Παπακαλιάτης στο protothema.gr: «Θα μας αφανίσει το να ζούμε μόνο για την πάρτη μας»

Οταν έμαθα ότι επιστρέφει στην τηλεόραση, είχα αμφιβολίες. Χρόνια τον ρωτάω και η απάντηση ήταν πάντα αρνητική. Λίγο το βλέμμα του που είχε στραφεί στον κινηματογράφο, λίγο η τηλεοπτική συνθήκη η οποία πέρασε έντονη κρίση, δεν θέλει και πολύ για να απομακρυνθεί ο Χριστόφορος.

Την άνοιξη ξαναμιλήσαμε και μου το επιβεβαίωσε. Χαριτολογώντας είπε μάλιστα πως είχε ήδη γράψει τα περισσότερα επεισόδια, διαψεύδοντας με χιούμορ όσους θα έσπευδαν να πουν: «Μα ο Παπακαλιάτης αργεί...».

Ηταν σίγουρη η επιστροφή, και μάλιστα όταν έγινε γνωστή η συμμετοχή της Χαρούλας Αλεξίου και άλλων σημαντικών ηθοποιών ήταν βέβαιο ότι το εγχείρημα άρχιζε να θυμίζει άλλες τηλεοπτικές εποχές. Τότε που τα κανάλια έδιναν απλόχερα στους δημιουργούς όλες τις προδιαγραφές προκειμένου να γίνουν σίριαλ υψηλής αισθητικής.

Τον Ιούνιο δώσαμε την υπόσχεση πως θα μιλήσουμε για τη σειρά. Μεσολάβησαν διακοπές, πολλά γεγονότα και μόλις την περασμένη εβδομάδα στην οθόνη του laptop μου εμφανίστηκε ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης από τους Παξούς όπου γίνονται τα γυρίσματα του «Δασκάλου». Ευτυχώς για μας, το Διαδίκτυο κατάργησε την απόσταση. Δυστυχώς, με απέτρεψε από μια επίσκεψη στους μαγευτικούς Παξούς. Και η συνέντευξη μόλις είχε ξεκινήσει. Δεν είχαμε πολλή ώρα στη διάθεσή μας. Επρεπε να πάρει τη Μαρία Καβογιάννη από το λιμάνι. Ηταν αρκετός ο χρόνος όμως για να ξεδιπλωθούν οι πρώτες πτυχές αυτού του νέου κεφαλαίου στη ζωή και τη δουλειά του. Και για να μάθω, ή μάλλον να μάθουμε, πως όλα καλά, αλλά δυστυχώς ο Χριστόφορος δεν είναι ερωτευμένος... Με άνθρωπο. Γιατί με τη δουλειά του είναι, ας μου επιτραπεί η έκφραση, κάργα.

- Λείπεις καιρό. Πώς αποφάσισες να επιστρέψεις;
Ηταν πέρυσι που πάγωσαν όλα σχετικά με την ταινία και έτσι κατάλαβα ότι θα καθυστερούσε αρκετά αυτό το project. Λόγω συνθηκών και καραντίνας, όλα πήραν παράταση σχετικά με το σινεμά και παγκοσμίως οι παράγωγες καθυστέρησαν. Αρα εκεί, μέσα στο lockdown, άρχισα να γράφω αυτή την ιστορία, πιο πολύ για να περάσει η ώρα μου, και είδα ότι είχε την προοπτική να γίνει μια σειρά.

- Ολο αυτό το διάστημα επέλεξες να αποστασιοποιηθείς ή να φορτώσεις μπαταρίες;
Συνδυασμός. Ηθελα μόνο να γράφω και να προετοιμάζομαι για τα επόμενα βήματά μου. Αυτό απαιτούσε χρόνο και η Αμερική, με αφορμή την τελευταία ταινία, μου έδωσε αυτή την ελευθερία και την αποστασιοποίηση που ήθελα. Εκεί έγραψα την επόμενη ταινία μου, έκανα επαφές, έχτισα γέφυρες και ελπίζω όλα κάποια στιγμή να υλοποιηθούν. Απλά, εν τω μεταξύ, ο κόσμος άλλαξε και μαζί με αυτόν και τα σχέδιά μου κάπως μετακινήθηκαν.

