«Stones and Bones»: Χορός, μουσική και γλυπτική συνυπάρχουν σε μια παράσταση της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση

Μια διεθνής ομάδα χορού, ένας διάσημος γλύπτης, πέντε μοναδικές ερμηνεύτριες, ζωντανή μουσική, μάρμαρα που ζυγίζουν έναν τόνο, σκηνή που μοιάζει με ανθρώπινο σώμα...: Το πάντρεμα των παραπάνω «υλικών», έμψυχων και άψυχων, θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν όσοι βρεθούν, από τις 3 έως τις 7 Νοεμβρίου, στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση  όπου θα φιλοξενηθεί η παράσταση χορού «Stones and Bones»

Οι RootlessRoot, συνεργάζονται με τον Άγγλο γλύπτη Peter Randall-Page, αναμετρούνται με το υλικό της αιωνιότητας, το μάρμαρο, και δημιουργούν μια παράσταση για την παροδικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, με τη συνοδεία της πρωτότυπης μουσικής σύνθεσης του Βασίλη Μαντζούκη. Στο επίκεντρο του έργου τοποθετείται το λευκό μάρμαρο –το υλικό με τη μεταφυσική διάσταση, το θεμέλιο του ευρωπαϊκού πολιτισμού– παρόλο που η φυσική του θέση είναι μέσα σε μεγαλόπρεπα βουνά και έξω από θεατρικές συμβάσεις.
Οι δημιουργοί του έργου ξεκινούν την αναζήτησή τους από τον μυθικό, κοσμικό ωκεανό των άπειρων δυνατοτήτων, των δίχως όρια μορφών, σχημάτων και διαστάσεων, και καταλήγουν να δουλεύουν με τις βασικές πυθαγόρειες δομές της κοσμικής δημιουργίας και της γεωμετρίας. Σφαίρες, κύβοι, τετράεδρα, εικοσάεδρα… ένα αρχετυπικό σύμπαν αποτυπώνεται στα γλυπτά του Peter Randall-Page και οι ερμηνεύτριες επί σκηνής βυθίζονται στο σχήμα και στο βάρος των πραγμάτων, γνωρίζοντας πως όλα θα τελειώσουν σύντομα.

Οι RootlessRoot, με το «Stones and Bones», αναζητούν ένα θέατρο χωρίς ψεύτικα αντικείμενα. Εκθέτουν το ανθρώπινο σώμα σε πραγματικές σκηνικές προκλήσεις, ελπίζοντας να αφήσουν ένα σημάδι που να μαρτυρά ότι κάποτε υπήρξαν.

Η παράσταση, σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, ξεκίνησε πρόβες στις αρχές του 2020 και θα έκανε πρεμιέρα τον Απρίλιο του ίδιου έτους. Αναβλήθηκε εξαιτίας της πανδημίας, γεγονός που επαναλήφθηκε με το κλείσιμο όλων των θεατρικών σκηνών της Ελλάδας το φθινόπωρο του 2020.

Το Stones and Bones κινηματογραφήθηκε και προβλήθηκε για 24 ώρες μέσα από την ψηφιακή συχνότητα του Onassis Channel στο ΥouTube την πρωτοχρονιά του 2021. Το καλοκαίρι του 2021 έκανε πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, ενώ τον Οκτώβριο παρουσιάστηκε στο διεθνές φεστιβάλ σύγχρονου χορού της Μπρατισλάβα (Σλοβακία), Bratislava in Movement, στο πλαίσιο της εξωστρέφειας της Στέγης. Είναι η πρώτη φορά που η παράσταση συναντά το αθηναϊκό κοινό από κοντά.

Η Στέγη υπήρξε συμπαραγωγός στο πρώτο έργο των RootlessRoot που παρουσιάστηκε στη Μικρή Σκηνή της, το Eyes in the Colors of the Rain (2011). Έχει επίσης κάνει την παραγωγή και έχει παρουσιάσει τα έργα τους, Kireru (2012) και Europium (2015), ενώ παράλληλα έχει υποστηρίξει τις περιοδείες τους ανά τον κόσμο. Το Kireru παρουσιάστηκε σε φεστιβάλ στην Ιταλία, στην Ελβετία και στη Σλοβακία, ενώ το Europium περιοδεύει τόσο στην Ευρώπη όσο και εκτός αυτής, όπως στο Χονγκ Κονγκ, και έχει παρουσιαστεί σε μεγάλες ευρωπαϊκές σκηνές, όπως στο Stadsschouwburg του Άμστερνταμ και στη Villette του Παρισιού.

