Εύα Κοταμανίδου: Η εξομολόγηση της ηθοποιού για την σχέση της με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο

Ήταν καλοκαίρι του 1973 όταν το τηλέφωνο του σπιτιού της ηθοποιού Εύας Κοταμανίδου, που έφυγε τα ξημερώματα από τη ζωή, χτύπησε και στην άλλη γραμμή βρισκόταν ο σπουδαίος σκηνοθέτης Θόδωρος Αγγελόπουλος. Παρότι εκείνη είχε ξεχωρίσει με τις εντυπωσικές ερμηνείες της στο Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν», δεν είχε τύχει να συναντηθεί ποτέ μαζί του. Εξ ου και στο άκουσμα της φωνής του έμεινε έκπληκτη αλλά και ενθουσιασμένη. Χωρίς πολλά λόγια ο Αγγελόπουλος μπήκε κατευθείαν στο θέμα και τής είπε πως θέλει να τη δει για μια ταινία που ετοίμαζε. Επρόκειται για τον «Θίασο» που συγακταλέγεται ανάμεσα στις 100 σημαντικότερες ταινίες του παγκόσμιου κινητογράφου.

Το πρώτο ραντεβού κλείστηκε στο γραφείο που διατηρούσε ο Θόδωρος Αγγελόπουλος στην Αριστοτέλους. Κι εκείνη την παρθενική τους συνάντηση η ηθοποιός δεν την ξέχασε ποτέ: «Η πρώτη μας επαφή ήταν συγκλονιστική. Μιλήσαμε, με τράβηξε κάποιος συνεργάτης του φωτογραφίες και μου είπε ότι θα με πάρει τηλέφωνο για να μου πει το τελικό ‘’εντάξει’’, οπότε καταλαβαίνετε την απογείωση που ένιωθα» είχε εξομολογηθεί το 2012, σε εκδήλωση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Το πρώτο γύρισμα για την ταινία πραγματοποιήθηκε στην Πλατεία της Καρδίτσας αλλά μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου τα γυρίσματα διακόπηκαν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα: «Ξαναρχίσαμε στην πιο σκληρή περίοδο, της χούντας επί Ιωαννίδη. Τα γυρίσματα κράτησαν σχεδόν δύο χρόνια. Όταν ξεκίνησε ο «Θίασος» την περίοδο της χούντας, κανείς από μας τους ηθοποιούς δεν ήξερε τι ταινία γυρίζαμε, ποιο είναι το σενάριο, ούτε τι ρόλο είχαμε. Ήταν δύσκολες εποχές και ο Θόδωρος δεν ήξερε ποιοι είμαστε. Γυρίζαμε πλάνα μακριά και αποστασιοποιημένα και όταν άρχισε να μας γνωρίζει, μια μέρα στο ξενοδοχείο στα Γιάννενα μας κάλεσε όλους στο δωμάτιό του και μας διηγήθηκε το σενάριο» περιέργραφε χαρακτηριστικά η ίδια σκιαγραφώντας τον μαγικό κινηματογραφικό κόσμο του μεγάλου σκηνοθέτη αλλά και τον ιδιαίτρο τρόπο με τον οποίον εργαζόταν.

Μέσα σε όλη αυτή την πρωτόγνωρη για την ίδια ατμόσφαιρα η ηθοποιός προσπαθούσε να προσασμοστεί, να ενσωματωθεί, να νιώσει άνετα, να μπορέσει να δώσει τον καλύτερο υποκριτικό εαυτό της. Η δουλειά στο πανί και στο σανίδι έμοιαζε αρχικά εντελώς διαφορετική στην πορεία όμως διαπίσωσε πως υπήρχαν πολλοί κοινοί κώδικες ανάμεσά τους: «Ερχόμενη από το θέατρο, έτρεμα στην ιδέα ότι θα βρεθώ μπροστά στον κινηματογραφικό φακό. Όμως όταν αρχίσαμε με αυτά τα μεγάλα γοητευτικά πλάνα με τα travelling, που ταξίδευαν και τον κόσμο και εμάς στο χώρο και τον χρόνο, είχα την αίσθηση ότι δε με πλησιάζει ο φακός και εκφραζόμουν με όλο μου το είναι. Ήταν το ‘’σωματικό θέατρο’’ που λέγαμε στο Θέατρο Τέχνης, από το οποίο προερχόμουν. Γιατί το σώμα μιλά πάρα πολύ, ανάλογα με το πώς κινείται και αντιδρά όσο δυνατά και ο λόγος. Αυτό που έβλεπα δεν ήταν ο κινηματογράφος που γνώριζα. Αυτή η κινηματογραφική γλώσσα είχε μια τεράστια γοητεία» παραδεχόταν με ενθουσιασμό.

