Είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να εκδηλώνει επιθετική, υβριστική και χειριστική συμπεριφορά μόνον απέναντι σε συναδέλφους του με τους οποίους μοιράζεται το θεατρικό σανίδι και να φέρεται άψογα σε όλες τις υπόλοιπες επαγγελματικές και κοινωνικές επαφές του; Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι προφανώς αρνητική. Απόδειξη γι' αυτό αποτελεί το γεγονός ότι ο Γιώργος Κιμούλης, ο οποίος κάθε μέρα που περνά βαρύνεται με όλο και περισσότερες καταγγελίες, έχει δείξει το σκληρό του πρόσωπο και σε άλλες επαγγελματικές κατηγορίες. Ανάμεσά τους και αυτή των κριτικών θεάτρου κάποιους από τους οποίους έχει εξυβρίσει, λοιδωρήσει και απειλήσει ευθέως κατά το παρελθόν επειδή, πολύ απλά, δεν συμφωνούσε με τα γραφόμενά τους!
Όσοι παρακολουθούν στενά τις τελευταίες δύο δεκαετίες τα τεκταινόμενα στον χώρο του ευρύτερου πολιτιστικού ρεπορτάζ γνωρίζουν καλά το απροκάλυπτο μπούλινγκπου έκανε ο ηθοποιός σε δημοσιογράφους οι οποίοι έκαναν κριτική θεάτρου σε μεγάλα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης με στόχο είτε να τους πατρονάρει είτε ακόμη και να τους φιμώσει για να μην γράφουν την άποψή τους. Επιχειρούσε, δηλαδή, απροκάλυπτα, να τούς υποδείξει τον τρόπο με τον οποίο θα κάνουν τη δουλειά τους. Αυτό βεβαίως συνέβαινε σε περιπτώσεις που ο ίδιος θεωρούσε τις κριτικές αρνητικές.
Απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί, ύβρεις, ειρωνίες, σεξουαλικά υπονοούμενα με το πρόσχημα του αγοραίου χιούμορ ακόμα και απειλές εκτόξευε o Γιώργος Κιμούλης για να πετύχει τον σκοπό του που δεν ήταν άλλος από τον να επιβληθεί, μετά τον χώρο του θεάτρου, και σε αυτόν της θεατρικής κριτικής. Έφθασε μάλιστα στο σημείο να δημιουργήσει μια διαδικτυακή στήλη την οποία χρησιμοποιούσε ως βήμα για να δολοφονήσει την επαγγελματική προσωπικότητα συγκεκριμένων επαγγελματιών του χώρου με εμπειρία και συνεπή διαδρομή.
Ο ηθοποιός δεν δίσταζε να χρησιμοποιήσει κάθε δημόσιο βήμα που τού προσφερόταν για να εξαπολύσει τις επιθέσεις του
Πρόκειται για μια στήλη με τίτλο «Κριτική στην κριτική» η οποία φιλοξενήθηκε το 2010, για μικρό χρονικό διάστημα είναι η αλήθεια, στην ιστοσελίδα mediasoup, όπου αντί για θεατρολογικές παρατηρήσεις, όπως είχε ανακοινώσει πως θα κάνει, επιδιδόταν σε άνευ προγουμένου δημόσιες επιθέσεις ενάντια σε συγκεκριμένους κριτικούς θεάτρου.
Κλείσιμο
Από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι αυτή του επί σειρά ετών κριτικού θεάτρου της εφημερίδας «Τα Νέα», Γιώργου Σαρηγιάννη τον οποίο ο Γιώργος Κιμούλης έσπευσε να...βάλει στη θέση του με αφορμή την κριτική που είχε γράψει σχετικά με την παράσταση του «Αμφι – θεάτρου» του Σπύρου Ευαγγελάτου «Οιδίπους Τύραννος» που φιλοξενήθηκε στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Έγραφε λοιπόν ο Γιώργος Κιμούλης σε εκείνο το κείμενό του, με τίτλο «φληναφήματα και πομφόλυγες»» μπαίνοντας περνώντας κατευθείαν στην επίθεση: «Γιώργο [Σαρηγιάννη] μου, συγνώμη για τον δύσκολο τίτλο, αλλά τρελλαίνομαι με την ιδέα, πως θα τρέχεις στα λεξικά να βρεις τι είναι φληνάφημα και τι πομφόλυξ!) Πέντε χρόνια έχουν περάσει και σου έχω μείνει ανεξίτηλος. Πρόσεχε, τρελλό αγόρι, θα τον παρεξηγήσουν αυτόν τον έρωτα! Άλλωστε εσύ έχεις συνηθίσει να είσαι δεύτερος»...
