Τομ Τζόουνς: Από τις 250 ερωμένες το χρόνο στα νιάτα του μέχρι τα μουσικά ρεκόρ που σπάει στα 80 του - Video

Πριν περίπου μία 20ετία, σε ηλικία 60 ετών, ξεσήκωνε τα απανταχού πλήθη με την χορευτική του επιτυχία «Sex Bomb» βάζοντας τα…γυαλιά σε πολλούς νεώτερούς του σταρ της εποχής. Τώρα, στα 80 του χρόνια, ο Τομ Τζόουνς  κατακτά ένα ακόμη μουσικό ρεκόρ αφού έγινε ο γηραιότερος άνδρας καλλιτέχνης που κατάφερε να κατακτήσει την κορυφή των βρετανικών τσαρτ.

Το νέο του άλμπουμ με τίτλο «Surrounded By Time», που κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες, βρέθηκε κατευθείαν στην πρώτη θέση του καταλόγου με τους πιο δημοφιλείς δίσκους της Αγγλίας, με τον βετεράνο τραγουδιστή να παίρνει τα σκήπτρα από τον Μπομπ Ντύλαν, ο οποίος πέτυχε την ίδια διάκριση, πέρσι, με το άλμπουμ του «Rough and Rowdy Ways» όντας όμως έναν χρόνο νεότερος.  

Ο ίδιος πάντως φάνηκε να απολαμβάνει τη νέα αυτή διάκριση με όλη του την καρδιά, επιδεικνύοντας μάλιστα νεανικό ενθουσιασμό. «Είμαι τόσο ενθουσιασμένος, δεν έχω λόγια να περιγράψω πώς νιώθω. Είναι καταπληκτικό, απίστευτο» δήλωσε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε: «Είναι υπέροχο που το κοινό μού επιτρέπει να εκφράζομαι μουσικά στην ηλικία μου και με στηρίζει. Είμαι ευγνώμων».

Όσο για πώς καταφέρνει να διατηρείται σε τόσο καλή φόρμα παρά την προχωρημένη ηλικία του; «Έχω ένα ποδήλατο γυμναστικής στο υπνοδωμάτιό μου και ένα ακόμη όργανο στο οποίο κρεμιέμαι ανάποδα για πέντε λεπτά κάθε μέρα. Οπότε μπορεί να είναι μεγάλος, η φωνή μου όμως παραμένει νέα!».

Η αλήθεια είναι πως η ιδιαίτερη, βαρύτονη και απολύτως αναγνωρίσιμη, εδώ και δεκαετίες, φωνή του, που έχει συνδεθεί άρρηκτα με μεγάλες, διαχρονικές επιτυχίες, συνεχίζει να ξεσηκώνει, να αγγίζει, να συγκινεί. Ήταν εξάλλου αυτή η φωνή που τον έκανε να ξεχωρίζει από τα άλλα παιδιά στα σχολικά του χρόνια καθώς δεν τα κατάφερνε ιδιαίτερα καλά ούτε στα μαθήματα ούτε στα αθλήματα. Τραγουδούσε όμως, και μάλιστα εξαιρετικά καλά! Κι όταν σε ηλικία 12 μόλις ετών προσβλήθηκε από φυματίωση και χρειάστηκε να παραμείνει δύο χρόνια σχεδόν κλινήρης μέχρι να θεραπευτεί, η μουσική ήταν για κείνον η καλύτερη συντροφιά και η πιο γλυκιά παρηγοριά.  

Άκουγε τα πάντα, από μπλουζ και σόουλ μέχρι ροκ εν ρολ και ποπ και αυτός ήταν ο λόγος που μεταγενέστερα θα επιλέξει να κινηθεί σε μια ευρύτατη μουσική γκάμα ισορροπώντας με ευκολία ανάμεσα σε πολλά διαφορετικά μουσικά είδη.

