«Η δεύτερη έκπληξη του έρωτα» του Μαριβώ σε πανελλήνια πρώτη από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος

«Η δεύτερη έκπληξη του έρωτα» του Μαριβώ σε πανελλήνια πρώτη από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος

Τί λέει ο σκηνοθέτης της παράστασης Βασίλης Παπαβασιλείου για τις ιδιαίτερες πτυχές του έργου

«Η δεύτερη έκπληξη του έρωτα» του Μαριβώ σε πανελλήνια πρώτη από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος
«Αφαιρεί ο έρωτας τη λογική;»: Απάντηση στο παραπάνω διαχρονικό ερώτημα δίνει το έργο του Μαριβώ «Η δεύτερη έκπληξη του έρωτα», που ανεβάζει το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, σε Πανελλήνια Πρώτη, με τη σκηνοθετική υπογραφή του Βασίλη Παπαβασιλείου. Η πρεμιέρα της παράστασης θα γίνει ην Παρασκευή 26 Νοεμβρίου, στις 21.00 στο Βασιλικό Θέατρο.

Μια απαρηγόρητη Μαρκησία, που έχασε τον άντρα της έναν μήνα μόλις μετά τον γάμο τους. Η Λιζέτ, η πονηρή της υπηρέτρια. Ο εγκαταλελειμμένος απ’ την ερωμένη του Ιππότης. Ο Λουμπέν, ο αφελής υπηρέτης του. Ένας ερωτευμένος Κόμης που διεκδικεί τη Μαρκησία ενώ ο λογοτεχνικός της σύμβουλος, σταχυολογεί ψυχαγωγικά αναγνώσματα για να απαλύνουν τη μοναξιά της.

Η επιμονή της Λιζέτ να φέρει κοντά την κυρία με τον Ιππότη προκειμένου να μην χάσει η ίδια τον Λουμπέν που αγαπά, θέτει σε κίνηση έναν ολόκληρο μηχανισμό από δηλώσεις, υπεκφυγές, ανατροπές, παρεξηγήσεις, αποπλανήσεις… και τελικά οδηγεί στην έκπληξη του έρωτα.

«Γιατί, τί είναι ο έρωτας, αν όχι μια έκπληξη που ταράζει την ύπαρξή μας, μια συνάντηση με τον εαυτό μας μέσα στα μάτια του άλλου; Και σε τι περιπέτειες μας βάζει η συνειδητοποίηση ότι η συνάντηση αυτή είναι ικανή να μας οδηγήσει στην απώλεια της εικόνας που χτίζουμε για τον εαυτό μας»; Όσο για τα λεκτικά παιχνίδια κατέχουν ρόλο κεντρικό επί σκηνής: «Χάνετε μια αγαπητικιά; Βρείτε μίαν άλλη»!

Οι θεατές της παράστασης θα κληθούν να απαντήσουν στο ερώτημα: «χρωστάμε την καρδιά μας σε όσους μας προσφέρουν τη δική τους ή μονάχα σ’ αυτούς που την κατακτούν»;

Με τον εκλεπτυσμένο τρόπο γραφής του, ο σπουδαίος Γάλλος συγγραφέας του Διαφωτισμού, αναδεικνύει με κωμικότητα τα πάθη των ανθρώπων, εισχωρεί στις λεπτές αποχρώσεις των συναισθημάτων και θέτει σωρεία προβληματισμών για την κοινωνία της εποχής του.

Ο Βασίλης Παπαβασιλείου, ο σπουδαίος θεατράνθρωπος και διανοούμενος σκηνοθετεί, στο Κ.Θ.Β.Ε, ένα έργο που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη χώρα μας αλλά αξίζει να σημειωθεί ότι πρόκειται για την πέμπτη φορά που ο ίδιος σκηνοθετεί έργο του Μαριβώ, έναν συγγραφέα που γνωρίζει καλά κι αγαπά ιδιαίτερα.

 «Η Μαρκησία και ο Ιππότης πενθούν. Η πρώτη κυριολεκτικά, ο δεύτερος μεταφορικά. Δεν έχει σημασία. Το πένθος, κυριολεκτικό ή μεταφορικό, έχει το ίδιο αποτέλεσμα: ανατροπή της τάξης του κόσμου, διασάλευση της εύθραυστης σχέσης του μέσα με το έξω. Όπως λέει κάποιος καθ’ ύλην αρμόδιος «στην περίπτωση του πένθους απορρυθμίζεται η σχέση με τον κόσμο, ενώ στην περίπτωση της μελαγχολίας η σχέση με τον εαυτό» σημειώνει ο σκηνοθέτης και προσθέτει:«Ο σύζυγος της Μαρκησίας πέθανε. Η αγαπημένη του Ιππότη, υποκύπτοντας στις πιέσεις του πατέρα της, παντρεύτηκε άλλον, αλλά γι’ αυτόν είναι, όπως λέει, «σαν να πέθανε». Η αμοιβαιότητα της απώλειας και η απόφαση τους να μην ξαναερωτευτούν οδηγεί τους δύο ήρωες στη σύναψη ενός «συμβολαίου λύπης», μιας συμφωνίας, θα λέγαμε, «ψυχολογικής αλληλοϋποστήριξης» και όλα αυτά τίθενται στον αστερισμό της φιλίας. Το αντικείμενο συμμερισμού (η λύπη) θα γίνει το θεμέλιο της σχέσης τους.

Μπορούμε να μιλήσουμε εδώ για ναρκισσισμό του πένθους, γιατί όχι; Η πρώτη ένδειξη είναι η επιστολή που απευθύνει ο Ιππότης στην πρώην αγαπημένη του και αναθέτει στη Μαρκησία να τη διαβιβάσει. Η επιστολή αυτή είναι (κατά λάθος;) ανοιχτή. Ο φάκελος στον οποίο περιέχεται δεν είναι βουλωμένος. Τυχαίο; Μπορούμε να έχουμε τις αμφιβολίες μας.

