Σερ Άντονι Χόπκινς: Ο Χάνιμπαλ Λέκτερ που έγινε... Πάπας, αλλά πήρε το Όσκαρ ως «απλός» πατέρας

Μη σκέφτεσαι τόσο πολύ. Απλά κάν’ το. Οι δύο παραπάνω φράσεις, ψωμοτύρι για τους new age ευζωιστές που παραδίδουν μαθήματα ζωής πριν καλά καλά προλάβουν να ζήσουν, απαίτησαν πολλές δεκαετίες εμπειριών για να γίνουν καθημερινή πράξη από τον Άντονι Χόπκινς. Ήταν τόσο απλό και απελευθερωτικό όταν το άκουσε από τα χείλη του αείμνηστου πια Σταν Γουίνστον, ενός από τους κορυφαίους των ειδικών εφέ της βιομηχανίας του θεάματος. Εκείνος την πρώτη φορά που είδε τους πίνακες που ο Χόπκινς δημιουργεί στον ελεύθερο χρόνο του στο σπίτι του στην Ουαλία τον παρότρυνε να μην τα παρατήσει. Ήταν μια λυτρωτική στιγμή για τον ηθοποιό, που είχε χαμηλώσει το βλέμμα και σχεδόν με παιδιάστικη ντροπή παραδεχόταν πως του είχε δείξει ποτέ κανείς πώς να ζωγραφίζει. Ήταν απλώς μια πηγαία έκφρασή του. Πλέον δεν έχει την παραμικρή συστολή να το παραδεχτεί. Οι πίνακες που δημιουργεί – αμάλγαμα χάους και χρώματος τους χαρακτηρίζει - εμπιστευόμενος απλώς τη διάθεσή του έχουν ζήτηση, αρέσουν.

Παρότι στα 83 του χρόνια θα μπορούσε να υποστηρίξει πως τα έχει δει και τα έχει ζήσει όλα – ποιος θα του καταλόγιζε άδικο; - ο Άντονι Χόπκινς επιμένει να ακούει, να μαθαίνει, τελικά να εντυπωσιάζει ακόμα και τον εαυτό του. Κάπως έτσι μυήθηκε και στα κοινωνικά δίκτυα. Ήταν στα γυρίσματα μιας ταινίας του franchize Transformers, όταν ο Μαρκ Γουόλμπεργκ του ζήτησε να κάνει τη λεβεντιά και να γράψει ένα tweet. Ο Χόπκινς σάστισε. Δεν είχε την παραμικρή ιδέα για τα – όχι τόσο καινά πια – δαιμόνια των κοινωνικών δικτύων. Αποφάσισε να μυηθεί κι εκείνος.


Δείτε εδώ το τρέιλερ της ταινίας «The father»



Δείτε βίντεο με τις μεγάλες στιγμές των Οσκαρ και την ανακοίνωση της βραβευσης του Αντονι Χόπκινς


Αν αυτό ήταν το κύμα της εποχής, δεν είχε παρά να το καβαλήσει. Σήμερα το προφίλ του στο Instagram αριθμεί περί τα 2,8 εκατομμύρια followers. Και είναι όσο cool προδιαθέτει η εικόνα του χολιγουντιανού μύθου αλλά και τόσο πηγαίο όσο θα περίμενε κανείς από έναν ηλικιωμένο άνθρωπο που δεν παίζει ακριβώς την τεχνολογία στα δάχτυλα. Εκείνος απλώς ζει την ζωή του. Ζωγραφίζει, παίζει με τον γάτο του, δειγματίζει τα larger than life φλοράλ πουκάμισά του, ανακαλεί μερικές από τις πολλές κορυφαίες ερμηνευτικές στιγμές του, ερμηνεύει στο πιάνο Σοπέν και Ραχαμάνινοφ. Είναι μάλιστα τόσο κύριος ώστε έχει κι ένα δεύτερο πιάνο το υπόγειο του σπιτιού του, ώστε όταν εξασκείται στη μουσική ή συνθέτει να μην ενοχλεί τους γείτονές του. Εκείνους δηλαδή που πανηγύρισαν έξαλλα την πρόσφατη βράβευσή του με το BAFTA Ά Ανδρικού Ρόλου για την – καθηλωτική όπως γράφουν οι ειδήμονες – ερμηνεία του στην ταινία «Ο πατέρας» του Γάλλου θεατρικού συγγραφέα Φλοριάν Ζελέρ, τον ρόλο δηλαδή που του χάρισε το δεύτερο βραβείο Όσκαρ της καριέρας του.

