Evripides Art Gallery: Διπλά εγκαίνια με έκθεση ζωγραφικής και φωτογραφίας

Με μία εικαστική συνάντηση ζωγραφικής και φωτογραφίας υποδέχεται ξανά το κοινό της η Evripides Art Gallery (Ηρακλείτου 10 & Σκουφά Κολωνάκι) καθώς στις 27 Μαΐου εγκαινιάζονται παράλληλα η έκθεση ζωγραφικής του Σάββα Γεωργιάδη με τίτλο «Εν προόδω» και η έκθεση φωτογραφίας της Ειρήνης Ευριπίδου με τίτλο «Maybe one Day».

«Εν προόδω»: Ο τίτλος της έκθεσης του Σάββα Γεωργιάδη είναι το ευφυές πρόσχημα μιας σειράς έργων τα οποία ο καλλιτέχνης επιλέγει να ονομάσει σπουδές υπογραμμίζοντας με αυτόν τον τρόπο ότι η σημαντικότερη συνιστάμενη στη δημιουργία του έργου τέχνης είναι η διαδικασία.
Στο αποτέλεσμα της  δουλειάς στην οποία η πρόοδος αντιμετωπίζεται από το δημιουργό ως επιτακτική ανάγκη, τα πρόσωπα του Σάββα Γεωργιάδη εντυπώνονται ανεξίτηλα στη μνήμη και «συνομιλούν» με τον θεατή με έναν πολύ δυνατό τρόπο.

Ο επισκέπτης νιώθει να τον αιφνιδιάζουν οι πρωταγωνιστές των έργων, που τον πλησιάζουν σε απόσταση αναπνοής για να τον μυήσουν στα μυστικά τους. Χείλη μισάνοικτα, βλέμματα αινιγματικά υπαινίσσονται ότι οι ήρωες της καθημερινότητας από τους οποίους εμπνέεται ο καλλιτέχνης, εκφράζουν τη βαθιά ανάγκη τους για επικοινωνία.

Αγαπημένος μαθητής του Μυταρά ο Σάββας Γεωργιάδης έχει έναν μοναδικό τρόπο να συνδιαλέγεται με τα μοντέλα του και να αποτυπώνει αυτές τις συνομιλίες στον καμβά.
Το πρόσωπο για τον ζωγράφο είναι ο καθρέφτης της ψυχής, αλλά και το «παράθυρο» που δείχνει τον εσωτερικό κόσμο.

Στα πορτραίτα του Σάββα Γεωργιάδη υπάρχει η αίσθηση ότι λείπει η τελευταία πινελιά κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Το πιο όμορφο πράγμα στην τέχνη είναι η πορεία προς την ολοκλήρωση.
Το μήνυμα που περνάνε τα πρόσωπα του Σάββα Γεωργιάδη είναι ξεκάθαρο: η τέχνη είναι μια όαση συναισθημάτων και ο αγωγός στη ζωγραφική είναι το βλέμμα.

Ο Σάββας Γεωργιάδης σημειώνει: «Η τέχνη είναι μια ευλογημένη κατάρα, διότι χωρίς αυτή η μορφή του κόσμου δεν θα ήταν ίδια».

Ειρήνη Ευριπίδου – Maybe One Day

Ο τίτλος «Maybe one day» στην έκθεση της Ειρήνης Ευριπίδου, αναφέρεται – όπως επισημαίνει η ίδια – «στις ανεκπλήρωτες επιθυμίες και όνειρα, στις ανανταπόδοτες αγάπες. Όλα τα πράγματα που παραμένουν ασχημάτιστα, διπλωμένα σε πολλαπλά στρώματα ενός σκοτεινού ουρανού. Όλα τα πράγματα που δεν έχουν συμβεί ακόμα, αλλά ίσως μια μέρα…»

Τα θέματα που διαπραγματεύεται η δημιουργός είναι: η αίσθηση απουσίας, αλλά και της προσμονής, η σιωπή μα και η ελπίδα: οι σταγόνες της βροχής (δάκρυα), τα δέντρα (ζωή/τα κλαδιά ως φλέβες), και οι λαβύρινθοι (του μυαλού).«Πρόκειται για διαφορετικά φωτογραφικά στρώματα, τα οποία συντίθενται το ένα με το άλλο δημιουργώντας μια καινούρια εικόνα», αναφέρει.

Η φωτογραφία γοητεύει την Ειρήνη Ευριπίδου γιατί χαρίζει την αθανασία στη στιγμή. Η καλλιτέχνης εκτός από τη φωτογραφία ως μέσον έκφρασης χρησιμοποιεί και τον ποιητικό λόγο. Σε μία από τις πιο σπουδαίες στιγμές της δημιουργίας της , σε έργα με μοναδική ποιητική αφήγηση, εξερευνά την ψυχή του τοπίου και αποτυπώνει θαυμάσια στις φωτογραφίες της την αρχέγονη σχέση του ανθρώπου με τη φύση .

Με την ευαίσθητη ματιά, του μυημένου σε όλες τις μορφές τέχνης δημιουργού, η Ειρήνη Ευριπίδου παρουσιάζει υψηλής αισθητικής σύνολα που μας κάνουν να αναρωτηθούμε: «Πόση ψυχή χωράει σε μία εικόνα;»