- Πόσο έχει αλλάξει ο κόσμος; Είναι... ένας άλλος κόσμος;
Ναι, είναι. Και δυστυχώς, όχι προς το καλύτερο.

- Σε απογοητεύει αυτό;
Ναι, αλλά δεν με σταματάει. Μη σου πω ότι μου δίνει δύναμη και με κινητοποιεί.

- Με τι απογοητεύεσαι;

Απογοητεύομαι με την έλλειψη καθαρότητας στις σχέσεις των ανθρώπων. Πάντα όμως υπήρχε και αυτή η κακή πλευρά του κόσμου. Απλά τώρα έχει δοθεί πολύ περισσότερος χώρος σε αυτόν τον τρόπο επικοινωνίας. Είναι όλα πιο σκληρά, πιο γρήγορα και είναι στιγμές που γίνονται απάνθρωπα.

- Η συνθήκη της πανδημίας σε επηρέασε πολύ;
Οχι καθοριστικά. Δεν είμαι από αυτούς που περίμεναν μια πανδημία για να μείνουν μόνοι τους και να αλλάξουν τη ζωή ή την κοσμοθεωρία τους.

- Ενιωσες φόβο;
Ε, με αυτά που έβλεπα και άκουγα πώς να μη νιώσω φόβο; Αλλά σε μένα πάντα ο φόβος δεν κρατάει πολύ. Θέλω να πω, ανεξάρτητα από την πανδημία, ο φόβος δεν είναι η βάση πάνω στην οποία κινούμαι. Τον σέβομαι τον φόβο, αλλά από ένα σημείο και μετά θεωρώ πως είναι και μια δικαιολογία για να μην πηγαίνουμε μπροστά. Δεν έχει κάτι δημιουργικό. Γενικότερα δεν εμπιστεύομαι τους ανθρώπους που χτίζουν πάνω στις φοβίες τους.

- Νέα σειρά, επιστροφή στη μικρή οθόνη. Πώς σου φαίνεται πλέον η τηλεόραση;
Βλέπω ότι αρχίζει σιγά-σιγά πάλι να θέλει να αφηγηθεί ιστορίες και όχι να έχει μόνο εκπομπές και ριάλιτι. Μακάρι για όλους να καρποφορήσει αυτό το εγχείρημα, γιατί έτσι θα υπάρχει και μια ισορροπία ανάμεσα στα είδη.

- Τελικά, ποιος είναι ο πιο ισχυρός παίκτης: τα ριάλιτι ή η μυθοπλασία;
Εξαρτάται σε τι γήπεδο παίζει ο παίκτης και ποιος είναι ο στόχος του. Αν ο στόχος είναι να γεμίσεις τηλεοπτικό χρόνο με κανιβαλισμό, χωρίς σκέψη και νόημα, τότε σίγουρα είναι τα ριάλιτι. Αν ο στόχος είναι η προσπάθεια να μεταφέρεις στον θεατή κάποια νοήματα μέσα από μια ιστορία, τότε είναι η μυθοπλασία. Τα ριάλιτι είναι ένα είδος των τελευταίων 20 χρόνων ενώ η μυθοπλασία είναι μια ανάγκη διαχρονική. Δεν νομίζω ότι συγκρίνονται.
Το χειρότερο όμως ξέρεις ποιο είναι; Οταν έχεις μια κακή μυθοπλασία. Γιατί τότε είναι πολύ μεγαλύτερη η ζημιά. Το ριάλιτι ως είδος δεν νομίζω ότι το εκτιμάει και κανείς ιδιαίτερα, ούτε παρέχει καμία αισθητική, άρα δεν θα απογοητευτείς αν τυχόν είναι κακό. Ενώ από μια τηλεοπτική σειρά ο θεατής πρέπει να έχει απαιτήσεις.

