Κράνος αρχαίου Έλληνα πολεμιστή ανακαλύφθηκε στην Κροατία (φωτογραφίες)
10.12.202011:59
Στον τάφο του πολεμιστή βρέθηκε ένας θησαυρός από αντικείμενα και τα οστά μιας γυναίκας
Ένα αρχαίο ελληνικό κράνος ανακαλυφθηκε πρόσφατα στην Κροατία, και πιο συγκεκριμένα σε έναν τάφο πολεμιστή μέσα σε βράχο.
Σύμφωνα με την Daily Mail, πρόκειται για ένα «ιλλυρικό κράνος» που έχει διατηρήσει μετά από τόσους αιώνες τον εμβληματικό σχεδιασμό του. Ο αρχαιολογικός όρος «ιλλυρικό κράνος» περιγράφει έναν τύπο ορειχάλκινης περικεφαλαίας που χρησιμοποιούνταν ευρύτατα κατά τον 8ο και 7ο π.Χ. αιώνα, ειδικά στην Πελοπόννησο, που ήταν και ο τόπος της πρωιμότερης εξέλιξής του. Το όνομα του το έχει πάρει, εσφαλμένα, από την Ιλλυρία, για το λόγο ότι από εκεί προέρχονταν πολλά τέτοια ευρήματα την εποχή που άρχισαν να τα μελετούν οι αρχαιολόγοι.
Ο τάφος με το σημαντικό εύρημα βρέθηκε στην πλαγιά ενός βουνού στο Zakotarac, στη Νότια Δαλματία.
Εκτός από την περικεφαλαία οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν έναν θησαυρό από αρχαία όπλα, στολίδια και αντικείμενα, αλλά και τα λείψανα μιας γυναίκας που είχε θαφτεί με ένα χάλκινο βραχιόλι στον καρπό της. Η προέλευση των περισσότερων ευρημάτων είναι ελληνική, και το γεγονός ότι επρόκειτο για πολυτελή είδη της εποχής μαρτυρούν το υψηλό στάτους του άνδρα που τάφηκε στο συγκεκριμένο σημείο.
Την ανακάλυψη έκαναν, σύμφωνα με το βρετανικό δημοσίευμα, αρχαιολόγοι του Πανεπιστημίου του Ζάγκρεμπ, σε συνεργασία με το Μουσείο του Ντουμπρόβνικ. Η επιστημονική ομάδα πιστεύει οτι ο τάφος άνηκε σε υψηλόβαθμο αρχαίο Έλληνα πολεμιστή, που τάφηκε με την περικεφαλαία στο κεφάλι του, η οποία ήταν και το μόνο που απέμεινε από εκείνον.
Όπως επισημαίνει η Daily Mail, ο συγκεκριμένος τύπος κράνους χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τους Έλληνες, αλλά και τους Ετρούσκους και τους Σκύθες, προτού υιοθετηθεί απο τους Ιλλύριους, που του έδωσαν και το όνομά του. Το «ιλλυρικό κράνος» έγινε επίσης δημοφιλές στην Ιταλία, όπου κατασκευαζόταν από ελεφαντόδοντο. Στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας είχε πάψει να χρησιμοποιείται ήδη από τον 5ο αιώνα π.Χ., ενώ η χρήση του στην Ιλλυρία περιορίστηκε έναν αιώνα αργότερα.