Μια δημιουργική δουλειά της Loonatiks Design Crew με φτηνά υλικά, κατώτερης ποιότητας που έρχονται σε αντίθεση με την υψηλή ποιότητα του ίδιου το προϊόντος, συνθέτοντας έτσι ένα μη αναμενόμενο αποτέλεσμα, ακολουθώντας την DIY φιλοσοφία του παραγωγού όπου παράγει και συσκευάζει το προϊόν μόνος του με μη μηχανικά μέσα».
Για να είμαι ειλικρινής το πρώτο πράγμα που μου κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν το παλαιικό μπουκάλι – ίδιο με εκείνα που κοσμούν ακόμη τις γυάλινες προθήκες με το βαρύ ξύλο σε εναπομείναντα παραδοσιακά φαρμακεία των επαρχιακών πόλεων. Το ένα, λοιπόν, ήταν το μπουκάλι- το δεύτερο, το χειροποίητο αλλά και το απέριττο της όλης προσπάθειας. Τίποτα παραπάνω- τόσο όσο… Και όμως από αυτή την απλότητα βγαίνει μια άπιαστη υψηλή ποιότητα που έρχεται με αριστοκρατική διάθεση και προσέγγιση να υπερασπίσει το περιεχόμενο της φιάλης- το ίδιο το προϊόν!
Την εξαιρετική δουλειά της Loonatiks Design Crew για τα κρασιά και τα τσίπουρα του Ελευθερίου Καραγιάννη από την Λήμνο την πρωτοσυνάντησα ως φιλοξενούμενο θέμα στο site www.worldpackagingdesign.com.
Στη συνέχεια της απαραίτητης και αναγκαίας εξερεύνησης βρέθηκα στο site των νικητών των Eλληνικών Bραβείων Γραφιστικής και Eικονογράφησης (ΕΒΓΕ). Από εκεί είναι και το κείμενο που ακολουθεί: «Η σειρά “έσχατο” προέρχεται από την βορειοανατολική εσχατιά της Λήμνου, την Πλάκα, ένα ακρωτήριο με γκριζόμαυρες αλλεπάλληλες πλάκες. έσχατος -η -ο [ésxatos] < αρχαία ελληνική ἔσχατος αυτός που βρίσκεται στο πιο μακρινό σημείο ενός οριοθετημένου χώρου προς κάθε κατεύθυνση, ο πιο απομακρυσμένος, ο τελευταίος σε μια σειρά κατάταξης, ο κατώτερος, ο πιο τιποτένιος. Βλέποντας την ερμηνεία της λέξης “έσχατος” μας δόθηκε η λύση για την επιλογή των υλικών αλλά και του χρωματικού κώδικα που έπρεπε να ακολουθήσουμε.
Φτηνά υλικά, κατώτερης ποιότητας που έρχονται σε αντίθεση με την υψηλή ποιότητα του ίδιου το προϊόντος, συνθέτοντας έτσι ένα μη αναμενόμενο αποτέλεσμα, ακολουθώντας την DIY φιλοσοφία του παραγωγού όπου παράγει και συσκευάζει το προϊόν μόνος του με μη μηχανικά μέσα. Έτσι μπήκαμε και εμείς στην διαδικασία να βρούμε λύσεις που δεν εμπλέκουν μονάδες μαζικής παραγωγής, αλλά δίνει την δυνατότητα στον παραγωγό να κρατήσει όλη την διαδικασία μέσα στο εργαστήρι του.
Στο εικαστικό κομμάτι στηριχθήκαμε στον Διονυσιακό μύθο όπου στα ταξίδια του στην Ανατολή ο θεός γνώρισε το αμπέλι. Φεύγοντας πήρε σπόρους από κλήμα αποθηκευμένους στο άδειο κρανίο ενός πουλιού. Οι σπόροι φύτρωσαν, μεγάλωσαν και τους μεταφύτεψε στο κρανίο ενός λιονταριού. Όταν μεγάλωσαν ακόμα πιο πολύ τους μεταφύτεψε για 3η φορά σε κρανίο γαϊδάρου. Τα 3 στάδια του μύθου αποδίδονται με τρίστηλο κάναβο και με εικόνα του ίδιου του αμπελιού να παραμορφώνεται σε 3 φάσεις, θέλοντας να δείξουμε τα αποτελέσματα του αλκοόλ μετά από 1, 2 και 3 ποτήρια».