- Πώς πήρες την απόφαση και είπες το «ναι» στο MEGA;
Το MEGA μού έκανε μια πολύ ωραία πρόταση, όπου μου έδωσε τον χρόνο που ήθελα προκειμένου να αφηγηθώ την ιστορία μου χωρίς εκπτώσεις, χωρίς καθυστερήσεις και με απόλυτη εμπιστοσύνη και αμοιβαία εκτίμηση. Αρα ήταν η πιο γρήγορη και ξεκάθαρη επαγγελματική κίνηση που έχω κάνει ποτέ. Και πιστεύω ότι καλά έκανα. Είναι άψογοι επαγγελματίες.

- Θα σε αγχώνουν τα νούμερα;
Οχι, γιατί ζω στο 2021 όπου είναι δεδομένο ότι έχει αλλάξει ο τρόπος θέασης. Είναι δεκάδες πια οι πηγές και διαφορετικοί οι τρόποι που κάποιος θα δει μια σειρά. Αρα για ποια νούμερα μιλάμε; Οι νέοι βλέπουν τις σειρές στα smartphones, οι 40ρηδες στο laptop και μετά είναι οι τηλεοράσεις που ως συσκευές απλώς συμπληρώνουν τον τρόπο που θα δούμε κάτι. Δεν υπάρχει πια η αναμονή που υπήρχε κάποτε προκειμένου να καρφωθεί κάποιος στον καναπέ του. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι εμείς δεν πρέπει να φτιάχνουμε σειρές. Σημαίνει όμως ότι πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας ότι έχει αλλάξει ο τρόπος που τις βλέπουν οι θεατές. Είναι σαν να σε ρωτάω αν θα τρέξεις στο περίπτερο να αγοράσεις εφημερίδα με την ίδια συνήθεια και προσμονή να μάθεις τα νέα όπως έκανες πριν από 15 χρόνια.



- Μια πρώτη περιγραφή της σειράς;
Εχει να κάνει με έναν μουσικό, τον Ορέστη, που λίγο μετά το lockdown τον καλούν στο νησί των Παξών προκειμένου να στήσει ένα φεστιβάλ μουσικής. Εκεί ο Ορέστης θα βρεθεί αντιμέτωπος και μπλεγμένος με όλη την κοινωνία του νησιού και κατά προέκταση με όλες τις παθογένειές της. Και φυσικά τον έρωτα, που θα τον βρει στο πρόσωπο της Κλέλιας, μιας νεαρής κοπέλας που ετοιμάζεται να φύγει για την Αθήνα για να αρχίσει τη ζωή της. Είναι οκτώ πρωταγωνιστές, τέσσερις ιστορίες που μπλέκονται μεταξύ τους και μέσα από ένα ακραίο γεγονός όλοι γίνονται συνένοχοι. Ωστόσο, το κυρίαρχο στοιχείο στην ιστορία είναι η μουσική. Από εκεί ξεκινούν όλα.

- Η Χαρούλα Αλεξίου ήρθε σε εσένα ή εσύ πήγες σε εκείνη;
Εγώ πήγα σε εκείνη. Της έδωσα να διαβάσει τα πρώτα τρία επεισόδια ελπίζοντας πως θα της αρέσει και τελικά είπε το «ναι». Εχω να σου πω ότι είναι εξαιρετική και σε αυτό - πιστεύω ότι θα κάνει μεγάλη επιτυχία σε αυτό τον ρόλο. Και είναι τιμή μου που δέχτηκε.

- Η Μαρία Καβογιάννη;
Η Μαρία είναι αν θες το γούρι μου και είναι ευτυχία να δουλεύω μαζί της. Είναι καταπληκτική συνεργάτις και μια συγκλονιστική ηθοποιός. Η ιστορία της στη σειρά είναι η πιο σκληρή γιατί έχει να κάνει με την ενδοοικογενειακή βία και θέλει πολύ προσεκτικό και λεπτό χειρισμό. Και μαζί με τον Γιάννη Τσορτέκη έχουν ζωγραφίσει. Θα καταλάβεις όταν το δεις. Γενικότερα πιστεύω πως είμαι πολύ τυχερός όσον αφορά το cast. Είναι ο καθένας τους μοναδικός και έχει τον χώρο και τον ρόλο να αναδείξει το ταλέντο του και να δώσει στην ιστορία. Είμαι τρομερά τυχερός και ευγνώμων σε αυτούς τους ηθοποιούς γιατί έχουν καταλάβει απόλυτα τι παίζουμε, πώς το παίζουμε και γιατί το παίζουμε.