Αν δεν ήταν οι γείτονές του ο Χόπκινς ίσως και να μην είχε πάρει μυρωδιά α) πως απομενήθηκαν τα βραβεία της βρετανικής ακαδημίας κινηματογράφου και β) ότι ο ίδιος ήταν ο αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής – κι αυτό δεν οφείλεται καθόλου ή τέλος πάντων ελάχιστα στο γεγονός ότι έγινε ο γηραιότερος πρωταγωνιστής που βραβεύτηκε στην ιστορία του θεσμού. Οι κριτικοί συμφωνούν ομόθυμα ότι στο φιλμ του Ζελέρ ο Χόπκινς δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας, υποδυόμενος τον πάσχοντα από άνοια αλλά και τον τρόπο που η ασθένειά του αποσαθρώνει τη σχέση με την κόρη του, την οποία υποδύεται η Ολίβια Κόλμαν. Αλλά εδώ που τα λέμε πότε ο Χόπκινς φάνηκε κατώτερος των υποκριτικών περιστάσεων; Μόλις πέρσι μας άφηνε – για μια ακόμα φορά έκθαμβους – στους «Δύο Πάπες» του Netflix. Με όποιον χαρακτήρα κι αν αναμετράται ο Ουαλός ηθοποιός φροντίζει να μη διαψεύδει ποτέ τον δάσκαλό του Σερ Λόρενς Ολίβιε, τον οποίο στα πρώτα βήματα της καριέρας του κλήθηκε να αντικαταστήσει στο Εθνικό Θέατρο του Λονδίνου. «Ένας πολλά υποσχόμενος νεαρός ηθοποιός στο θίασο που ονομαζόταν Άντονι Χόπκινς με αντικαθιστούσε και διεκπεραίωσε το ρόλο του Έντγκαρ σαν γάτος με ένα ποντίκι ανάμεσα στα δόντια», έγραφε ο Ολίβιε για τον Χόπκινς στα απομνημονεύματά του.

Η τέχνη ήταν παιδιόθεν για τον Χόπκινς ο τρόπος του να επικοινωνήσει με τον κόσμο. Άλλωστε μεγάλωνε σε έναν κόσμο που κάθε μέρα του έδειχνε με ολοένα και πιο πειστικούς τρόπους πως ο ίδιος ήταν απλώς ηλίθιος. Η δυσλεξία αλλά και το σύνδρομο Άσπεργκερ με τα οποία είχε διαγνωστεί ήταν τροχοπέδη για την επικοινωνία του με τους ανθρώπους και του δημιουργούσαν ένα σωρό προβλήματα στο σχολείο. Αν και ο φούρναρης πατέρας του επέμενε πως ο γιος του έπρεπε να μορφωθεί, ο Χόπκινς δεν μπορούσε να ανταποκριθεί. Αντιθέτως, στράφηκε στην τέχνη, στην ζωγραφική και τη μουσική. Στα 12 του επέστρεψε στα μαθητικά θρανία και με το ζόρι έμεινε δυο χρόνια. Η προίκα του από την παιδική του ηλικία λέει  πως είναι το σύνδρομο κατωτερότητας που τον κατατρύχει μέχρι και σήμερα. Η γνωριμία του με τον συντοπίτη του Ρίταρντ Μπάρτον ήταν καθοριστική για εκείνον.

Πολλοί εικάζουν ότι δυο τους συνδέθηκαν με στενή φιλία, όμως σύμφωνα με τον Χόπκινς η σχέση τους ήταν μάλλον εκείνη του μέντορα και του μαθητή. Με τη βοήθεια του Μπάρτον σπούδασε υποκριτική αρχικά στην Ουαλία και κατόπιν στη Βασιλική Ακαδημία του Λονδίνου. Τη δεκαετία του ‘60 έκανε τα πρώτα βήματά του στο θέατρο. Τότε συνέβη και η περίφημη συνάντησή του με τον Ολίβιε. Θα μπορούσε να κυνηγήσει μια θεατρική καριέρα αξιώσεων. Αλλά βαριόταν. Δεν άντεχε με τίποτα την επανάληψη του ίδιου έργου, του ίδιου ρόλου, των ίδιων λέξεων κάθε βράδυ. Άλλωστε είχε κάνει ήδη πάρει το κινηματογραφικό βάπτισμα του πυρός στο «Λιοντάρι του Χειμώνα» πλάι στους θρύλους Πίτερ Ο’Τουλ και Κάθριν Χέπμπορν. Το σινεμά θα γινόταν η Ιθάκη του – με μια σύντομη στάση προηγουμένως στην τηλεόραση. Πάντως, στο θέατρο επέστρεψε τη δεκαετία του ‘80, ενσάρκωσε τον αγαπημένο του σαιξπηρικό ρόλο, εκείνον του Βασιλιά Λιρ ενώ το 1989 εμφανίστηκε για τελευταία φορά στο Γουέστ Εντ στην παράσταση «M. Butterfly».