Από την αρχή της καλλιτεχνικής τους πορείας, οι RootlessRoot έχουν στραμμένο το ενδιαφέρον τους στη σκηνική αξιοποίηση υλικών, που η χρήση τους από τους περφόρμερ δημιουργεί μεγάλες προκλήσεις. Στο «Stones and Bones», σε πρωτότυπη μουσική του Βασίλη Μαντζούκη, οι ερμηνεύτριες μετακινούν βαριά και άκαμπτα μαρμάρινα γλυπτά κατασκευασμένα από τους Peter και Thomas Randall-Page. Το λευκό μάρμαρο, το υλικό των ναών και των επιβλητικών κατασκευών, τίθεται με την απαράμιλλη ομορφιά του στο επίκεντρο του έργου. Οι ερμηνεύτριες έρχονται αντιμέτωπες με το βάρος και τη σκληρότητά του και δημιουργούν ένα τοπίο κατακλυσμένο από τους ήχους της προσπάθειάς τους να συνομιλήσουν μαζί του.

Η δουλειά της ομάδας υποστηρίχθηκε από σημαντικούς ευρωπαϊκούς φορείς, ήδη από την ίδρυσή της, ενώ αργότερα ήρθαν οι συνεργασίες με σπουδαίους καλλιτέχνες, όπως ο Akram Khan και ο John Parish, οι περιοδείες σε μια σειρά από χώρες, καθώς και σημαντικά βραβεία και διακρίσεις.
Ποιοι είναι οι RootlessRoot

Με αφετηρία και προορισμό το σώμα, η Λίντα Καπετανέα και ο Γιόζεφ Φρούτσεκ επιθυμούν μέσα από κάθε χορογραφική τους απόπειρα να διευρύνουν το προσωπικό τους στυλ στην κίνηση. Δεν περιορίζονται στη λογική του καθαρά «χορευτικού λεξιλογίου»· επικεντρώνονται στην κίνηση που γεννιέται μέσα από την αναγκαιότητα, στη θεατρικότητα και στην ενστικτώδη επικοινωνία επί σκηνής. Οι κινησιολογικοί κώδικες της ομάδας είναι συνέπεια ανταλλαγής και συγχώνευσης υλικών διαφορετικής προέλευσης: από τις πολεμικές τέχνες και τα ακροβατικά μέχρι τον σύγχρονο χορό. Από το 2005 μέχρι σήμερα, τα 27 έργα της ομάδας (σόλο, εικαστικές-κινητικές εγκαταστάσεις, μεσαίας και μεγάλης κλίμακας παραστάσεις) έχουν παρουσιαστεί σε πάνω από 24 χώρες σε όλο τον κόσμο.

Οι RootlessRoot έχουν συνεργαστεί με τον Akram Khan στο χορευτικό του σόλο DESH, καθώς και με τη Staadsteater Kassel Dance Company, τους DOT504, την Helsinki Dance Company της Φινλανδίας και πολλές άλλες ομάδες και δημιουργούς. Στην Ελλάδα, τα έργα τους έχουν παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, στην Εθνική Λυρική Σκηνή, στο Φεστιβάλ Δημήτρια, στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, στο Arc for Dance Festival. Στο εξωτερικό έχουν παρουσιαστεί σε μεγάλες σκηνές, όπως στην Grande halle de la Villette, στο Sadler’s Wells, στo St Gallen κ.ά. Τα έργα τους, Eyes in the Colors of the Rain (2011), Kireru (2012), Europium (2015) και Stones and Bones (2020), είναι συμπαραγωγές της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, η οποία υποστηρίζει και τις περιοδείες της ομάδας. Από το 2006 έχουν αναπτύξει την πρακτική Fighting Monkey, που επικεντρώνεται στην ανθρώπινη κίνηση/ανάπτυξη και τη βιώσιμη γήρανση και την οποία διδάσκουν σε σχολές ανά τον κόσμο.