- Πόσο θα θυμίζει «Παπακαλιάτη» η νέα απόπειρα;
Ελπίζω αρκετά, αλλά θέλω να θίξω και να αφηγηθώ κάποια πράγματα και με διαφορετικό τρόπο. Ξέρω τι είναι αυτό που θέλω να πω, ξέρω τον τρόπο που θέλω να το πω, το θέμα είναι αν θα τα καταφέρω πρακτικά, γιατί είναι τρομερά απαιτητικό αυτό που έχω γράψει και είναι στιγμές που χάνω κι εγώ ο ίδιος την μπάλα. Είναι σαν να γυρίζουμε ταινία που θα προβληθεί στην τηλεόραση. Αλλά μην ανησυχείς, τώρα που ήρθαμε στους Παξούς σου υπόσχομαι πως θα έχει όλες αυτές τις εικόνες και τις μουσικές που ταξιδεύουν τον θεατή και τον κάνουν να θέλει να ερωτευτεί. Εχει πολύ έρωτα η ιστορία αυτή.

- Τι είναι για σένα ο έρωτας;
Μεγάλη κουβέντα ξεκινάς. Πηγή ζωής είναι. Το θέμα είναι αν είσαι σε θέση να τον εκτιμήσεις και να τον μετουσιώσεις σε κάτι ποιοτικό. Είναι σαν μια πηγή νερού, που όμως πολλές φορές άσκοπα σπαταλάς τον χρόνο σου πίνοντας. Δεν μου λέει κάτι πια αν δεν έχει καθαρότητα. Εξάλλου, μην ξεχνάς, υπάρχουν πολλές ποιότητες νερού. Εγώ απεχθάνομαι τα θολά νερά. Δεν την παλεύω.

- Είσαι ερωτευμένος;
Μακάρι να ήμουν στη θέση να σου πω «ναι».

- Τι σου λείπει πιο πολύ;
Να είμαι ήρεμος και να εμπιστεύομαι. Πού θα πάει, θα τα καταφέρω και εκεί κάποια στιγμή.

- Τι ευχή κάνεις για το μέλλον;
Να ζούμε λίγο πιο όμορφα, αληθινά και ισορροπημένα. Και όχι τόσο αυτοκαταστροφικά. Να μη ζούμε με άξονα το τομάρι μας, την τσέπη μας, την εικόνα μας και μόνο την πάρτη μας. Αυτό νομοτελειακά θα μας αφανίσει ή, στην καλύτερη περίπτωση, θα μας κρατάει μόνιμα σε έναν σκοτεινό πάτο.

- Θες να κλείσουμε με κάτι ευχάριστο;
Ναι. Οι ιστορίες που πραγματεύεται η σειρά μπορεί να είναι σκληρές, αλλά έχουν όλες ένα θετικό νόημα. Μια χαραμάδα με πολύ φως και υγεία. Εχουν μουσική, δύναμη, έρωτα, νέες γενιές που έρχονται με φόρα να αλλάξουν τον κόσμο, νέα όνειρα για τους μεγαλύτερους που ζητάνε δεύτερες ευκαιρίες, και ανθρώπους που στηρίζουν ο ένας τον άλλον. Το κακό υπάρχει, αλλά δεν κερδίζει. Ετσι και στη ζωή, πιστεύω. Δεν θα κερδίσει το κακό. Είναι νομοτέλεια αυτό. Και δεν πάει να πουλάει όσο λένε...


Ειδήσεις σήμερα

Στα 2.871 τα νέα κρούσματα - Ανεμβολίαστο το 92% των διασωληνωμένων

Κυπαρισσία - Ξεσπά η ξαδέρφη της 42χρονης Ρουμάνας: «Θέλω να βρεθεί ο πρώην σύντροφός της»

Έρευνα: O μολυσμένος αέρας μπορεί να κόψει έξι χρόνια από τη ζωή μας