Το σύστημα δόμησης της πόλης- πρωτεύουσας του νησιού του Ιονίου ως στοιχείο πολιτιστικής κληρονομιάς αλλά και αντισεισμικής προστασίας
Η ιστορική διαδρομή της Λευκάδας στα νεότερα χρόνια χαρακτηρίζεται από αλλεπάλληλες κατακτήσεις (γαλλική, τουρκική, ρωσική, αγγλική) και τις επιδράσεις αυτών στην πολιτική οργάνωση, στην εμπορική-οικονομική ζωή, στην εκπαίδευση, στην αρχιτεκτονική και στην ανάπτυξη-δημιουργία των οικισμών (με έμφαση στη σημερινή της πρωτεύουσα).
Το 1819 η αγγλική διοίκηση του νησιού ξεκινά μία διαδικασία ελέγχου της οικοδομικής δραστηριότητας, καθιστώντας υποχρεωτική την κατάθεση αρχιτεκτονικών σχεδίων για κάθε νέο κτίριο και την έκδοση σχετικής άδειας από τις αρμόδιες αρχές. Στο παρελθόν της Λευκάδας καταγράφονται ήδη σοβαροί και καταστρεπτικοί σεισμοί (1704, 1743). Ωστόσο, είναι ο ισχυρότατος σεισμός του 1825 και οι συνέπειες του, που θα επισπεύσουν τη δημιουργία ενός κανονισμού προστασίας, αρκετά διαφορετικού και πιο σύνθετου εν συγκρίσει με τους αντίστοιχους ισχύοντες στα υπόλοιπα νησιά του Ιονίου.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει έκτοτε ο τρόπος ανέγερσης μονώροφων ή διώροφων οικοδομών. Ένας τύπος κτιρίου που αντλεί τόσο από τη μακραίωνη εγχώρια παράδοση, όσο και από την παρατήρηση, τη μελέτη και την εξέλιξη αυτής που πραγματοποίησαν οι Άγγλοι. Πρόκειται για κτίσματα αποτελούμενα από ισόγεια πέτρινης κατασκευής (ή κατασκευασμένα σε πέτρινη βάση) με ορόφους φτιαγμένους από τοπικό ξύλο (ελιά ή κυπαρίσσι).
Φαίνεται πως η δημιουργία σπιτιών, χώρων λατρείας (π.χ εκκλησιών) από υλικά που αφενός υπήρχαν σε αφθονία στο νησί, αφετέρου επεξεργάζονταν εύκολα, υπήρξε διαδεδομένη πρακτική όπως μαρτυρούν οι ξύλινοι οικισμοί ψαράδων του 17ου αιώνα και οι οικίες εντός του κάστρου της Αγίας Μαύρας (στην είσοδο της πόλης της Λευκάδας).
Εκείνο που χαρακτηρίζει όμως την λευκαδίτικη τεχνική ανέγερσης κτιρίων είναι η χρήση λαμαρίνας. Προτάθηκε ως λύση για την προστασία του ξύλου από την υγρασία και για λόγους ευκαμψίας των τοίχων -απαραίτητης σε σεισμογενείς περιοχές. Έτσι, λοιπόν, κυματοειδή φύλλα λαμαρίνας καλύπτουν τις επιφάνειες των ορόφων των περισσότερων κτισμάτων. Η ντόπια ευρηματικότητα πέτυχε τον εξωραϊσμό της παράταιρης αισθητικής του μεταλλικού υλικού, βάφοντας το σε έντονα χρώματα.
Βιβλιογραφία – Πηγές: -ΟΑΣΠ, ΕΜΠ: ΛΕΥΚΑΔΑ, ΑΝΤΙΣΕΙΣΜΙΚΗ ΔΟΜΗΣΗ, Αποτίμηση και σύνταξη συστάσεων για τις επεμβάσεις στα κτίρια του ιστορικού οικισμού της Λευκάδας, Δημόσια Βιβλιοθήκη Λευκάδας, 2007. -Οπτικοακουστικό Υλικό Μουσείου Άγγελου Σικελιανού (Λευκάδας).