Μια σύγχρονη «Αυλή των Θαυμάτων» στήνεται στην Αθήνα

Ένα θεατρικό έργο που άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στην νεότερη ιστορία του ελληνικού θεάτρου, που αποτύπωσε με γλαφυρά χρώματα μια ολόκληρη εποχή και σκιαγράφησε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας της δεκαετίας του '50, « Η αυλή των θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, επιστρέφει περισσότερα από 60 χρόνια μετά την δημιουργία του σε μορφή μιούζικαλ. Η παράσταση, που θα κάνει πρεμιέρα στις 25 Ιανουαρίου του 2022 στην αίθουσα «Αλεξάνδρα Τριάντη» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, ανεβαίνει με ένα σπουδαίο καστ ηθοποιών, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του βραβευμένου με «Κάρολος Κουν» σκηνοθέτη Χρήστου Σουγάρη και με την πρωτότυπη μουσική του Στέφανου Κορκολή.

Η πρώτη συνάντηση των συντελεστών της φιλόδοξης παραγωγής του πολιτιστικού οργανισμού «Λυκόφως» έγινε, όπως θα δείτε στις αποκλειστικές φωτογραφίες που εξασφάλισε το protothema.gr, όχι στο θέατρο, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά στο «Athénée Athens»
και μάλιστα σε εορταστικό κλίμα. Ενθουσιασμένοι όλοι για την συμμετοχή τους στο εμβληματικό αυτό έργο, συζήτησαν, γέλασαν, έκαναν πηγαδάκια, δημιουργώντας μια «Αυλή των θαυμάτων» του 21ου αιώνα. Ανάμεσά τους ο παραγωγός Γιώργος Λυκιαρδόπουλος, ο σκηνοθέτης Χρήστος Σουγάρης, ο Στέφανος Κορκολής, ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος που έχει γράψει τους στίχους των τραγουδιών, ο Φωκάς Ευαγγελινός που έχει αναλάβει τις χορογραφίες, η σκηνογράφος Ελένη Μανωλοπούλου, ο σχεδιαστής φωτισμών Αλέκος Αναστασίου και φυσικά οι πρωταγωνιστές της παράστασης Γιώργος Γάλλος, Κατερίνα Παπουτσάκη, Ρούλα Πατεράκη, Κόρα Καρβούνη, Μαρία Διακοπαναγιώτου, Μαρίζα Τσάρη, Γιώργος Τσιαντούλας και Αλέξανδρος Βάρθης. Την εκδήλωση τίμησε με την παρουσία της και η κόρη του συγγραφέα και σκηνογράφος Κατερίνα Καμπανέλλη.

Η «Αυλή των θαυμάτων», που πρωτοπαρουσιάστηκε τον Ιανουάριο του 1957 στο Θέατρο Τέχνης, είναι από τα πλέον δημοφιλή έργα του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Το πιο δυνατό του χαρακτηριστικό είναι ο αυθεντικά ανθρωποκεντρικός χαρακτήρας του και η καθαρή ψυχολογική ματιά πάνω στους ήρωες του, τους ανθρώπους που ζουν στα φτωχικά δωμάτια μιας αυλής της δεκαετίας του '50. Όλοι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους αλλά με ίδια σκληρά βιώματα και κοινή μοίρα.

«Η "Αυλή των Θαυμάτων" βασίζεται στην έλλειψη σταθερότητας και σιγουριάς, που χαρακτηρίζει τη ζωή του Έλληνα. Η αστάθεια αυτή, όσο γνώριμη σε όλους μας, αρχίζει από το αλλοπρόσαλλο κλίμα μας, τη "στρατηγική" γεωγραφική μας θέση, τη φτώχεια του τόπου μας, και τελειώνει στην ιδιωτική μας οικονομία. Όλα στην Ελλάδα ανεβοκατεβαίνουν πολύ εύκολα, κυλούν, φεύγουν, κι η συνηθισμένη λαχτάρα του Ρωμιού είναι να στεριώσει κάπου, να σιγουρέψει κάτι» εξηγούσε μεταξύ άλλων ο Καμπανέλλης στο παρθενικό ανέβασμα του έργου που σκηνοθέτησε ο ίδιος και πρόσθετε με νόημα: «Η λαϊκή τάξη εκφράζει πάντα με πιότερη γνησιότητα τα χαρακτηριστικά της ζωής, γι'αυτό δεν είναι τυχαίο που τοποθέτησα το έργο στο χώρο της. Η ρευστότητα στις συνθήκες ζωής του Έλληνα, η μεσογειακή του ιδιοσυγκρασία και μια έμφυτη αντίσταση στις δυσκολίες, μια αισιοδοξία, του διαμορφώνουν ένα χαρακτήρα που δεν έχει στέρεα σύνορα, δεν μπορείς εύκολα να τον καθορίσεις. Μέσα στο ίδιο άτομο βλέπεις να γεννιούνται τα πιο αντίθετα μεταξύ τους αισθήματα, που καλύπτουν όλη την κλίμακα από το καλό ως το κακό - κι αντιστρόφως - μαι διαρκής δηλαδή αποκάλυψη ψυχικού πλούτου, μια σειρά από μικρά θαύματα».

Σε εκείνες τις γειτονιές του παρελθόντος λοιπόν, όπου «βασίλευε η ανασφάλεια κι η καταφυγή στο μικροσυναισθηματισμό και στην ονειροπόλη» και που οι άνθρωποί τους «είχαν ξεμείνει ανυπεράσπιστοι ακόμη και απ΄τον ίδιο τον εαυτό τους, ξεχασμένοι μέσα σε συνήθειες και τρόπο ζωής που δεν τους βοηθούσε να δούνε Θεού πρόσωπο» θα επιστρέψουμε μέσα από αυτήν την παράσταση – μιούζικαλ. Και πιθανότατα θα αντιληφθούμε πως δεν διαφέρουν και πολύ από τις σημερινές κοινωνίες της σύγχρονης παγκόσμιας φτώχειας.

Φωτογραφίες: Εβίτα Σκουρλέτη