"Keep calm and carry on" έκθεση του Δημήτρη Αντωνίτση

Ο Δημήτρης Αντωνίτσης επιχειρεί να ανυψώσει το ηθικό μας ως "έθνος σε απόγνωση" με την φράση/concept KEEP CALM AND CARRY ON, που επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί στη Μεγάλη Βρετανία κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, για να αποφευχθεί πανικός και μαζική υστερία στην περίπτωση εισβολής των Γερμανών.

Στην έκθεση KEEP CALM AND CARRY ON παρουσιάζει για πρώτη φορά μια ενότητα γλυπτών καθώς και βίντεο σε συνδυασμό με ψηφιακές εκτυπώσεις.

Σίγουρα το καυστικό ύφος του καλλιτέχνη συνοψίζεται στον Βασιλιά Καρνάβαλο/ Carnival Royal (2010-2011), όπου ο Αντωνίτσης χυτεύει σε αλουμίνιο ένα ταλαιπωρημένο προσωπείο από το καρναβάλι της Πάτρας της δεκαετίας του 70, έχοντάς το περισυλλέξει από τα σκουπίδια. Ακριβώς με αυτόν τον τρόπο εξαλείφει τα σύνορα ανάμεσα στο αληθινό και το κίβδηλο και βιώνει την πολιτική πραγματικότητα δημιουργώντας αυστηρώς προσωπικά τοτέμ.

Στον ίδιο άξονα κινείται και το έργο P.I.G.S. (2010-2011), μια σειρά από βελέντζες και κουρελούδες, υφασμένες στον αργαλειό από Υδραία γιαγιά, που φέρουν ασημοτυπίες με οικόσημα εστεμμένων χοίρων σχολιάζοντας όμως την οικονομική καταρράκωση της Νότιας Ευρώπης μέσα από την συναισθηματική άχλη της παράδοσης. Μήπως το χειροποίητο του Νότου φαίνεται ως "Κατώτερο" σε σύγκριση με το "Υψηλό" της αυτοματοποίησης του Βορρά;

Στα τρία νέα του βίντεο Πεθαίνω σα Χώρα #1, #2, #3 (2010 - 2011) επαναδιαπραγματεύεται την ταυτότητα της σύγχρονης Ελλάδας. Χρησιμοποιώντας το τέχνασμα της υπαλλαγής, αυτή τη φορά του τίτλου του γνωστού έργου του Δημήτρη Δημητριάδη (1978), για να εστιάσει στο τηλεοπτικό σίριαλ "Βασίλισσα Αμαλία"(1975-1976, ΕΙΡΤ) γραμμένο από τον ιστορικό Γεώργιο Ρούσσο , με πρωταγωνίστρια την εθνική μας Αλίκη.

Ο καλλιτέχνης απομονώνει τρεις σκηνές από διαφορετικά επεισόδια και τις σκηνοθετεί με το δικό του cast (Βασίλισσα Αμαλία: Μαρία Μπακοδήμου, Φωτεινή Κολοκοτρώνη: Καίτη Λαμπροπούλου, Μεγάλη κυρία επί των Τιμών: Ελισσάβετ Λύρα ) μπροστά στο τεράστιο διαμάντι, έργο του ιδίου, στο Tudor Hall του ξενοδοχείου King George.
H αλληγορία της Ελλάδας του 1843 συσχετίζεται με τις πρόσφατες εξελίξεις. (Μάλιστα, και οι δύο εποχές έχουν κοινό λεκτικό παρονομαστή, τον όρο "μνημόνιο"). Η Αμαλία, γεμάτη από εσωτερικές συγκρούσεις, με φόντο τα γεγονότα της λαικής επανάστασης του 1843 αποτελεί τον ιδανικό καμβά για τον ειρωνικό χρωστήρα του καίριου σχολιασμού του Δημήτρη Αντωνίτση.

Για να τονιστούν ακόμη περισσότερο οι ακραίες αντιπαραθέσεις μεταξύ ποιητικότητας και πολιτικής, παρουσιάζονται μια σειρά από 11 ψηφιακά έργα σε στυλ φωτορομάντζου, καθότι το "Βασίλισσα Αμαλία" εκτός από θεατρικό και σίριαλ διασκευάστηκε και για τους φίλους του περιοδικού Μαρί-Λένα (!!!). Παρόλη τη δραματική επικαιρότητα ο καλλιτέχνης καταφέρνει να εκθέσει τους προβληματισμούς του σε μια εστέτ αφήγηση προτρέποντας το θεατή να ξεφύγει από τα πολιτικά αδιέξοδα και εφιαλτικές ιστορικές μνήμες.

Η έκθεση θα συνοδεύεται από κατάλογο 200 αντιτύπων, αριθμημένων και υπογεγραμμένων από τον καλλιτέχνη.