Ο καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας Νικόλας Σεβαστάκης στο ΑΠΘ υπογράφει ένα συναρπαστικά παράξενο και απρόσμενο για τα ελληνικά λογοτεχνικά δεδομένα μυθιστόρημα που ακουμπά στους απόηχους της εποχής της Μεταπολίτευσης καθώς ξεκινά με την ανεύρεση ενός πτώματος στις πλαγιές του Υμηττού.
Διαβάζοντας στη σελίδα 279 τις Σημειώσεις καταλαβαίνεις ότι ο Νικόλας Σεβαστάκης στο μυθιστόρημα Άνθρωπος στη Σκιά (εκδόσεις Πόλις) γνωρίζει πολύ καλά το τι γράφει ακόμη και ο Λοσάντα και Μέλο (ποδοσφαιριστές στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό αντίστοιχα στη δεκαετία του ΄΄70) μπλέκονται με την Κομμουνιστική Οργάνωση Μαχητής (το «λενινιστικό ρεύμα» της ελληνικής άκρας Αριστεράς) από την οποία έλκει την (πολιτική της καταγωγή) η Αναστασία (Τασία) Χριστοδουλοπούλου, αντιπρόεδρος σήμερα της Βουλής. Ο Σεβαστάκης έχει μια θέση ακόμη για τον λαϊκό τραγουδιστή Γιώργο Ταλιούρη, τον Τζόρτζιο Αλμιράντε (τον ιδρυτή του νεοφασιστικού Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος) και τον τροβαδούρο της αγάπης Σαλβατόρε Ανταμό.
Δεν θα γράψω κάτι που θα πρόδιδε το στόρι και την εξέλιξη του. Θα περιοριστώ στο εκδοτικό σημείωμα: «Όταν μια πεζοπόρος ανακαλύπτει τυχαία το πτώμα του Φάνη Αυγερινού σε μια πλαγιά του Υμηττού, κανείς δεν φαντάζεται το παρελθόν του αυτόχειρα. Η ολιγόχρονη νεανική συμμετοχή του στην ελληνική τρομοκρατία, που σημαδεύτηκε από μια “λάθος κίνηση”, τη δολοφονία ενός δικηγόρου, γίνεται το κέντρο γύρω από το οποίο ξεδιπλώνονται οι φωνές των παλιών φίλων του, του πρώτου του έρωτα, μορφές της παράνομης δράσης και συνηθισμένοι άνθρωποι που ψάχνουν να δώσουν νόημα στην καθημερινότητα και στις απώλειές της.
Ο Νικόλας Σεβαστάκης γράφει ένα μυθιστόρημα για τη μαθητεία στο πολιτικό κακό, για την αδυναμία της αγάπης, για τις ανεξιχνίαστες προθέσεις και την προσωπική ευθύνη. Ένα πολιτικό μυθιστόρημα για την Ελλάδα των τελευταίων σαράντα χρόνων».
Διαβάζοντας τις πίσω σελίδες κατάλαβα καλύτερα τους μηχανισμούς γραφής του Σεβαστάκη. Συγκράτησα και εδώ: «Ύστερα, μια τελευταία εικόνα του απογεύματος: ο Φάνης στρίβει βιαστικά στην Κωλέττη και χάνεται για πάντα. Εκείνη όμως δεν μπορεί να το ξέρει ακόμα αυτό (…). Η Κατερίνα δεν θυμάται άλλο - μόνο να αλλάζει το νερό στο βάζο του τραπεζιού για να μην πιάνει μυρωδιές».
Τέλος, δύο λόγια για τον συγγραφέα: Ο Νικόλας Σεβαστάκης γεννήθηκε στο Καρλόβασι της Σάμου το 1964. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Πάντειο και πολιτική θεωρία στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Lyon II της Γαλλίας. Η διδακτορική του διατριβή αναφέρεται στη χαϊντεγγεριανή κριτική της τεχνικής και της νεωτερικότητας. Ασχολήθηκε με την ποίηση, το δοκίμιο, την κριτική και περιστασιακά με τη μετάφραση. Από το 1999 διδάσκει πολιτική και κοινωνική φιλοσοφία, αρχικά στο τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου του Αιγαίου, και από το 2006 ως αναπληρωτής καθηγητής και μετά ως καθηγητής στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ. Μέσα από μια σειρά βιβλίων και άρθρων του, έχει ασχοληθεί με ζητήματα κριτικής της ιδεολογίας και της νεωτερικότητας. Ζει στη Θεσσαλονίκη.