Ήταν η εποχή που ο Χόπκινς έλεγε πως οι λογαριασμοί του με το Χόλιγουντ και την επιδερμικότητά του είχαν κλείσει δια παντός. Μάλιστα, είχε εγκαταλείψει το Λος Άντζελες και είχε εγκατασταθεί μόνιμα ξανά στο Λονδίνο. Είχε μόλις περάσει το κατώφλι των 50 ετών και είχε όλη την ζωή (έστω ένα γενναίο κομμάτι της) μπροστά του για να εκπληρώσει το σχέδιό του, το οποίο τότε περιλάμβανε αξιοσέβαστους ρόλους σε αξιοπρεπείς σειρές του BBC και φυσικά ρεφάρισμα του χαμένου χρόνου στη θεατρική πιάτσα της βρετανικής πρωτεύουσας. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή της επαγγελματικής, στην πραγματικότητα υπαρξιακής, στροφής του τον βρήκε η πρόταση του σκηνοθέτη Τζόναθαν Ντέμι για τη «Σιωπή των Αμνών». Χρειαζόταν έναν σαιξπηρικής κοπής ήρωα, αναζητούσε έναν άνθρωπο που θα μπορούσε να χειραγωγήσει απλώς τοποθετώντας τη μία λέξη δίπλα στην άλλη, ήθελε τον Χόπκινς. Ο ηθοποιός ήταν ο Χάνιμπαλ Λέκτερ, απλώς ήταν ζήτημα χρόνου να το αποδεχτεί. Έγινε ο εμβληματικότερος κακός του σινεμά και κέρδισε το πρώτο του Όσκαρ Α Ανδρικού Ρόλου. Η καριέρα του στο Χόλιγουντ, την οποία αποτασσόταν μετά βδελυγμίας, είχε μπει σε νέα τροχιά. Αλλά και η ζωή του. Ο Χόπκινς είχε βγει νικητής από την περιδίνησή του στον αλκοολισμό, είχε λάβει τον τίτλο του Sir από τη Βασίλισσα στα τέλη των 80s, απολάμβανε οικουμενική ακτινοβολία και virality.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Anthony Hopkins (@anthonyhopkins)

Η διασημότητα για τον Ουαλό ηθοποιό δεν ήταν πάντα εύκολη υπόθεση. Η εμμονική προσήλωσή του στους ρόλους – λέγεται ότι μπορεί να διαβάσει έως και 200 φορές το κείμενο ενός ρόλου προκειμένου να αποδώσει το λόγο αυθόρμητα και φυσικά -, η αγωνία, η προσπάθεια και η αναζήτηση του επόμενου μεγάλου ρόλου πυροδοτούσαν πάντα μέσα του το παιδί εκείνο που πίστευε ότι υστερούσε έναντι των άλλων. Το αλκοόλ λειτούργησε για χρόνια ως καταφύγιο για εκείνον ενώ έγινε και ο λόγος που εγκατέλειψε την πρώτη του σύζυγο, την ηθοποιό Πετρονέλα Μπάρκερ αλλά και την κόρη που απέκτησαν μαζί.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Anthony Hopkins (@anthonyhopkins)

Ο γάμος ήταν καταδικασμένος από την αρχή λένε εκείνοι που τους γνώριζαν. Η σχέση του με το μοναχοπαίδι του, με το οποίο διατηρούν ψυχρή και αποστασιοποιημένη σχέση, έχει απασχολήσει τον Τύπο περισσότερο απ’ όσο απασχολεί πιθανότατα τον ίδιο. Ο Χόπκινς συνηθίζει να λέει πως δεν είναι υποχρεωτικό να αγαπάμε τους γονείς που μας φέρνουν στην ζωή ή τα παιδιά που αποκτούμε. «Δε χρειάζεται να αγαπάμε την οικογένειά μας». Σε άλλους ακούγεται σκληρό, σε κάποιους απλώς τίμιο. Πάντως, στάθηκε δίπλα στην κόρη του, την 52χρονη σήμερα Αμπιγκέιλ όταν εκείνη κυνήγησε μια καριέρα στην υποκριτική. Το 2018 όταν ρωτήθηκε σε συνέντευξή του αν έχει εγγόνια, έδωσε την αποστομωτική απάντηση πως απλώς δε γνωρίζει. Μόνο ως τραγική ειρωνεία μπορεί να ερμηνεύσει κανείς πως στην ταινία «Ο πατέρας» βασικός άξονας είναι η σχέση ενός ανοϊκού πατέρα με την κόρη του.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Anthony Hopkins (@anthonyhopkins)

Το 2003 ο Χόπκινς παντρεύτηκε για τρίτη φορά. Σύζυγός του και κινητήριος δύναμη για να συνεχίζει στα 83 του χρόνια να παραμένει ενεργός και δραστήριος είναι η Κολομβιανή ηθοποιός Στέλλα Αρρογιάβε. Γνωρίστηκαν σε μια αντικερί του Λος Άντζελες. Εκείνος αναζητούσε σπάνια κομμάτια για το σπίτι του στο Μαλιμπού, εκείνη εργαζόταν ως πωλήτρια. Στην πραγματικότητα η Κολομβιανή έγινε ένας καλός λόγος ώστε ο Χόπκινς που δήλωνε απογοητευμένος από τους ανθρώπους μα κυρίως από τις γυναίκες να εμπιστευθεί ξανά και να πιστέψει στο μαζί. Όχι για πάντα αλλά για όσο. Άλλωστε όπως ο Χόπκινς έχει αποφανθεί με περίσσευμα σοφίας: «Ναι, η επιτυχία είναι ένας τρόπος επιβίωσης, αλλά στο τέλος είμαστε όλοι απελπιστικά μόνοι».