Για να περάσει, αμέσως μετά, σε αήθεις χαρακτηρισμούς σχετικά με την επαγγελματική αλλά και την προσωπική του αξιοπρέπεια: «Διάβασα, που λες λοιπόν, (στα πεταχτά πρέπει να ομολογήσω – όπως γράφεις κι εσύ δηλαδή) το χαζοχαρούμενο ευθυμογράφημά σου. Μετά Γιώργο μου (δε σε πειράζει που σε λέω Γιώργου μου, ε;) – μετά Γιώργο μου, παρατήρησα, πως η γραφή σου συνεχίζει να είναι στο επίπεδο δευτέρας ή τρίτης τάξης κάποιου γυμνασίου θηλέων και ησύχασα....Και το χιούμορ σου... δεν παίζεται. Απορώ γιατί κάποιοι το λένε κρυόκωλο....»
Από την συνέχεια του κειμένου μάλιστα, προκύπτει ξεκάθαρα ο έμμεσα επιθετικός αλλά ολοφάνερα χειριστικός και απαξιωτικός τρόπος συμπεριφοράς του, στον οποίον αναφέρονται στις πρόσφατες καταγγελίες τους οι περισσότερες ηθοποιοί που τόλμησαν να μιλήσουν δημόσια για τα όσα βίωσαν στο πλευρό του. Διαβάστε και θα καταλάβετε: «Τι είναι αυτό;! – ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ, ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ;! Σου είπαν, μωρό μου, πως οι σοβαροί κριτικοί στην αρχή αναλύουν το έργο κι εσύ έκατσες κι έγραψες την ΥΠΟΘΕΣΗ;! Έλα μ.... στο τόπο σου! Ποιος σου το είπε αυτό, παιδί μου; Ο Γεωργουσόπουλος στο είπε; Παιδάκι μου, θέλει να σε καταστρέψει αυτός. Είναι κακός άνθρωπος. Στο είπε για να γελάμε μαζί σου. Να σε δείχνουμε και να λέμε: "δες το χαζό!" Γελάω! Πρέπει να τρέμεις όταν γράφεις. Λες από μέσα σου: "θα καταλάβουν τι μαλάκας είμαι". Σαν να διάβάζω έκθεση καλοσιδερωμένης μαθήτριας του δημοτικού. Ω, ρε πού καταντήσαμε;! Μάθανε πως γ........στε, πλάκωσαν κι οι γύφτοι! Σε λίγο θ' αρχίσεις και ν' ακούς φωνές... γάμα τα! Ξέρεις λοιπόν τι προτείνω, Ζαν ντ' Αρκ; Καλά, καλά... βαριέμαι να σχολιάζω άλλο τις μπουρδολογίες σου. Βαρέθηκα να σου κάνω άλλο πλάκα. Γιατί για πλάκα είσαι. Άντε ρε Γιώργο, γράψε καμία άλλη κριτική τώρα, να γελάσουμε! Εγώ πάντως δεν μπορώ ούτε να πατήσω, ούτε και να αποπατήσω στα γραπτά σου [...] "Στην τουαλέτα". Γιατί δεν έμενες εκεί; Αφού εκεί είναι ο φυσικός σου χώρος. Γιατί επέστρεφες στην αίθουσα, BOF (boring old fart); Γιατί; Μα, καλά δεν ντρέπεσαι καθόλου; - Να μου πεις εδώ δεν ντρέπονται αυτοί, που σε αφήνουν και γράφεις τέτοιες χυδαιότητες, θα ντραπείς εσύ; Ειλικρινά ήθελα να 'ξερα δεν υπάρχει κανείς στην εφημερίδα σου, να διαβάζει αυτά τα άθλια κείμενα που γράφεις;».