Όμως, είναι και το άλλο. Τα πρόσωπα αυτά δεν ζουν στο κενό. Υπάρχουν και οι άλλοι, μια μικρογραφία του κοινωνικού κόσμου. Η Μαρκησία είναι δεμένη με την ακόλουθό της (Λιζέτ) και αναγνωρίζει ότι η τελευταία «έχει επιρροή επάνω της». Επιτελεστικός βραχίονας του Ιππότη είναι ο δικός του, πολύ λιγότερο «προηγμένος» υπηρέτης (Λουμπέν). Οι δύο υπηρέτες συγκροτούν μια μικρή κοινότητα συμφέροντος, το οποίο συνίσταται στη διατήρηση της θέσης τους. Κάτι τέτοιο θα κινδύνευε, αν τα αφεντικά τους έπαιρναν τον δρόμο της απόσυρσης, είτε από τον κόσμο, είτε και από την ίδια τη ζωή. Αντίθετα, η ένωσή τους θα κατοχύρωνε οριστικά τη δική τους θέση και θα δικαίωνε την ακαριαία έλξη που αισθάνονται ο ένας για τον άλλον − γιατί αυτοί (οι υπηρέτες) δεν χρειάζονται τη διαμεσολάβηση των λέξεων, όπως τα αφεντικά τους, για την εγκαθίδρυση του ερωτικού δεσμού. Γι’ αυτό αποφασίζουν τα σώματά τους. Έτσι, στο τέλος, ενώ τυπικά ο γάμος των αφεντικών οδηγεί στον γάμο των υπηρετών, στην ουσία έπεται. Είναι το προϊόν των ιδιοτελών ενίοτε αφελών και συνάμα θεραπευτικών τεχνασμάτων τους. Οι υπηρέτες, από μιαν άποψη, «γιατρεύουν» τα αφεντικά τους, που τελικά σμίγουν, θα ‘λεγες, για χάρη τους.

Την ένωση αυτή απεύχεται ο σοφολογιότατος Ορτένσιος και απειλεί να την κλονίσει ως «ο τρίτος άνθρωπος» ανάμεσα στους δυο πρωταγωνιστές, ο Κόμης. Ο πρώτος, τρέμοντας για το δικό του συμφέρον, μηχανεύεται «μια θύελλα», χάριν της διατήρησης του τρέχοντος status quo (Μαρκησία και Ιππότης χώρια), που σφραγίζει σχεδόν όλη τη δεύτερη πράξη του έργου. Ο Κόμης, από τη μεριά του, δυναμιτίζει τα πράγματα στην τρίτη πράξη με «ένα κόλπο που πιάνει 100%».

Τελικά, τίποτα απ’ όλ’ αυτά δεν τελεσφορεί. Η Μαρκησία και ο Ιππότης, αν κινδυνεύουν τελικά από κάτι, είναι τα ίδια τους τα λόγια. Εκπρόσωποι ενός κόσμου που είναι σε αποδρομή (το έργο γράφεται 62 χρόνια πριν από τη Γαλλική Επανάσταση), του κόσμου του «αδρανούς συμφέροντος», όπως θα μπορούσαμε να ονομάσουμε την αριστοκρατία, στέκουν μπροστά στα αισθήματά τους σαν μπροστά σε ένα κενό. Έχοντας όλο τον χρόνο στη διάθεσή τους να μιλούν, μην «ξέροντας κάποιες φορές τι λένε», όπως ομολογεί η Μαρκησία. Ή, όπως θα ‘λεγε ο Σαίξπηρ (που είναι η κρυφή μεγάλη αγάπη του Μαριβώ), «λόγια, λόγια, λόγια...». Η ρητορική του αισθήματος υποκαθιστά το αίσθημα και στο φινάλε του έργου οι δυο ήρωες απομένουν σαν άδεια σακιά, στήλες άλατος, μέσα σε ένα μπουρίνι, που κυοφορείτο σε όλη τη διάρκεια του έργου και τώρα ξεσπά (ω, της ειρωνίας!) τη στιγμή που επισφραγίζεται η ένωσή τους. Κι αυτοί, όπως όλοι, πρέπει να τρέξουν να σωθούν. Το μπουρίνι αφ’ ενός δεν είναι παρά η εκδήλωση του βραχυκυκλώματος της γλώσσας, που είναι κεντρικό δραματουργικό στοιχείο όχι μόνο της «Δεύτερης έκπληξης του έρωτα», αλλά του σύνολου έργου του μεγάλου συγγραφέα, που λέγεται Μαριβώ».

Στην παράσταση παίζουν οι ηθοποιοί Σταυρούλα Αραμπατζόγλου (Μαρκησία), Γιώργος Καύκας (Ιππότης), Θέμης Πάνου (Ορτένσιος), Ταξιάρχης Χάνος (Κόμης), Zωή Μυλωνά (Λιζέτ), Γιώργος Κολοβός (Λουμπέν)

Παραστάσεις: Τετάρτη, Κυριακή (19.00), Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο (21.00).
Προπώληση εισιτηρίων ΕΔΩ και ΕΔΩ .

Ειδήσεις σήμερα:

Εκλογές στη Βουλγαρία: Οι σαραντάρηδες από το Χάρβαρντ που έκαναν την έκπληξη

Απογραφή πληθυσμού 2021: Οδηγός για την ηλεκτρονική διαδικασία

Νέες φωτογραφίες από ιδιωτικές στιγμές «καίνε» τον Βούλγαρο πρώην πρωθυπουργό
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
δειτε ολες τις ειδησεις

Best of Network

Δείτε Επίσης