Aγαπητό μου Μπερλινολόγιο…

Περίεργο πράγμα πως αλλάζουν τελείως οι θεωρήσεις σου για τη ζωή και τους ήχους της, όταν είσαι σε άλλο τόπο. Έξω από το παράθυρο μου, κρώζει κορακίστικα ένα πουλί που δεν ξέρω αν είναι όντως κοράκι, πάντως του μοιάζει και σε άλλες συνθήκες θα είχα τρομάξει τόσο που δεν μπορώ να σου περιγράψω πόσο.

Πώς γίνεται τώρα και όλο αυτό εδώ στο Βερολίνο με ηρεμεί και μου καθαρίζει τα μέσα μου, τι να σου πω, θύμισε μου να το πω και στον ψυχοθεραπευτή μου να του το κάψω το πτυχίο του. Εδώ οι μέρες κυλάνε στο γνωστό φεστιβαλικό πυρετό, που ευτυχώς που φέτος είναι και λίγο ως πολύ απύρετος κι έτσι γλυτώνω το να με ρίξει στο κρεβάτι (ο πυρετός εννοώ γιατί από πειρασμούς, μην στο συζητάω.)

Οι 8 ταινίες που διαγωνιστικού

Μέχρι στιγμής, έχουν ανοίξει τα χαρτιά τους 8 από τις ταινίες του διαγωνιστικού, το «Margin Call», το «The Prize», το «Sleeping Sickness», το «Yelling to the sky», το 3D γαλλικό κινούμενο σχέδιο «Tales of the night», και τα «Ιnnocent Saturday», ένα ρώσικο στην έκρηξη του αντιδραστήρα στο Τσερνόμπιλ που θα δω το βράδυ συν τον πολυαναμενόμενο «Κοριολάνο» σε σκηνοθεσία του Ρέιφ Φάινς με πρωταγωνιστή τον Λεωνίδα - Τζέραλντ Μπάτλερ που επίσης θα δω το βράδυ.
 
Από όλα αυτά τώρα, οι μάντισσες προτιμούν το «Margin Call» ως αυτή την ώρα αλλά από την άλλη, στα μισά είμαστε ακόμα, και ποιος το ξέρει η αγάπη αυτή τι θα φέρει. Πάντως με το σούπερ φέρι διασήμων και αγαπημένων, οι αφίξεις συνεχίζονται ζωή να ‘χουν τα παλικάρια μου. Παρούσα η θεότητα Λιβ Ούλμαν για τη ρετροσπεκτίβα στον Μπέργκμαν, ο θρύλος της μουσικής Χάρι Μπελαφόντε για το ντοκιμαντέρ της ζωής του «Sing Your Song», η υπέρβαρη νικήτρια των περσινών Όσκαρ, Γκαμπούρι Σιντίμπε η οποία πρωταγωνιστεί στο (ας μην το χαρακτηρίσω και δεν είμαι και σε φόρμα) «Yelling to the sky» και κάτι ξενέρωτοι Γερμανοί που για να τους χειροκροτάνε πρέπει να είναι σταρ, εγώ πάλι χαίρομαι που δεν τους ξέρω.

Χλιαρό το ελληνοαλβανικό «Amnesty»

Χλιαρό και παρά κάτω το ελληνοαλβανικό «Amnesty» του Μπουζάρ Αλιμάνι. Α, μην ξεχαστώ, στο κόκκινο χαλί είδα και έναν τρομαχτικό κουβά, αγκαλιά με τον κυρ πρόεδρο του φεστιβάλ, τον Ντίτερ Κόσλινγκ, πως τον λέγανε τον κουβά, πως τον λέγανε, Ανγκέλα Μέρκελ κάτι, σαν πρωταγωνίστρια σε λεσβιακό πορνό πολιτικό θρίλερ έμοιαζε κι άμα την έβλεπες όταν έβαλε τα γυαλιά του 3D για να δει την συγκλονιστική «Pina» του Βιμ Βέντερς, θα χρειαζόσουνα πάνες ακράτειας γι αυτό που θα πάθαινες από το φόβο σου. Άντε μετά να ηρεμήσεις με το φιλανθρωπικό κοσμικό gala του Cinema for Peace (Σινεμά για την Ειρήνη) που διοργανώνεται κάθε χρόνο στο υπέροχο Konzerthaus και είχε την Δευτέρα το βράδυ για βραβευμένο έναν υπέροχο Σον Πεν να τον πιεις στο ποτήρι (ναι, με έναν Σον Πεν ηρεμείς), και όπως πάντα πολλούς καλεσμένους από τους οποίους ξεχώρισε μια φωτογενής αλλά τραβηγμένη στη μουσούδα και παχουλούλα Ορνέλα Μούτι.

Το μαθαίνει αυτό η Μαντόνα και σου λέει, «στο Βερολίνο ο πρώην μου, τώρα να δεις θα πάω να του κλέψω τα φλας» και έρχεται μια μέρα πριν, δηλαδή την Κυριακή, σκάει μύτη στο Soho House της Αλεξάντερπλατς τρώει στο εστιατόριο Brasserie, κυκλοφορεί με τον υποτιθέμενο νέο της γκόμενο Brahim Zaibat, εντυπωσιάζει όπως πάντα, προβάλλει και 35 λεπτά από τη νέα της σκηνοθετική απόπειρα με τίτλο «W.E.», και τρελαίνει τον κόσμο χωρίς να κουνήσει το δαχτυλάκι της. Τι κρατάω από όλα αυτά τα μαγικά, θα σου πω. Η δουλειά του Βέντερς πάνω στις χορογραφίες της Πίνα Μπάους, σε 3D, είναι η πρώτη που με πείθει ότι ναι, το 3D έχει καλλιτεχνικό λόγο ύπαρξη, όσο και αν είναι δύσκολο να δακρύζεις φορώντας αυτά τα τερατογυαλιά.