Εκτός από μαθήματα θεάτρου ο Γιώργος Κιμούλης παρέδιδε και μαθήματα θεατρικής κριτικής...ακατάλληλα για ανηλίκους
Ο Γιώργος Κιμούλης όχι απλώς δεν είχε καμία απολύτως επιφύλαξη να δημοσιεύσει το παραπάνω κείμενο αλλά έσπευδε να επιτεθεί σε οποιονδήποτε τολμούσε να γράψει κάποιο αρνητικό σχόλιο σχετικά με την ανάρτησή του. Όταν λοιπόν η έμπειρη δημοσιογράφος Στέλλα Βλαχογιάννη τον εγκάλεσε με περισσό θάρρος για τον τρόπο του έλαβε την εξής ακραία υποτιμητική και σεξιστική απάντηση: «Φαίνεται έχεις πολύ καιρό να να δεις τυπωμένο κείμενό σου γι' αυτό, παρά την απειλή των 10000 λέξεων, - που βάζω στοίχημα δεν τις έχεις - η γραφή σου κινείται στα όρια του παραληρήματος. Χαίρομαι πάντως που σου έδωσα την ευκαιρία να θυμηθείς ξανά το επάγγελμα σου...Δεν με αφορούν ούτε αυτά που λες λοιπόν, ούτε αυτό που είσαι, μανάρι μου. Δεν σε ήξερα πριν το σχόλιό σου. Ειλικρινά. Μόλις τώρα έψαξα και βρήκα ποια ήσουν και τι έκανες. Σε ποια απ' όλες τις ανοησίες σου μπορώ να απαντήσω; Δεν μπορώ να παρακολουθήσω το παραλήρημά σου. Μόνο να σε κατανοήσω. Δε γίνεται ν' απαντήσω στην κακιασμένη κιτρινίλα σου, ψυχή μου. Τι χαζομάρες είναι αυτές; Θα κάτσω τώρα εγώ να υποδεικνύω σ' εσένα κείμενα που τους περισσεύει η τεστοστερόνη! Τι τα θες; Χρειάζεσαι τεστοστερόνη εσύ; Τι να την κάνεις; Αν πάλι τη χρειάζεσαι, βρες την αλλού»!
Παρότι τα παραπάνω αρκούν, και με το παραπάνω, για να αντιληφθεί κανείς το ύφος και «ήθος» του Γιώργου Κιμούλη θα πρέπει να αναφέρουμε ότι την ίδια εκείνη περίοδο έβαλε στο στόχαστρο έναν ακόμη δημοσιογράφο, τον θεατρικό συντάκτη της τότε «Ελευθεροτυπίας», Γρηγόρη Ιωαννίδη: «Πάλι;!!! Καλά εσύ δεν παίζεσαι! Τι πίνεις και δε μας δίνεις, αγόρι μου; Τι υστερία είναι αυτή με τα κιλά, παιδί μου; Τρίτη φορά;!!! Νύχτα την έγραψες την κριτική; Κι αν ήταν νύχτα δεν την ξαναδιάβασες το πρωί, πριν τη δώσεις για τύπωμα;» έγραφε για να ολοκληρώσει το προσβλητικό του παραλήρημα απειλώντας: «Πρόσεχε μικρέ μου α-λέκτωρ, πρόσεχε τι γράφεις, γιατί δεν είμαστε όλοι κότες και την επόμενη φορά... βρεγμένη σανίδα! Συνεννοηθήκαμε;».
Η δικαιολογία που χρησιμοποίησε τότε ο ηθοποιός απέναντι σε όσους τον κατηγόρησαν για εκδικητική συμπεριφορά ήταν πως οι επιθέσεις του δεν αφορούσαν σε κριτικές που είχαν γραφτεί για δικές του παραστάσεις. Μια δικαιολογία που, βεβαίως, δεν θα μπορούσε να γίνει πιστευτή, σε όσους γνωρίζουν καλά πως ο Γιώργος Κιμούλης είναι εξαιρετικά ευφυής για να κινηθεί τόσο απροκάλυπτα...