Η ταινία έκανε πρεμιέρα το 1975, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και σημείωσε πολύ μεγάλη επιτυχία. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία του φεστιβάλ που τόσος πολύς κόσμος έσπευσε να παρακολουθήσει μια ταινία. Οι ουρές έξω από το ταμείο ήταν μεγάλες ενώ αρκετοί από αυτούς που δεν πρόλαβαν να βρουν θέση, έμειναν και είδαν την προβολή όρθιοι! Στο φινάλε ο ενθουσιασμός του κόσμου ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής. Όλοι πλέον όρθιοι χειροκτορούσαν τον σκηνοθέτη και τους ηθοποιούς του για πολύ ώρα.

Μετά από αυτή την πρώτη, ευτυχή κινηματογραφική τους συνάντηση η Εύα Κοταμανίδου μπήκε πλέον στην επιλεκτική λίστα των αγαπημένων ηθοποιών του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Η μορφή της, ο ιδιαίτερος τρόπος των ερμηνειών της πρόσφεραν στον πολυβραβευμένο σκηνοθέτη αυτά ακριβώς που ζητούσε. Γι' αυτό, εξάλλου, και επέλεξε να την συμπεριλάβει στο καστ κι άλλων ταινιών που γύρισε τα επόμενα χρόνια μεταξύ των οποίων και ο «Μεγαλέξαντρος», το «Τοπίο στην Ομίχλη» και το «Βλέμμα του Οδυσσέα», «Το Λιβάδι του Δακρύζει» κ.α. 

Αν και φανατική λάτρης της θεατρικής πράξης η Εύα Κοταμανίδου ανακάλυψε έναν νέο, διαφορετικό αλλά εξίσου γοητευτικό κόσμο χάρη στον Θόδωρο Αγγελόπουλο. Κι εκείνο που κατά κύριο λόγο την μαγνήτιζε ήταν ο τρόπος με τον οποίον διαχειριζόταν τα ιστορικά γεγονότα: «Ο Θόδωρος ήταν πάντα λάτρης της Ιστορίας. Οι ταινίες του εστίαζαν πάντα στα ιστορικά γεγονότα, αλλά δεν έκανε αναπαράσταση της Ιστορίας. Ουσιαστικά χρησιμοποιούσε την Ιστορία, χωρίς να την αλλοιώνει βέβαια, για να μιλήσει μέσα από τη δική του αισθητική, καλλιτεχνική, δημιουργική ματιά» υπογράμμιζε η ίδια συμπληρώνοντας με νόημα: «Οι ταινίες του και κυρίως ο Θίασος ανταποκρίθηκε πάρα πολύ έντονα στο λαϊκό συναίσθημα της μεταπολίτευσης. Εγώ δε θα έλεγα ότι είναι μόνο λαϊκός. Ο Θόδωρος ήταν ένας άνθρωπος ευφυής, διαβασμένος, με υψηλή αισθητική, με πολλές γνώσεις οπότε νομίζω ότι ανταποκρινόταν το κοινό ανάλογα και με τη δική του παιδεία».

Ειδήσεις σήμερα:

Απάτη τύπου carousel: «Εξαφανίστηκε» από τρία e-shops ΦΠΑ 15 εκατ. σε 3 χρόνια

Τι καιρό θα έχουμε το Σαββατοκύριακο: Δείτε αναλυτικούς χάρτες

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: Την επόμενη εβδομάδα παίρνει εξιτήριο από τον «Ευαγγελισμό»