Το συναρπαστικό ταξίδι του στον γοητευτικό κόσμο της μουσικής ξεκινά κάπου εκεί στα μέσα της δεκαετίας του ’60 μέσα ένα τοπικό γκρουπ, τους Tommy Scott and the Senators μέχρι τη στιγμή που τον ανακαλύπτει ένας ικανός μάνατζερ, τον «βαφτίζει» Τομ Τζόουνς και τον παίρνει μαζί του στο Λονδίνο όπου πολύ σύντομα θα υπογράψει ένα π

ολύτιμο δισκογραφικό συμβόλαιο με την κορυφαία εταιρεία Decca. Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία έρχεται το 1964 με το τραγούδι «It’ s Not Unusal» για να ακολουθήσουν το κλασικό πλέον «What’s New Pussycat» και το «Thunderball» για την ταινία του Τζέιμς Μποντ. Ένα νέο μουσικό αστέρι είχε γεννηθεί γεγονός που επισημοποιήθηκε με το βραβείο Γκράμι Καλύτερου Πρωτοεμφανιζόμενου Καλλιτέχνη που απέσπασε το 1966. Ήταν η ίδια εκείνη χρονιά που θα γνωρίσει έναν θρύλο, τον Έλβις Πρίσλεϊ με τον οποίο θα αναπτύξει μάλιστα στενή φιλία.

Τα υπόλοιπα είναι ιστορία…Μια ιστορία γραμμένη με χρυσά γράμματα! O Τομ Τζόουνς κάνει την μία επιτυχία μετά την άλλη, εμφανίζεται με τεράστια επιτυχία στο Λας Βέγκας, αποκτά το δικό του τηλεοπτικό σόου, γίνεται κινηματογραφικός ήρωας. Πρώτα απ΄ όλα όμως και πάνω απ’ όλα είναι η φωνή που ξεσηκώνει και ενθουσιάζει με τραγούδια όπως τα «She ‘s a Lady», «Say You ‘ll Stay Until Tomorrow», «Green, Green Grass of Home», «Delliah», «Kiss», «Sex Bomb»…Η καθολική του αναγνώριση διαφαίνεται άλλωστε ξεκάθαρα και τις πωλήσεις των δίσκων του οι οποίες ξεπερνούν τα 100 εκατομμύρια!

Και οι επιτυχίες του στις γυναίκες όμως δεν πάνε πίσω καθώς, όπως ο ίδιος έχει εξομολογηθεί, τις εποχές που ήταν στα φόρτε του συνευρισκόταν ερωτικά, παρά το ότι ήταν παντρεμένος, με περισσότερες από 250 θαυμάστριές του το χρόνο μεταξύ των οποίων και αρκετές επώνυμες κυρίες από τον χώρο της τηλεόρασης και της μόδας. Κάποια στιγμή μάλιστα, στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 τού προέκυψε και ένα παιδί εκτός γάμου το οποίο ο ίδιος αναγκάστηκε να αναγνωρίσει μετά από μακροχρόνια δικαστική διαμάχη που είχε με την Αμερικανίδα μητέρα του. Παρόλα αυτά δεν εκδήλωσε ποτέ την επιθυμία να αναπτύξει σχέσεις με τον δεύτερο αυτό γιό του – είχε ήδη αποκτήσει ένα ακόμη αγόρι από το 1957.

Μετά τον θάνατο της γυναίκας του, το 2016, από καρκίνο, αποφασίζει να αφήσει οριστικά πίσω του τη ζωή στο Λος Άντζελες, πουλάει όλα τα περιουσιακά στοιχεία που έχει δημιουργήσει εκεί και επιστρέφει στο Λονδίνο. Εκεί, σ’ ένα διαμέρισμα κοντά στο κέντρο της πόλης συνεχίζει τη ζωή του κάνοντας αυτό στο οποίο υπήρξε πάντα πολύ καλός: Τραγουδά, κρατά ζωντανή την επικοινωνία του με τον κόσμο και μεγαλώνει μία ακόμη γενιά με τη φωνή του.