Δεμέστιχα και η Μαυροδάφνη, οι δύο «κυρίες» του ελληνικού οίνου που μας οδήγησαν λίγο έξω από την Πάτρα στο Οινόκαστρο Achaia Clauss, το οποίο είναι ταυτόχρονα και το παλαιότερο οινοποιείο στην Ελλάδα. Πέραν της μουσειακής του αξίας, της μοναδικής του τοποθεσίας και της θέας που προσφέρει, το οινοποιείο που δημιουργήθηκε το 1861 από τον Βαυαρό αποτελεί πρότυπο οινοτουρισμού. Με ξεναγήσεις και γευστικές δοκιμές, εκπαιδευτικές περιηγήσεις για σχολεία και πανεπιστήμια, αλλά και διαμορφωμένα πακέτα για τους ειδικούς του κλάδου, η Achaia Clauss χαρίζει στους επισκέπτες μια μοναδική εμπειρία περιήγησης σε πλακόστρωτα δρομάκια ανάμεσα σε πέτρινους πύργους, ιστορικά κτίρια, κελάρια γεμάτα με βαρέλια – καθένα με τη δική του ιστορία, εκκλησάκια, προτομές, παραδοσιακά εργαλεία, βραβεία απ’ όλο τον κόσμο και βιβλία.

Μπήκαμε από την κεντρική πύλη κι αρχίσαμε να ανηφορίζουμε στο λόφο με τα κυπαρίσσια και τα αμπέλια, προσπαθώντας να φανταστούμε πώς να ήταν στα τέλη του 19ου αιώνα το κτήμα με το οποίο μαγεύτηκε ο ιδρυτής Gustav Clauss, ο οποίος τότε δούλευε στην εξαγωγή σταφίδας. Ερωτεύτηκε -λέει η ιστορία- τον ελληνικό αμπελώνα, αλλά και την όμορφη Δάφνη με τα μαύρα μάτια, για χάρη της οποίας ονόμασε «Μαυροδάφνη» το γλυκό κόκκινο κρασί που παρήγαγε το 1873. Μια δεύτερη «κυρία», που γίνεται η Πρέσβειρα των ελληνικών μεθόδων οινοποίησης σε κάθε γωνιά της γης, αφιερώνεται στο μικρό αχαϊκό χωριό «Δεμέστιχα», ο Gustav Clauss αρχίζει να προσελκύει κόσμο από το εξωτερικό και αναγνωρίζεται έκτοτε ως ο ιδρυτής του οινοτουρισμού στην Ελλάδα.

Πολλά χρόνια έχουν περάσει από τότε και το οινοποιείο ήδη από το 1919 έχει περάσει σε ελληνικά χέρια. Το Οινόκαστρο όμως συνεχίζει να αποπνέει την αυτοκρατορική αίγλη μιας άλλης εποχής, που γίνεται αισθητή με το που περάσει ο επισκέπτης την επιβλητική ξύλινη πόρτα. Νεραντζιές, λεμονιές, πορτοκαλιές αναδύουν τα ανοιξιάτικά τους αρώματα, πλησιάζοντας δε το Αυτοκρατορικό Κελάρι, η μυρωδιά του κρασιού αρχίζει να γίνεται όλο και πιο μεθυστική. «Μαμά, αυτή η «Μαυροδάφνη» που λέτε, είναι γλυκιά;», ρώτησε αποστομωτικά η μεσαία μου η κόρη. «Γιατί ευτυχώς είναι το μόνο οινοποιείο, όπου η μυρωδιά του κρασιού δεν είναι ενοχλητική», συνέχισε ανερυθρίαστα!

Μετά τα αποστακτήρια, συνεχίσαμε στο «Βαρελάτικο», το βαρελοποιείο, όπου κατασκευάζονταν τα δρύινα βαρέλια με ανώτερης ποιότητας ξύλο από την Ιταλία. Πλησιάζοντας στο πιο ενδιαφέρον τμήμα του Οινοκάστρου, το Αυτοκρατορικό Κελάρι, λίγο η μυρωδιά της Μαυροδάφνης, λίγο τα μεγάλα βαρέλια, λίγο το ημίφως, μεταφερθήκαμε πίσω στο 1885, όταν το οινοποιείο επισκέφτηκε η αυτοκράτειρα της Αυστροουγγαρίας Ελισάβετ. Το Κελάρι περιέχει 167 βαρέλια με Μαυροδάφνη, από τα οποία τα 30 είναι αφιερωμένα από τον Clauss και τους διαδόχους του σε σημαίνουσες προσωπικότητες της εκκλησιαστικής, πολιτικής, καλλιτεχνικής, αθλητικής και πνευματικής ζωής που έχουν επισκεφθεί το Οινοποιείο και τα 4 είναι φιλοτεχνημένα με παραστάσεις από την Ελληνική Μυθολογία. Τα εντυπωσιακότερα εξ’ αυτών δεν μπορεί παρά να είναι τα δύο βαρέλια χωρητικότητας 13.195 λίτρων, που είναι αφιερωμένα στο Βασιλιά της Ελλάδος Γεώργιο Α’ και τη Βασίλισσα Όλγα αντίστοιχα.

Η βόλτα μας τελείωσε στην Κάβα Δανιηλίδος, κτίριο το οποίο λειτούργησε αρχικά ως οικία του Θεόδωρου Άμβουργερ, συνέταιρου του Clauss. Ονομάστηκε έτσι προς τιμήν της αρχόντισσας των Πατρών Δανιηλίδος (9ος αιώνας μ.Χ.), η οποία θεωρείται η πρώτη γυναίκα Οινοποιός, που μάλιστα προμήθευε με κρασί τους αυτοκράτορες της εποχής. Σήμερα στην Κάβα Δανιηλίδος υπάρχει δωμάτιο αντίγραφο του γραφείου του Clauss και στο υπόγειο λειτουργεί κελάρι παλαίωσης οίνων, το οποίο στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο.

Παίρνοντας τις κατηφορικές στροφές της επιστροφής, ακούσαμε ένα ρυάκι να κελαρύζει. Ένα μονοπάτι ξεκινάει από την άσφαλτο και οδηγεί σε ένα γεφυράκι κι από εκεί στη ρεματιά και τα κυπαρίσσια. Εικόνες με ευσεβείς κυρίους και καλοντυμένες κυρίες να κυκλοφορούν στα τότε ανέγγιχτα μονοπάτια που θα είχε χαράξει ο Clauss γύρω από το κτήμα του πλημμύρισαν το μυαλό μας και αναπόφευκτα μας θύμισαν πόσοι ξένοι ήρθαν -νόμισαν- για λίγο σε αυτόν τον τόπο, τον αγάπησαν περισσότερο από δικό τους, τον ανέδειξαν και μας άφησαν άξια παρακαταθήκη για την οποία είμαστε σήμερα περήφανοι.

Δείτε περισσότερα για τις ώρες επίσκεψης και τις ξεναγήσεις στο Οινόκαστρο στη σελίδα του Achaia Clauss achaiaclauss.gr.

Για περισσότερες ιδέες για βόλτες και ταξίδια με παιδιά, επισκεφτείτε το blog της πλατφόρμας www.mamakita.gr.